Seleuko I.a Nikator

Antioko izeneko Filipo II.aren jeneral baten semea zen. Alexandro Handiaren gudarosteko ofiziala zelarik, Asiako kanpainian nabarmendu zen. Alexandro hil zenean (K.a. 323), Perdikas-en aurkako borrokan esku hartu zuen (K.a. 321), eta inperioaren zatiketan Babiloniaren gobernua egokitu zitzaion. Antigono Monoftalmosen aurka jardun behar zuen diadokoen –Seleuko, Ptolomeo, Kasandro, Lisimako– elkartearen eragilea izan zen. K.a. 316an Babiloniatik ihes egin behar izan zuen. 312an, ordea, Ptolomeoren gudarostearekin bat eginik, Antigonoren seme Demetrio Poliorzete garaitu zuen Gazan, eta berriro eskuratu zuen Babilonia.

K.a. 305ean errege (basileus) izendaturik, India aldera hedatu zuen bere mendeko lurraldea. Gero, Persia eta Baktriana hartu zituen, eta mendebaldera jo zuen. Berriro Ptolomeo, Kasandro eta Lisimakorekin elkarturik, K.a. 301ean Antigono garaitu zuen Ipsosko guduan (Frigia). Hiriburua Seleuziatik Oronteseko ertzetan eraikitako Antiokiara eraman zuen, Mediterraneoaren gaineko nagusigoa lortzearren. Siriako hegoaldearen jabetza zela medio, Seleuko Demetrio Poliorzeterekin elkartu zen Ptolomeoren eta Lisimakoren kontra. K.a. 285ean, alabaina, Demetrio preso hartu zuen. 281ean Lisimakori garaiturik, haren erresumaz jabetu zen. Mazedoniaren kontra jo zuen ondoren, baina Ptolomeo Zeraunok hil zuen.