Persiar lorategi
Persiar lorategia (persieraz: باغ ایرانی) lorategi tradizio eta estilo bat da, jatorria antzinako Persian duena, oraingo Iranen. Eragin handia izan du lorategien diseinuan Andaluziatik Indiaraino eta haratago[1][2]. Alhambran ikusi daiteke lorategi hauen filosofiaren eta estiloaren eragina jauregi baten kasuan. Taj Mahal monumentuak du munduko persiar lorategi handienetakoa, Mogol Inperioaren garaikoa, Indian.
Persiar lorategia1 UNESCOren gizateriaren ondarea | |
Mota | Kulturala |
Irizpideak | i, ii, iii, iv, vi |
Erreferentzia | 1372 |
Kokalekua | Iran |
Eskualdea2 | Asia-Pazifikoa |
Izen ematea | 2011 (XXXV. bilkura) |
1 UNESCOk jarritako izen ofiziala (euskaratua) 2 UNESCOren sailkapena |
Tradizionalki, lorategi hauek "eremu itxiak" ziren, persieraz (avesteraz) pairi-daeza zen, euskarazko "paradisu" hitza eman duena.
Ezaugarriak
Eguzki-argia eta bere efektuak faktore garrantzitsuak dira persiar lorategien diseinuan. Testurak eta itxurak bereziki aukeratzen dira argia atxikitzeko[3].
Itzala ere garrantzitsua da, batez ere Irango bero lehorrean, ia erabilezina izango zelako gabe. Zuhaitz eta zursareak faktore biotiko ezinbestekoak dira. Pabilioi eta hormak ere garrantzitsuak dira itzala sortzeko.
Ura ere berebiziko elementua da beroari aurre egiteko, eta garrantzi handia du persiar lorategiaren diseinuan. Ura bertaratzeko, ubideak behar izaten dira maiz, batzuetan lurrazpikoak, qanat izenekoak. Putzu itxurako egitura batzuek qanat horietara konektatu eta akuiferoetako ura erabilgarri bihurtzen dute. Batzuetan animaliak erabiltzen ziren ura putzuetatik ateratzeko.
Zuhaitzak erretenetan landatzen ziren maiz, juy izenekoetan, lurrunketa eragozteko eta sustraiek ur hornidura zuzena izateko.
Persiar estiloan, barrualdea eta kanpoaldea integratzen saiatzen da, inguruko lorategiak barruko patioekin lotzen. Egileek arkitektura elementu bereziak ipintzen zituzten, hala nola arkuak eta gangak, barnealde-kanpoalde banakuntza irekitzeko.
Txahar bagh
Zoroastrismoaren garaian, lorategiek lau elementuak erabiltzen zituzten jada: zerua, lurra, ura eta landareak.
Iran islamizatu zenean VII. mendetik aurrera, lorategiaren ikuspegi estetikoa areagotu zen, erabilgarritasunaren gainetik. Honen adibidea da txahār bāgh (چهارباغ), Edengo lorategia antzeratzen saiatzen den antolamendua, lau ibai eta lau koadranterekin, Koranen agertzen den bezala. Batzuetan ardatz bat gehiago luzatzen da elkarzut den ardatza baino, eta ubideak izan ditzakete erdiko urmael batean elkartzen direnak.
Estiloak
Persiar lorategiaren oinarrizko sei estiloak ageri dira hurrengo taulan, funtzioaren eta itxuraren arabera sailkatuak. Hala ere, lorategi asko ez dira estilo bakar batekoak, baizik eta ezaugarri batzuen nahasketa edo eremu bakoitzean aplikatutako estilo alboratuak.
Klasikoa | Formala | Informala | |
Publikoa | Hayāt | Meidān | Park |
Pribatua | Hayāt | Txahār Bāgh | Bāgh |
Hayāt
Publikoa bada, persiar antolamendu klasikoa da, eta estetika azpimarratzen du funtzioa baino. Gizakiak eraikitako egiturak bereziki garrantzitsuak dira, arku eta urmaelekin (bainatzeko egokuak). Lurra legar estalia izan ohi da, harri lauzez markatua. Landaketa sinplea da, zuhaitz lerro bat esaterako, itzala eman ahal izateko.
Pribatua bada, lorategi hauek urmaela izaten dute erdian, eta oso egituratuak daude. Urmaela lorategiaren fokua da eta, gainera, hezetasuna zabaltzen du eguratsean. Landare gutxi izan ohi du, hirigunean ez baita nahi adina ur izaten.
Meidan
Lorategi publiko eta formalak dira, elementu biotikoari enfasi gehiago emanez hayāt lorategiek baino. Egiturak ere garrantzi gutxiago du. Landareak askotarikoak dira: zuhaitzak, zuhaixkak, urterokoak eta belarrak. Urmaela eta legarrezko bidexkak ere badaude, soropila banatzen dutenak. Eraikuntzak ere ager daitezke, hala nola pabilioiak, geriza emateko.
Txahar bagh
Lorategi hauek pribatuak eta formalak izan ohi dira. Antolamendu nahusia lau koadrante dira, bidexkak dso ur-bideek banatuak. Tradizioan, aberatsek lanbidearekin erlazionatutako erabilera ematen zioten, hala nola enbaxadoreek harrera egiteko. Lorategi hauetan egitura eta landareak orekan-edo daude.
Parkea
Beste parkeak bezala, persiar parkeak funtzio publiko informala du, eta landareen presentzia handia da. Bidexkak eta eserlekuak daude bertan, baina eraikuntza gutxi. Funtzio nagusiak atsedena eta sozializazioa dira.
Bāgh
Beste lorategi informala bezala, bāgh lorategian aspektu natural eta berdea azpimarratzen da. Parkea ez bezala, lorategi pribatu bat da, sarri etxe bati atxikia eta sarri soropil bat zuhaitz eta zuhaixkekin. Bidexka eta ur-bide gutxiago daude beste lorategi formalagoetan baino. Funtzio nagusia senitartekoen atsedena da.
Gizateriaren Ondarea
2012ko uztailaren 18an, Unescok Gizateriaren Ondare izendatu zituen persiar lorategi historiko batzuk. Hona hemen zerrenda:[4]
Kodea | Izena eta kokapena | Koordenatuak | Azalera (ha) | Geriza eremua (ha) |
---|---|---|---|---|
1372-001 | Pasargada antzinako lorategia | 30°10′0.0″N 53°10′0.0″E | 249.65 | 2006.95 |
1372-002 | Bagh-e Eram | 29°38′10.0″N 52°31′31.0″E | 12.7 | 70.5 |
1372-003 | Bagh-e Txehel Sotun, Isfahan | 32°39′27.0″N 51°40′20.0″E | 5.8 | 28.92 |
1372-004 | Bagh-e Fin, Kaxan | 33°22′21.0″N 52°22′21.0″E | 7.6 | 173.4 |
1372-005 | Bagh-e Abas Abad | 36°39′50.0″N 53°35′38.0″E | 420.2 | 1169.65 |
1372-006 | Bagh-e Xahzadeh, Mahan | 30°01′30.0″N 57°16′59.0″E | 5.5 | 6181.5 |
1372-007 | Bagh-e Dolat Abad, Yazd | 31°54′12.0″N 54°21′07.0″E | 8 | 72 |
1372-008 | Bagh-e Pahlavanpur | 31°33′37.0″N 54°26′25.0″E | 3.5 | 28.5 |
1372-009 | Bagh-e Akbariyeh | 32°51′10.0″N 59°13′40.0″E | 3.4 | 8.6 |
Badira beste persiar lorategi batzuk Irandik kanpo, Gizateriaren Ondare izendatuta daudenak:
- Taj Mahal, Agra, India (WHS 252)
- Humayunen hilobia, New Delhi, India (WHS 232bis)
- Shalimar lorategiak, Lahore, Pakistan (WHS 171-002)
- Bagh-e Babur, Kabul, Afganistan (WHS —)
- Generalife, Granada, Espainia (WHS 314-001)