Rosa Montero

Banderillero eta etxekoandre baten alaba, Montero, Madrilgo Cuatro Caminos auzoan jaio zen. Jasandako tuberkulosiaren ondorioz, bost eta bederatzi urte artean zituelarik, etxean egon behar izan zuen, eta denbora luzez irakurtzen eta idazten hasi zen[1]. Ondoren, Madrilgo Beatriz Galindo Institutuan ikasi zuen eta 17 urte zituela, Madrilgo Filosofia eta Letren Fakultateko ikasketak hasi zituen. Hurrengo urtean, Kazetaritza Eskolan sartu zen eta unibertsitate urte haietan zehar antzerki talde independienteetan hartu zuen parte[2][3].

Lanbidez kazetaria da[4], eta lanbide horretan lan egin du hainbat komunikabidetan, Antena 3 irratian eta El País egunkarian besteak beste. 1976tik aurrera El Paísentzat egin du lan, eta 1978an Manuel del Arco saria jaso zuen lehenengo emakumea izan zen, bere kazetaritza lanagatik. 1980an egunkari honetako gehigarri kulturalaren erredakzio buru izendatu zuten[5]. Besteak beste, 1980an Kazetaritza Sari Nazionala irabazi zuen[6].

Crónica del desamor, bere lehen eleberria 1979an argitaratu zuen eta honen ondotik beste hainbat idatzi ditu, hala nola, La función Delta (1981), Te trataré como a una reina (1984), Amado amo (1988), La hija del caníbal (1997) eta beste.

Beste genero batzuk ere landu ditu, hala nola saiakera, biografia eta kazetaritza-artikuluak. Lan horien artean aipatzekoak dira: Cinco años de país (1982), La vida desnuda (1994), Entrevistas (1996) eta Historia de mujeres (1997).

Horrez gainera, hainbat kontakizun labur idatzi ditu, Relatos urbanos liburuan bilduak. Haur-eta gazte literaturan ere jardun du, El nido de los sueños (1991), Las barbaridades de Bárbara (1997) eta El viaje fantástico de Bárbara (1997) idatziz.

1997an Eleberriaren Udaberri saria irabazi zuen La hija del Caníbal lanagatik, gaztarotik heldutasunerako aldaketa nola gertatzen den aztertzen duena. 1998koa da Amantes y enemigos kontakizunez osatutako lana, gizonen eta emakumeen arteko harremanen zailtasunak aztertzen dituena. Sari ugari lortu ditu: La loca de la casa liburuarekin Qué Leer saria (2003) eta Grinzane Cavour saria Italian (2004); Historia del Rey Transparente eleberriarekin Qué Leer (2005) eta Mandarache saria (2007). 2010. urtean, Puerto Ricoko unibertsitatean Honoris Causa doktore izendatu zuten[3].

2017an Espainiako Letren Sari Nazionala irabazi zuen bere lan osoarengatik[7].

Monteroren obra hogei hizkuntzatara itzulita dago.

Jaso dituen sari aipagarrienetako batzuk:

• Kazetaritzaren Sari Nazionala 1981
• Udaberri Saria 1997  La hija del caníbal lanagatik
• Qué Leer Saria 2005 espainiar nobela onenari Historia del Rey Transparente lanagatik
• Mandarache Saria 2007  Historia del Rey Transparente lanagatik
• Espainiako Letren sari Nazionala 2017