Seinale prozesamendu

Seinale analogikoen prozesamendua digitalizatuak izan ez diren seinaleentzako da. Digitalizatuak izan ez diren seinale horiek irrati, telefono, radar edo telebista sistemetan erabilitakoak dira, hain zuzen ere. Honek zirkuitu elektroniko linealak eta ez linealak bereizi behar direla esan nahi du. Zirkuitu elektroniko linealak dira, adibidez, iragazki pasiboak, iragazki aktiboak, nahasgailu gehigarriak, integratzaileak eta atzerapen lineak. Zirkuitu elektroniko ez linealek konpresoreak hartzen dituzte barne, biderkatzaileak (frekuentzia nahasgailuak eta tentsioarekin kontrolatutako anplifikagailuak), tentsioarekin kontrolatutako iragazkiak, tentsioarekin kontrolatutako osziladoreak eta fasean lotutako begiztak.

Denboran jarraiak diren seinaleen prozesamendua eremu jarraituko aldaketekin aldatzen diren seinaleentzako da (banako eten puntu batzuk kontuan hartu gabe).

Seinale prozesamendu metodoek barne hartzen dute denbora eremua, maiztasun-espektroa eta maiztasun konplexuaren eremua. Teknologia honek nagusiki analizatzen du denbora linealean aldatzen ez den sistema jarrai baten modelaketa, sistemaren zero egoerako erantzunaren integrala, sistemaren funtzioaren konfigurazioa eta seinale deterministen iragazketa jarraitua denboran.

Denbora diskretuan eginiko seinaleen prozesamendua lagindutako seinaleentzako da, denboran puntu diskretuetan bakarrik definiturikoak direlarik, eta horrela izanda denboran kuantifikatzen dira, baina ez magnitudean.

Denbora diskretuan eginiko seinaleen prozesamendua laginketa eta atxikipen gailu elektronikoetan oinarrituriko teknologia da, denbora multiplexadore zatitzaile analogikoetan, atzerapen lerro analogikoetan eta berrelikadura analogikoko desplazamendu erregistroetan oinarritutakoa. Teknologia hau aurrekari izan zen seinale digitalen prozesamenduan (beherago ikus daitekeen bezala) eta oraindik erabiltzen da giga-hertzeko seinaleen prozesamendu aurreratuan.
Denbora diskretuan eginiko seinalearen prozesamenduaren kontzeptua seinale digitalen prozesamendurako oinarri matematikoa zehazten duen diziplina teorikoa ere da, kuantifikazio errorea kontuan izan gabe.

Seinale digitalaren prozesamendua denbora diskretuko seinale digital laginduen prozesamendua da. Prozesamendu hau erabilera orokorreko ordenagailuen bidez edo ASIC bezalako zirkuitu digitalen laguntzaz egiten da, ate programagarrien konponketa eremuan edo seinale digital espezializatuen prozesadoreetan (DSP tsip bezalakoak). Eragiketa aritmetiko tipikoek koma flotatzaileak, balio erreal eta balio konplexuak, biderketak eta gehiketak hartzen dituzte barne. Aurrekoez gain, hardwareak jasan ditzakeen eragiketa ohikoenen barnean erdibideko memoria zirkularrak eta bilaketa taulak daude. Algoritmoen adibide dira Fourierren transformatu azkarra (FFT), bulkada finituko erantzuneko iragazkia (FIR), bulkada infinituko erantzuneko iragazkia (IIR) eta Wiener eta Kalmanen iragazkiak bezalako iragazki moldagarriak.

Seinale ez linealen prozesamenduak sistema ez linealek sorturiko seinaleen analisia eta prozesamendua inplikatzen du.[10] Seinale hori denbora, maiztasun edo espazio-denboraren domeinuan egon daiteke. Sistema ez linealek aldaera konplexuak sorrarazi ditzakete, esate baterako, bifurkazioak, anabasa, harmonikoak eta subharmonikoak eta hauek ezin dira metodo linealen bidez analizatu edo ekoitzi.

Seinaleen prozesamendu estatistikoak seinaleak prozesu estokastiko moduan tratatzen dituen ikuspuntua da, seinale prozesamendu atazak egiteko bere propietate estatistikoak erabiltzen dituelarik.[11] Seinale prozesamenduan oinarritutako aplikazioetan asko erabiltzen dira teknika estatistiko hauek. Adibidez, irudi bati argazkia ateratzean sortutako zarataren banaketa probabilitatea moldatu daiteke, eta modelo honetan oinarritutako teknikak eraiki zarata hori minimizatzeko lortu nahi den azken irudi baterako.