Staphylococcus aureus

Koko itxurako bakterio Gram positiboa da. Sareetan edo mordoetan biltzen dira koko horiek, tankera oso tipikoa hartuz (mahats-mordoarena).

Anaerobio fakultatiboa da eta ez da mugikorra. Katalasa (+) eta oxidasa (-) [1].

Giro anaerobio batean glukosa hartzitzen du azido laktikoa sortuz.

Gatz kontzentrazio altuak jasateko gai da. Azken ezaugarri hori aprobetxatuz, Staphylococcus aureus isolatzeko hazkuntza-inguru gaziak eta hautakorrak erabiltzen dira [1].

Bi entzima bereziak ditu, laborategian bakterio hau identifikatzeko oso baliotsuak direnak: koagulasa (odol-plasma koagulatzen duena eta mikrobioaren birulentzia areagotzen duena) eta DNA-asa (DNA hidrolizatzen duena). Horretaz gain, hainbat exotoxina ekoizten ditu (tartean, hemolisina batzuk eta janari-intoxikazioak sortzen dituzten enterotoxinak).

Faktore hauek guztiek aparteko birulentzia ematen diote Staphylococcus aureus-i.

Bere habitati dagokionez, non-nahi dago. Staphylococcus aureus habitat ugaritan bizi daiteke: airean, lurzoruan, ur gazi zein gezatan eta saprofito moduan animalien larruazalean, mukosetan edo digestio-aparatuan. Espektro termiko zabala du, gatz kontzentrazio handiak jasan ditzake, lehortearekiko erresistentea da, eta bere pigmentu babeslei esker eguzki-erradiazioarekiko ere erresistentea da.

Staphylococcus aureus ez da patogeno hertsia. Pertsona askoren larruazalean edo sudurreko mukosetan dago, gaixotasunik sortu gabe. Ikerketa batzuen arabera, hiru pertsonetatik batek mikrobio horren eramailea da eta ez du inongo gaitzik [2].

Hala ere, patogeno bezala jarduten duenean gaixotasun ugari eragiten ditu. Populazio orokorrean agertzen diren ohiko kasuak larruazaleko edo mukosetako infekzio arinak dira (forunkuluak, pustulak, bekatxoak...) edo janari-intoxikazioak, kutsatutako elikagaiak jaterakoan. Pertsona immunogutxituengan, aldiz, gaitz larriagoak sortzen ditu: pneumoniak, meningitisa, artritisa, endokarditisa, etab. Gaixotasun larri horiek guztiak bakteriemia baten ondorioz agertzen dira.

Kasu batzuetan bakterio honek shock toxikoaren sindromea eragin dezake, tanpoi higienikoaren erabilerara lotutako infekzio larria.

Immunitate-sistema ahula dutenak, beraz, sentikorragoak dira bakterio horren infekzioarekiko. Horregatik, Staphylococcus aureus kalte handiak egiten ditu klinika eta ospitaleetan, eta infekzio nosokomialetako eragile garrantzitsuenetariko bat da. Mikrobioaren eramaile asko daudenez (larruazalean edo sudurrean bakterio dutenak), ospitaleetako langileek gaixoak kutsa ditzakete zauri kirurgikoak arretarik gabe sendatzerakoan, edo fomite bat erabiltzerakoan.

Ospitaleetan, Staphylococcus aureus ebakuntza-zaurien infekzioen eta pneumoniaren eragile ohikoena da, eta, odol-infekzioen kasuan, bigarrena. [3].

Baliabide batzuk ditu Staphylococcus aureusek bere birulentzia areagotzeko:

• enterotoxinen ekoizpena
• koagulasa eta DNA-asa entzimak
• hialuronidasa entzima
• hemolisinen eta leukozidinen ekoizpena

Hori gutxi balitz, bakterio honen aurkako borrokak beste korapilo batekin egiten du topo: Staphylococcus aureusek garatu duen antibiotikoekiko erresistentzia. Penizilina agertu zenean, antibiotiko hori oso eraginkorra zen Staphylococcus aureusen aurka, baina gero andui erresistenteak agertu ziren; gaur egun andui gehienak erresistenteak dira, duten beta-laktamasa bati esker.

Penizilinarekin gertatu dena beste antibiotiko batzuekin (aminoglikosidoen taldeko antibiotikoekin, adibidez) gertatu da ere: andui askok erresistentzia garatu dute. Horregatik, ohikoa da antibiograma bat egitea ospitaleetan, zehatz-mehatz jakiteko kasu bakoitzean zein den antibiotiko eraginkorrena isolatutako bakterioaren aurka.