San Lorentzo eliza (Iragi)
San Lorentzo eliza Esteribarko Iragi kontzejuan XIX. mendeko kristiau eliza bat da. Donejakue Bidearen baitako ondare kontsideratzen da, Nafar Bideak Nafarroan egiten duen etaparen parte.
San Lorentzo eliza | |
---|---|
![]() | |
![]() | |
![]() | |
Kokapena | |
Herrialdea | ![]() |
Probintzia | ![]() |
Udalerria | Esteribar |
Koordenatuak | 42°58′08″N 1°32′49″W |
![]() | |
Gizateriaren ondarea | |
Erreferentzia | 669-294 |
Eskualdea[upper-roman 1] | Europa eta Ipar Amerika |
Izen-ematea | bilkura) |
294 | |
|
Eraikina
San Lorentzo Martiriaren parrokia harriz egindako eraikuntza da, XIX. mendearen amaieran, zaharrago baten ordez. Habearte bakarra du, burualde karratua eta kanpandorrea oinaldean, habeartearen lehen atalaren gainean. Sarrera epistolaren aldetik egiten da, eta alde horretan bertan dago sakristia, kapera nagusiari atxikita. Burualdea eta habeartea ilargixka-gangaz estalita daude, oinaldeko atalean izan ezik, koruarekin eta dorrearen beheko aldearekin bat baitator, egurrezko estalki laua baitu. Azken zaharberritzeak liturgia-altzariak elementu gutxitara murriztu zituen, neurri handi batean aurreko elizan berrerabiliak. Presbiterioan San Lorentzoren irudi bat dago, zur polikromatu eta jarrera mugitukoa, barroko klasizista estilokoa (XVIII. mendearen 2. erdia), eta ebanjelioaren habeartean, korintoar zutabeen gainean Ama Birjina haurrarekin tailu bat, erromanista estilokoa (XVII. mendearen 1. erdia), jasandako zaharberritzeak asko aldatua.
San Lorentzo parrokiako ostilamenduaren zati zen Joseph Velázquez de Medrano zilargin iruindarrari emandako parrokia-gurutze bat, XVI. mendetik XVII. mendera bitarteko urteetan.