Purificación Pérez Benavent

Pura Pérez Valentzian jaio zen, familia anarkosindikalista batean. Aitona eta aita CNTko Garraio Sindikatuko militanteak izan ziren.

Hamabi urte arte ikasi zuen eta II. Errepublika aldarrikatu ondoren bigarren hezkuntzako eskolak sortu zirenean, berriro hasi zen ikasten. 1933an Bartzelonara joan zen familiarekin. Clot auzoan, gauez, Joan Puig i Elias pedagogo anarkistaren "Escuela Naturaleza" arrazionalistan ikasi zuen. Han, ateneo libertario batean sartu eta Lanaren Konfederazio Nazionalean (CNT) afiliatu zen.[2][3][2][4]

1936an, Emakume Libreak erakunde feminista eta anarkosindikalistan sartu zen.[5][6] 1937ko erdialdean, Valentziara itzultzea erabaki zuen, gobernu errepublikanoa kokatua zegoen lekura, Emakume Libreen tokiko idazkaritzaz arduratzeko. Mugimendu anarkistaren Azpibatzorde Nazionaleko kide izan zen, zehazki Propagandaren Idazkaritzan. Tabernes de la Valldigna eskolako irakaslea ere izan zen.

"Emakumeen iraultza sortzen ari zen, guztion artean Iraultza Soziala egiten genuen bezala. Langileak, nekazariak, erizainak, lizentziadunak... Emantzipazio nahiak gidatzen zituen guztiak, gizarte ekitatiboa eta etorkizun hobea lortzea zuten helburu ". Pura Perez, 1999an

Bartzelonan, garraio-ikastaro batean eman zuen izena, eta hirian tranbiak gidatzeko baimena lortu zuten lehen emakume-taldeko kide aitzindarietako bat izan zen. 1938ko urrian, Bartzelonako Mugimendu Libertarioan Emakume Libreen propaganda-idazkari gisa parte hartzen saiatu zen, baina Emakume Libreek, erakunde independente gisa, betoa jasan zuten. Ondoren, 1938ko azaroaren 28an, Perezek mitin batean hartu zuen parte, Játivako Buenaventura Durruti anarkosindialista ohoratzeko, Cano Carrillo lankideekin eta Jover izeneko Durrutiren Los Solidarios taldeko kide ohi batekin. Egun horietan, "Emakumea eta kultura" hitzaldia eman zuen Valentzian. Bartzelonako Emakume Libreen osoko bilkuran, Pérez izan zen erakunde horretako Propaganda ataleko ordezkaria.

Valentziako propaganda aktibo horren guztiaren ondorioz, oso emakume ezaguna bihurtu zen, eta hori kaltegarria izango zen 1936ko estatu-kolpe militarrak Frantziako mugara iristea eragotzi zionean. Horregatik, bi urte eman zituen etxetik atera gabe, Bartzelonara iritsi zenean. Hala ere, batxilergoa ikasteko aprobetxatu zuen eta klandestinitatetik jardun zuen El Clot auzoan, hiri kondalean.[2]

Tokiko Osasun Zerbitzuetako praktikante titularren oposizioetara aurkeztu zen 1956an, eta bi urte geroago ebatzi ziren. Ez zen destinoan aurkeztu eta, beraz, baja eman eta lanpostua galdu zuen.[7]

1959an, Pura Arcosek alabarekin Kanadara joatea lortu zuen, eta han Federico Arcosekin elkartu zen. Ingelesa ikasi zuen, erizain-karrera egin eta lanbide horretan aritu zen erretiroa hartu arte, eta, aldi berean, jarduera anarkistak egiten jarraitu zuen. Anthropos, Madrilgo Mujeres Libertarias eta Londresko Mujeres Libres aldizkarietan parte hartu zuen.

1995eko urriaren 12an hil zen Windsoren, Kanadan.

• 1990 – The modern school movement. Historical and personal notas of the Ferrer schools in Spain. Friends of the Modern School. Junto a Mario Jordana, Abel Paz y Martha Ackelsberg.[8]
• 1999 – Mujeres Libres. Luchadoras libertarias. Fundación de Estudios Libertarios Anselmo Lorenzo. Madrid. Obra colectiva. ISBN 978-8486864330.

• Mujeres libres. El anarquismo y la lucha por la emancipación de las mujeres. Martha A. Ackelsberg. Barcelona, Virus, 1999. ISBN 978-84-88455-66-6.
• La revolución social y la colectivización. Martha A. Ackelsberg y Myrna Breitbart.

• Sara Berenguerri elkarrizketa «Mujeres libres, luchadoras libertarias» liburuari buruz. artxibatua ..
• Purificación Pérez Benavent (Bizitza eta lana)