Robert Guédiguian

Bere zinemaren ezaugarrien artean daude:

-Bere filmak Marseillako langile-auzoetan gertatzen dira.

-Guédiguianek langile klaseko pertsonen bizitza xumeetan arreta jartzen du, eta langile horiek dira, hain zuzen ere, bere filmen protagonistak. Bere filmetan langile xume hauen bizitzen edertasun momentuak irudikatzen ditu, baina beraien bizi baldintzen gogortasuna ezkutatu gabe. Bizitza era errealista batean erakusten du, bere momentu gazi-gozoekin.

-Bere filmetako pertsonaia batzuk proletarioak dira(Zamaketariak, ontziolako langileak, eraikuntzako langileak). Garai batean garrantzia handia izan duten industrietan lan egiten dute. Industria hauek aintzinean lan baldintza duinak zituzten. Bertan sindikatuak indartsuak ziren eta klaseko elkartasun handia zegoen, baina lan horiek krisian daude(birmoldaketa prozesuan) eta lan baldintzak asko kaskartu dira. Kaleratze mingarriak egon dira. Testuinguru horretan kokatzen dira protagonistak(Adibidez “Les Neiges du Kilimandjaro”, “La ville est tranquille”, “La villa”, “Marius eta Jeannette”).

-Beste pertsonaia batzuek oso lan  prekarioak dituzte. Garbitzaileak, zaintzaileak, arrain lonjako langileak edo supermerkatuko kutxazainak dira (“Marius eta Jeannete”, “Les Neiges du Kilimandjaro” ,” À la place du coeur”).

-Langile horiek(batez ere industrian lan egiten dutenak) iraganarekiko nostalgia dute. Beste garai batzuetan bere lan baldintzak hobeak ziren, beraien lanetan sindikatuak indar handia zuten(askotan beraiek sindikalistak izan dira) eta klase elkartasun handiagoa zegoen. Bizitza kolektiboagoa zen eta eskuzabaltasun handiagoa zegoen. Bizitza kalean egiten zen auzoko jendearekin.( “Les Neiges du Kilimandjaro”, “La villa”, “Marius eta Jeannette”)

-Mundu horren desagerpena, hain zuzen ere, sortzen ditu belaunaldien arteko talkak eta ez ulertuak. Guédiguianen filmetan agertzen diren gazteek erabat barneratuta dute eredu kapitalista eta bere baloreak(indibidualismoa, bakoitzak bere buruaren onuragatik begiratzea). Profesio liberalak dituzte edo enpresari txikiak dira, eta belaunaldi zaharren balore kolektiboak eta bizimoduak ahaztu dituzte(elkartasuna, besteen onura kontutan hartzea, eskuzabaltasuna, bizitza komunitarioa).(Adibidez “Les Neiges du Kilimandjaro”, “La villa”). Adinekoek, berriz, ez dute bat egiten  gizarte berriaren baloreekin, eta erabat galduta sentitzen dira.

-Zuzendariak bere filmetan  harreman sozialen garrantzia azpimarratzen du eta pertsonen arteko elkartasuna eta eskuzabaltasunaren beharra aldarrikatzen du. Bere protagonistak egoera zaurgarriagoan daudenei laguntzeko prest daude. Azpimarratzekoa da langile klaseko pertsonaien eskuzabaltasuna eta bihotz ona(“Les Neiges du Kilimandjaro”, “La villa”, “À la place du coeur”, “Mali Twist”, “La ville est tranquille”)

-Hainbat lanetan Marseillako zuzendariak indibidualismoak gizartean eragin dituen gaitzak islatu ditu. Indibidualismoak ezker klasikoa eta sindikalismoaren ahultasuna eragin du, eta zenbaitetan langileen etsipena eta porrot sentsazioa. Bere pertsonaiak  egoerarekin atsekabetuta  agertu ohi dira,  beraien idealak errealitatearekin talka egiten baitute.( “Les Neiges du Kilimandjaro”, “La villa”, “Mali Twist”)

-Aurrekoa egia izanda, normalean Guédiguianen diskurtsoan ez da etsipena nagusitzen, beti itxaropenerako tarte bat uzten baitu. Nahiz eta bere pertsonaiak egoera zaurgarrian egon, duintasuna mantentzen dute kosta ala kosta(“Les Neiges du Kilimandjaro”, “La villa”, “À la place du coeur” , “Mali Twist”, “La ville est tranquille”, “Marius eta Jeannette”). Horrez gain, zuzendariaren aburuz bizitza apalen borroka txikiek eta jarrera eraldatzaileek gauzak hobetu ditzakete. Borroka txiki horiek bere filmetan irudikatzen ditu(“Les Neiges du Kilimandjaro”, “La villa”)

- Arrazakeriarena da bere filmetan agertzen den beste gai garrantzitsu bat, eta horrekin lotuta eskuin muturraren zabalkundearena. Gai hau agerikoa da “La ville est tranquille” eta “À la place du coeur” filmetan. “La villa” filmean immigrazio ilegalaren gaia jorratzen da, baina elkartasunaren ikuspuntutik. “La ville est tranquille”  filmean langileen auzoetan eskuin muturraren presentzia agerikoa da. “Marius eta Jeannette” filmean ere, langile-auzo batean, eskuin muturrari buruz hitz egiten da.

-Zuzendariak multikulturalismoa eta ezberdinen arteko elkarbizitzaren alde egiten du, adibidez,  “À la place du coeur” eta “Marius eta Jeannette” filmetan.

-Etxebizitzaren auzia “La villa” filmean agertzen da. Espekulazioaren erruz etxebizitzen garestitzea eta auzo-bizitzaren heriotza ageri dira.

-Guédiguianen filmografia gehiena Marseillan igarotzen da, eta hiri honek berebiziko garrantzia du bere zineman, beste pertsonaia protagonista bat izateraino.

Marius eta Jeannette Marseillako auzo herrikoi batean ozta ozta bizi diren berrogei urteko bi pertsona dira. Bizitzarekiko eszeptizismo ezkor bat partekatzen dute. Bizitzak berak oso gogorki tratatu ditu. Gizonak zementera batean zaintzaile lan egiten duen herrena da. Emakumeak  supermerkatu batean kutxazain lan egiten du oso baldintza eskasetan eta bere bi seme-alabak aurrera ateratzeko borrokan darrai. Bi galtzaileek, beraien arteko topaketa eta maitasun istorioari ezker, zoriontasuna eta borrokarako grina berreskuratuko dute.[6]

Marseillako auzo langile baten bizitza kontatzen da eta bertan bizi diren auzokideen arteko harremanak. Pelikulak langile anonimo guztien bizitzak omentzea du helburu.

Clim eta Bebé Marseillan bizi diren eta erabat maiteminduta dauden bi nerabe dira. Beberi (pertsona arrazializatua da) bortxaketa bat egin izana leporatzen diote eta kartzelaratzen dute.[6]

Protagonistak mundu hutsal eta nahasian bizi diren pertsonai oso heterogeneoak dira. Beraien bizitzak topo egiten dute bizi duten errealitate soziala erakusteko; Pozak eta tristurak, maitasuna, garaipenak eta galerak.

Michele bere alaba drogetatik salbatzen saiatzen den arrain lonjako langilea da. Paulek bere lankide zamaketarien greba traizionatu du eta taxista egin da. Vivianne musika irakaslea da eta Abderramanekin maitemintzen da.   Abderramane bere anai-arrebak  lagundu nahi dituen kartzelatik erabat aldatuta ateratako gizona da, Gerard heriotza ideiarekin obsesionatuta bizi da, Paulen gurasoek erabaki dute ez dutela inoiz gehiago bozkatuko…[6]

Mari-Jok bere senarra Daniel maite du, baina Marco, bere maitalea, era berean maite du. Mari-Jok bere etxea uzten duenean Marcorekin bizitzera joateko, Danielek, larrituta, bere buelta itxarongo du. Bi maitasun harremanak bateraezinak dira, baina bizitza aurrera darrai.[6]

Darroussinek eskarmentu handiko sindikalista bat gorpuzten du. Enpresarekin adostutako kaleratze kolektibo baten biktima izan da. Berari enpresatik era duinean joan dela iruditzen zaio, baina bere bizitza lasaian gurutzatzen den gazte batek bere erabakien zuzentasuna zalantzan jarriko ditu.[5]

Familia baten patriarkak istripu baskular larri bat pairatu du.[5]Bere hiru seme-alabak bere ondareari buruz hitz egiteko elkartu dira. Seme-alaben arteko harremana kontatzen da. Kontakizunean gaur egungo gaiak jorratzen dira, hala nola lan baldintza eskasak, etxebizitza eskubidea eta halabeharrezko migrazioak.

Guédiguianek Modibo Keita buru zuen Mali post koloniala eta komunistan kokatzen du bere filma, XX. Mendeko 60ko hamarkadan. Filma paralelismo moduko baten bitartez eraikita dago: iraultza politiko batek sortzen duen itxaropena eta bi protagonista gazteen maitasun istorioa sortzen duen ilusioa.[5]

Fikzioaren amaiera tragikoak, eta Maliko iraultzarena berarena baita ere, ez du ezabatzen itxaropenez eta konbikzioz jositako istorio honetaz elikatzeko aukera.[5]

Gazte ekintzaile protagonistek Musika eta dantzen bidez bere bizitza alaitzen dute  eta giro iraultzaile eta aldi berean gozagarri hori ederki islatzen da pelikulan.

Nahiz eta filmean islatutako gobernuak politika inperfektuak zabaltzen dituen eta estatu paranoiko batean bilakatzen den, eta horrek ilusio kolektiboak zapuztea ekartzen duen, filmak bizitzeko indarra eta kemen politikoa transmititzen du.[5]