Sozietate
Sozietate aldeen arteko akordio bat da, bazkide gisa ezagutzen direnak, elkarren interesek aurrera egiteko elkarlana adosten dutena. Sozietate bateko bazkideak gizabanakoak, negozioak, interesetan oinarritutako antolaketa, eskolak, gobernuak edo horien konbinazioak izan daitezke.
Irabazi-asmorik gabeko sozietateak daude, eta erlijio- eta politika-taldeak ere elkartu daitezke, beren egitekoa betetzeko eta haien irismena handitzeko aukerak areagotzeko. Aliantza deitzen den horretan, gobernuak elkartu egin daitezke beren interes nazionalak lortzeko, batzuetan kontrako interesak dituzten gobernu aliatuen aurka, Bigarren Mundu Gerran eta Gerra Hotzean gertatu zen bezala. Hezkuntzan, akreditazio-agentziek eskolak ebaluatzen dituzte, beste eskola batzuekin dituzten elkarteen mailaren eta kalitatearen arabera, eta gizarteko sektore guztietan beste erakunde batzuen aniztasunaren arabera. Sozietate batzuk maila pertsonaletan gertatzen dira, hala nola bi pertsona edo gehiago elkarrekin bizitzeko ados daudenean; beste sozietate batzuk, berriz, ez dira pertsonalak soilik, pribatuak baizik, tartean diren aldeek bakarrik ezagutzen baitituzte.
Sozietateek erronka bereziak dituzten alderdiak aurkezten dituzte, akordio batera iritsi arte negoziatu behar direnak. Helburu orokorrak, emateko eta hartzeko mailak, erantzukizun-arloak, autoritate-lerroak eta ondorengotza, nola ebaluatzen eta banatzen den arrakasta, eta, askotan, beste faktore batzuk negoziatu egin behar dira. Akordioa lortu ondoren, elkartea zuzenbide zibilak eskatzen du normalean, bereziki ondo dokumentatuta dagoen zuzenbidearen esparrua. Adostasuna esplizituki eta galdagarri egin nahi duten bazkideek, normalean, estatutuak egiten dituzte. Ohikoa da elkartutako erakundeei buruzko informazioa formalki argitaratzea, prentsa-ohar baten, egunkari-iragarki baten edo erregistro publikoen legeen bidez.
Sozietateak elkarren interesak eta arrakasta zabaltzeko nabarmentzen badira ere, batzuk arazotsutzat jotzen dira. Politikari bat, adibidez, enpresa batekin elkartzen denean enpresaren interesean aurrera egiteko onura baten truke, interes-gatazka bat izaten da emaitzetan; ondorioz, onura publikoaren aurka egon daiteke. Zenbait jurisdikziotan teknikoki legezkoa den arren, praktika hori ustelkeriatzat hartzen da.
Gobernuei dagokienez, aintzatetsitako elkarteek onura bereziak izan ditzakete politika fiskaletan. Herrialde garatuetan, adibidez, negozio-elkarteak onuragarriagoak izaten dira politika fiskaleko korporazioen gainean, dibidenduaren zergak erabilgarritasunetan baino ez baitira gertatzen, bazkideei banatu aurretik. Hala ere, elkartearen egituraren eta lan egiten duen jurisdikzioaren arabera, elkarte baten jabeek erantzukizun pertsonal handiagoa izan dezakete korporazio bateko akziodun gisa egingo luketena baino. Herrialde horietan, elkarteak, sarritan, monopolioaren aurkako legeen bidez erregulatzen dira, praktika monopolikoak inhibitzeko eta merkatuaren lehia librea sustatzeko. Legeen aplikazioa, ordea, nabarmen aldatzen da. Gobernuak onartutako etxeko elkarteek ere onura fiskalak izaten dituzte.
