Saint-Martin ubidea

Saint-Martin ubidea (frantsesez: Canal Saint-Martin) Parisen dagoen 4,55 kilometroko (horietatik 2 lurpean) luzera duen kanala da. 10. eta 11. barrutiak zeharkatzen ditu. Jatorrian hiriburura edateko ura ekartzeko eraiki zuten. 1825ean inauguratu zuten. Bederatzi esklusa eta bi zubi birakariz osatua dago, bere erabateko desnibela 25 metrokoa da, eta 1993ko otsailean monumentu historiko izendatu zuten.[1]

Saint-Martin ubidea
Canal Saint-Martin
 Monumentu historikoa
Kokapena
Estatu burujabe Frantzia
Frantziaren banaketa administratiboa Metropolitar Frantzia
Eskualdea Île-de-France
DepartamenduaSeine
Territorial collectivity of France with special statusParis
Udalerri barrutiaParisko 10. barrutia
Ur-masaSeine basin (en) Itzuli
Koordenatuak48°50′50″N 2°22′00″E
Map
Historia eta erabilera
Eraikuntzaren hasiera 1809
Foundation stone–laying ceremony 1822ko maiatzaren 3a
Inaugurazioa 1825eko azaroaren 4a
Inaugurazioa1825
JabeaParisko Udala
Dimentsioak4,6 (luzera) km
Ondarea
Mérimée IDPA00125440 eta PA00125441

    Historia

    Antzinako Erregimenaren garaian, hiriburuko edateko uraren hornidura urria zen, eta, askotan, kalitate txarrekoa, putzuak eta akueduktuak egon arren. 1802an, Napoleon Bonaparteren gobernuak egoera hori konpondu eta Ourcq ibaiaren kanalizazio proiektu zaharrari berriro ekitea erabaki zuen. 23 urteko indusketen ondoren eta ardoaren gaineko zerga berri baten sorrerarekin finantzatua, kanala 1825ean jarri zuten martxan. Nabigaziorako saneamendu eta mekanizazioaren abantailez gain, Parisko latsarien jarduera sustatu zuen kanalak.[2]

    XIX. mendean urrezko aroa izan ondoren, XX. mendearen erdialdera arte, hirira edateko ura ekartzeaz gain, bere nabigazioak salgaiak Pariseko bihotzeraino garraiatzea ahalbidetzen zuenean, 1960ko hamarkadatik aurrera trafikoa jaisten hasi zen, errepide bidezko garraioaren eta trenbidearen mesedetan. Horrek, pixkanaka, eraikuntza inguratzen zuten industria eta lantegien itxiera ekarri zuen. 1970eko hamarkadaren hasieran, kanala desagertzeko zorian egon zen, Parisko Udalak, bere tokian, lau erreiko hiri-autobia bat sortzeko asmoa zuen proiektu baten ondorioz. Ideia ezetsi egin zuten azkenean.

    2000ko hamarkadatik aurrera funtzio turistiko bat betetzen hasi zen. Batzuetan, salgaiak garraiatzeko erabiltzen jarraitzen da. Urtean 363 egunez dago zabalik eta Pariseko biztanleek paseatzeko erabiltzen dute.[3]

    Erreferentziak
    1. Mérimée, Frantziako Kultura Ministerioa. PA00125440. .
    2. Caminade, Michèle. (2005). Linge, lessive, lavoir – une histoire de femmes. Paris: Éditions Christian ISBN 2-8649-6131-8..
    3. Michèle, Jolé. (2006ko urtarrila). «Le destin festif du canal Saint-Martin» Pouvoirs (116): 117-130.  doi:10.3917/pouv.116.0117..

    Kanpo estekak
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.