Ségurreko kondesa

Konde alaba zen. Haren aita, Fiodor Vasilievitx, Paulo I.a Errusiakoa tsarren Kanpoko Harremanetarako ministroa izan zen. 1812an, Moskuko gobernaria zela eta, Frantziak Errusiari eraso zionean Fiodorrek ez zuen Mosku babestu nahi izan, eta biztanleak aterarazi zituen handik. Frantsesak iritsi eta biharamunean gertatutako sutearen ardura leporatu zioten gobernariari, hark beti ukatu bazuen ere. Izan ere, sute horren ondorioz Napoleonek atzera egin behar izan zuen. Dena dela, familia erbesteratu behar izan zen Alexandro I.a Errusiakoak Paulo I.ari ordezkatu zionean. Hasiera batean Prusian zegoen Varsoviako Dukerri Handian bizi ziren, ondoren Italian eta, azkenik, 1817an, Frantzian.

Parisen Sofia katolikoa egin zen. Eugène de Ségur kondearekin ezkondu eta zortzi seme-alabak izan zituen. Nahiz eta titulua izan, senarra pobrea zen, 1830 arte behintzat zeren eta urte horretan Frantziako Parea izendatu baitzuten. Bere kondesarekiko harremana nahiko hotza izan zen.[2]

Lehen eleberria 58 urte zituelarik idatzi zuen. Ornetik gertu zuen Nouettes jabegoan haurrei zuzendutako narrazio moralizanteak idatzi zituen.[3] Lehenengoa Nouveaux Contes de fées (Maitagarrien Ipuin Berriak) izan zen eta arrakasta itzela izan zuen. Hortik aurrera, ia hamabost urtetan, 1857 eta 1871 artean, lan nekaezina burutu zuen. 1990ean, Œuvres de la comtesse de Ségur izenburupean, bere lan guztiak berrargitaratu ziren.

Ségur-eko Kondesaren lanak [Hachette Livre|Hachette]]k 1857 eta 1872 artean argitaratu zituen, 1860tik Bibliothèque rose izeneko bilduman. 1990ean Robert Laffontek Bouquins bilduman plazaratu zituen azken aldian.