Ramón Basterra

Zuzenbidea eta diplomazia ikasi eta gero, diplomazian lan egiteari ekin zion Erroman (1915 eta 1917 artean), Bucaresten (1918) eta Caracasen (1924). Gero Madrila joan zen bizitzera.

Euzkadi, El Nervión, El Pueblo Vasco eta El Liberal egunkarientzako idatzi zuen eta Bilboko Lyon D'Or kagetegian eginiko "Escuela Romana del Pirineo" izeneko tertulian hartu zuen parte, Pedro Egilor, Jacinto Mikelarena, Pedro Mourlane Mitxelena, Fernando de la Quadra Saltzedo, Jose Felix Lekerika, Rafael Sanchez Mazas eta Joaquín Zuazagoitia lagunekin batera.

Zibilizazio grekolatino eta kristauaren aldeko sutsua izan zen. Halaber, bai hitz neurtuetan bai hitz lauz hispanidadearen gaia landu zuen; bera izan zen ideia horren aitzindari. Prosazko liburuen artean, nabarmentzekoak dira: La obra de Trajano (1921) eta Los navíos de la Ilustración (1925), Gipuzkoako Errege Konpainiari buruzkoa.

Poeta bukolikoa baitzen batez ere, Basterraren olerki gehienak Bilboko «Hermes» aldizkarian kaleratu ziren, gero zenbait liburutan bildu zirenak. Haietako batzuk: La sencillez de los seres (1923), sorterriko ikuskariak gogoratuz; Las ubres luminosas (1923); Vírulo, mocedades (1924); Vírulo, mediodía (1927).