Russula veternosa

Russula veternosa Russulaceae familiako onddoa da.[1] Jangaitzat jotzen da, apur bat toxikotzat ere bai.

Russula veternosa
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaRussulales
FamiliaRussulaceae
GeneroaRussula
Espeziea Russula veternosa
Fr., 1838
Mikologia
 
orriak himenioan
 
txapel ganbila
 
gero laua
 
himenioa altzoduna da
 
hanka biluzik dago
 
espora horiak dauzka
 
mikorrizak eratzen ditu
 
ez da jangarria

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Deskribapena

Kapela: 4 eta 10 cm. arteko diametrokoa, hemisferikotik ganbilera, gero laua eta erdialdea hondoratua. Ertza kiribildutik laura, osoa, leuna, baina heltzen denean ildaskatua. Azala kapelaren erradioaren heren batean bereiz daiteke, likatsua eta distiratsua eguraldi euritsuan, matea eta leuna lehorrarekin; kolorea arrosatik arrosa-gorrixkara, erdian koloregabetzeko joera du eta krema-horixka edo hori-biolazeoa hartzen du.

Orriak: Hauskorrak, itsatsiak eta apur bat dekurrenteak, estu. Krema-zuritik horira eta gero krema-horixkatik okre-horira.

Orri dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain, beherantz jarraitzen duten orriak.

Hanka: 4-7 x 1-2 cm-koa, zilindrikoa, betea, gero erdi-hutsa, leuna, baina pruinosoa goian, kolorea, zuria gaztetan eta grisaxka zahartzean.

Haragia: Hauskorra, harroa, zuria eta ebaki ondoren tonu grisak hartzeko joera du, eta zahartzean; sagar konpota usainarekin, gero eztiarena eta zapore garratza mastekatu ondoren.[2]

Etimologia: Latinetik dator russula hitza, russus-etik, gorriaren txikigarritik: apur bat gorrixka, kolore gorria daukatelako russula generoko espezie askok.

Jangarritasuna

Jangaitzat jotzen da, baita apur bat toxikotzat ere.

Nahasketa arriskua

Russula aurora-rekin nahas liteke, baina honek zapore gozoa dauka, baita Russula maculata eta Russula decipiens-ekin ere.

Sasoia eta lekua

Udan eta udazkenean ateratzen da hostozabal basoetan, pagadietan batez ere.[3]

Erreferentziak

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza     Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012     Euskalnatura     Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987     Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973     Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 408 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
  3. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 76 or. ISBN 282-0865-4..

Kanpo estekak

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.