Renio

Renioa
	75 Wolframioa ← Renioa → Osmioa
; 75	Re
Ezaugarri orokorrak
Izena, ikurra, zenbakia	Renioa, Re, 75
Serie kimikoa	trantsizio-metalak
Taldea, periodoa, orbitala	7, 6, d
Masa atomikoa	186,207(1) g/mol
Konfigurazio elektronikoa	[Xe] 4f14 5d5 6s2
Elektroiak orbitaleko	2, 8, 18, 32, 13, 2
Propietate fisikoak
Egoera	solidoa
Dentsitatea	(0 °C, 101,325 kPa) 21,02 g/L
Urtze-puntua	3.459 K; (3.186 °C, 5.767 °F)
Irakite-puntua	5.869 K; (5.596 °C, 10.105 °F)
Urtze-entalpia	60,43 kJ·mol−1
Irakite-entalpia	704 kJ·mol−1
Bero espezifikoa	(25 °C) 25,48 J·mol−1·K−1
Propietate atomikoak
Kristal-egitura	hexagonala
Oxidazio-zenbakia(k)	7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, -1, -2, -3; (oxido azido sendoa)
Elektronegatibotasuna	1,9 (Paulingen eskala)
Ionizazio-potentziala	1.a: 760 kJ/mol; 2.a: 1.260 kJ/mol; 3.a: 2.510 kJ/mol
Erradio atomikoa (batezbestekoa)	135 pm
Erradio atomikoa (kalkulatua)	188 pm
Erradio kobalentea	159 pm
Datu gehiago
Eroankortasun termikoa	(300 K) 48,0
Soinuaren abiadura	4.700 m/s
Isotopo egonkorrenak

Renioa elementu kimiko bat da, Re ikurra eta 75 zenbaki atomikoa dituena. Trantsizio-metal zuri zilarkara, arraro, astun eta polibalente honek manganesoaren antzeko propietate kimikoak dauzka eta hainbat aleaziotan erabiltzen da. Renioa molibdenoaren ekoizpenaren azpiproduktu gisa erdiesten da. Renio-molibdeno aleazioak supereroaleak dira. Naturan aurkitu zen azken elementua izan zen eta Lurrean existitzen diren hamar elementurik garestienen artean dago.

Ezaugarri nagusiak

Renioak elementu guztien arteko urtze-punturik altuenetakoa dauka (wolframioak eta karbonoak soilik daukate altuagoa). Dentsoenetakoa ere bada, platinoak, iridioak eta osmioak soilik gainditzen baitute. Elementu guztien artean oxidazio-egoera gehien duena da: -3, -1, +1, +2, +3, +4, +5, +6 eta +7. Egoerarik arruntenak +7, +6, +4, +2 eta -1 dira.

Merkataritza-erabilerarako forma nagusia hautsa da, baina bateratu egin daiteke, metalaren dentsitatearen % 90 daukan forma konpaktu bat lortuz. Suberatzen denean, metal hau oso harikorra da eta bihurritu, kiribildu edo ijeztu egin daiteke. Renio-molibdeno aleazioa supereroalea da 10 K-eko (-263,15 °C) tenperaturan; wolframio-renio aleazioak ere supereroaleak dira 4 eta 8 K inguruan.[1] Renioa bera supereroalea da 2,4 K-eko (-270,75 °C) tenperaturan.[2][3]

Erreferentziak

Kanpo estekak

Datuak: Q737
Multimedia: Rhenium / Q737

(Ingelesez) Neshpor, V. S.; Novikov, V. I.; Noskin, V. A.; Shalyt, S. S.. (1968). «Superconductivity of Some Alloys of the Tungsten-rhenium-carbon System» Soviet Physics JETP 27: 13. Bibcode: 1968JETP...27...13N..
(Ingelesez) Daunt, J. G.; Smith, T. S.. (1952). «Superconductivity of Rhenium» Physical Review 88 (2): 309–311. doi:10.1103/PhysRev.88.309..
(Ingelesez) Daunt, J. G.; Lerner, E.. The Properties of Superconducting Mo-Re Alloys. Defense Technical Information Center.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] (Ingelesez) Neshpor, V. S.; Novikov, V. I.; Noskin, V. A.; Shalyt, S. S.. (1968). «Superconductivity of Some Alloys of the Tungsten-rhenium-carbon System» Soviet Physics JETP 27: 13. Bibcode: 1968JETP...27...13N..

[2] (Ingelesez) Daunt, J. G.; Smith, T. S.. (1952). «Superconductivity of Rhenium» Physical Review 88 (2): 309–311. doi:10.1103/PhysRev.88.309..

[3] (Ingelesez) Daunt, J. G.; Lerner, E.. The Properties of Superconducting Mo-Re Alloys. Defense Technical Information Center.