Shohei Imamura

Shohei Imamura (japonieraz: 今村 昌平, Imamura Shōhei, Tokio, 1926ko irailaren 15a – ibidem, 2006ko maiatzaren 30a) Japoniar zinegilea izan zen.

Shohei Imamura
(1963) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Tokio, 1926ko irailaren 15a
Herrialdea	Japonia
Lehen hizkuntza	japoniera
Heriotza	Tokio, 2006ko maiatzaren 30a (79 urte)
Heriotza modua	berezko heriotza: gibeleko minbizia
Familia
Seme-alabak	ikusi Daisuke Tengan
Hezkuntza
Heziketa	Waseda Unibertsitatea
Hizkuntzak	japoniera
Jarduerak
Jarduerak	gidoilaria, film-zuzendaria, zinema ekoizlea, irakaslea eta errealizadorea
Parte-hartzailea Documenta 6 (en)
Lantokia(k)	Japonia
Jasotako sariak	ikusi Japan Academy Prize for Director of the Year  (1980, 1990, 1998) Mainichi Film Award for Best Screenplay  (1969) : The Profound Desire of the Gods (en) Blue Ribbon Awards for Best Newcomer  (1959) Blue Ribbon Awards for Best Director  (1964) : The Insect Woman (en) Blue Ribbon Awards for Best Director  (1980) : Vengeance Is Mine (en) Nikkan Sports Film Award for Best Director  (1989) : Black Rain (en) Urrezko Palma  (1983) Urrezko Palma  (1997) Mainichi Film Award for Best Director Arte eta Letren zalduna Order of the Paulownia, 8th class

Nekazaritza- eta, batez ere, historia-ikasketak egiten ari zela, antzerki-lanak idatzi eta zuzendu zituen unibertsitatean. 1951 urtean Schochiku estudiotan sartu zen, eta zuzendari-laguntzaile lanetan aritu zen. Nusumareta yokubo (1958, Desio lapurtuak) eta Hateshinaki yokubo (1958, Desio ase ezinak) izan ziren Imamuraren lehen filmak. Imamuraren estilo barrokoak, eta gizarteaz eta erotismoaz zituen kezkek indar bizia eman zieten hirurogeiko hamarkadan egin zituen filmei. Buta to gunkan (1961, Neskatxak eta gangsterrak); Nippon Konchuki (1963, Emakume-intsektua); Jinruigaku nuymon (1966, Pornografoa), eta Kamigami no fukaki yokubo (1968, Jainkoen desio bizia). 1965 urtean Imamura Productions izeneko zinema ekoizpen-etxea sortu zuen, eta harentzat egin zituen hurrengo lan gehienak. Hirurogeita hamarreko hamarkadan telebistarako lan egin zuen batik bat, eta bi film bakarrik egin zituen: Nippon sengoshi Madamu onbora no seikatsu (1970, Gerraondoko Japoniaren historia taberna bateko zerbitzari baten hitzetan) eta Fukushu suru wa watenniari (1979, Mendekua nirea dut). Laurogeita hamarreko hamarkadan lan gutxiago egin zuen, baina ezagun bihurtu zen mundu osoan. Garai hartako filmak ditu: Eijanaika (1980); Narayama-bushi ko (1983, Narayamako balada), Zegen (1987, Burdeletako nagusia) eta Kuroi ame (1989, Euri beltza), guztiak errealismo gordinez eginak.