Sidónio Pais

Sidónio Bernardino Cardoso da Silva Pais (Caminha, 1872ko maiatzaren 1a - Lisboa, 1918ko abenduaren 14a) portugaldar militar, diplomazialari eta politikaria izan zen. Portugalgo presidentea izan zen 1918ko maiatzetik hil zen arte.

Sidónio Pais
Irudi gehiago
4. Portugalgo presidentea 1918ko apirilaren 28a - 1918ko abenduaren 14a ← Bernardino Machado - João do Canto e Castro → Portugalgo Lehen Ministroa 1917ko abenduaren 5a - 1918ko abenduaren 14a ← Afonso Costa (en) - João do Canto e Castro →
Bizitza
Jaiotza	Caminha (en) , 1872ko maiatzaren 1a
Herrialdea	Portugal  Portugalgo Erresuma
Heriotza	Lisboa, 1918ko abenduaren 14a (46 urte)
Hobiratze lekua	Church of Santa Engrácia (en)
Heriotza modua	giza hilketa: tiroa buruana
Hiltzailea	José Júlio da Costa
Hezkuntza
Heziketa	Portuguese Military Academy (en) Coimbrako Unibertsitatea
Hizkuntzak	portugesa
Jarduerak
Jarduerak	politikaria, militarra, matematikaria, soldadua, diplomazialaria eta unibertsitateko irakaslea
Enplegatzailea(k)	Coimbrako Unibertsitatea
Jasotako sariak	ikusi Grand Cross of the Sash of the Three Orders Sash of the Three Orders
Zerbitzu militarra
Parte hartutako gatazkak	Lehen Mundu Gerra
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	National Republican Party (en)

Armadako Eskolan ikasi eta maior mailara igo ondoren, Coimbrako Unibertsitatean matematika ikasi zuen. Kalkulu irakaslea izan zen, eta gero unibertsitateko kantzilerordea.

Hargin beltza eta errepublikaren aldekoa izan zen. Portugalgo Errepublika aldarrikatu ondoren sartu zen politikan, eta 1911n aukeratu zuten Kongresu Konstituziogileko kide. Merkataritza eta Finantza ministro izan zen eta 1912tik 1916ra enbaxadore Berlinen.

Portugalek Lehen Mundu Gerran parte hartzearen aurka agertu zen eta 1917ko abenduan estatu kolpe militar baten buru izan zen. Lehen ministro, Gerra ministro eta Kanpo Arazoetarako ministro izendatu zuten. Konstituzioaren zati batzuk bertan behera utzi zituen eta dekretu diktatorialen bidez gobernatu zuen. Vatikanoarekin adiskidetu zen eta 1918ko apirilean presidentetzarako hauteskundeak irabazi zituen nekazari katolikoen laguntzarekin. Maiatzean karguaren zina egin zuen eta urrian larrialdi egoera ezarri zuen eta disidenteak erreprimitu zituen.

Ezkertiar batek hil zuen 1918ko abenduaren 14an.