Pediatria

Gorputz tamainaren aldeak heltze-aldaketekiko paraleloak dira. Haur edo jaioberri baten gorputza, fisiologikoki, helduarenaren ezberdina da. Sortzetiko akatsek, bariantza genetikoak eta garapen-arazoek gehiago kezkatzen dituzte pediatrak mediku helduak baino. Medikuak haurraren fisiologia heldugabea kontuan hartu behar du sintomak kontuan hartzean, botikak agintzean eta gaixotasunak diagnostikatzean.

Fisiologia pediatrikoak zuzenean eragiten die gorputzean sartzen diren farmakoen propietate farmakozinetikoei. Sendagaien xurgapena, banaketa, metabolismoa eta deuseztapena desberdinak dira garapen bidean dauden haurren eta heldu helduen artean. Azterketak eta berrikuspenak egin diren arren, etengabeko ikerketa behar da hobeto ulertzeko faktore horiek nola eragin behar duten mediku-arretaren hornitzaileen erabakiek pediatriako biztanleei sendagaiak agindu eta administratzean.

Pediatriako populazioaren eta helduen artean farmakoen xurgapen-desberdintasun asko urdailaren inguruan daude. Jaioberriek eta haur txikiek urdaileko pH-a handitzen dute jariatze azidoa gutxitzen delako, eta horrela ingurune oinarrizkoagoa sortzen da ahotik hartzen diren medikamentuentzat. Azidoa funtsezkoa da ahoko zenbait farmako xurgapen sistemikoaren aurretik degradatzeko. Beraz, haurrengan botika horien xurgapena helduengan baino handiagoa da, deskonposizioaren murrizketaren eta kontserbazioaren areagotzearen ondorioz, azido gutxiagoko espazio gastriko batean.

Haurrek ere urdail-hustuketaren tasa hedatua dute, eta horrek atzeratu egiten du botikaren xurgapen-tasa.

Botikaren xurgapena entzima espezifikoen mende ere badago, eta entzima horiek ahoko botikarekin kontaktuan jartzen dira gorputzetik bidaiatu ahala. Entzima hauen hornikuntza handitu egiten da haurrek traktu gastrointestinala garatzen jarraitzen duten heinean. Pediatriako pazienteek proteina azpigaratuak dituzte, eta horrek metabolismoa gutxitzea eta farmako espezifikoen kontzentrazio serikoak handitzea dakar. Hala ere, profarmakoek kontrako efektua jasaten dute entzimak beharrezkoak direlako euren forma aktiboa zirkulazio sistemikoan sar dadin.

Gorputzeko uraren ehunekoak eta zelulaz kanpoko likidoaren bolumenak behera egiten dute haurrak hazten eta garatzen diren heinean. Beraz, paziente pediatrikoek helduek baino banaketa-bolumen handiagoa dute, eta horrek zuzenean eragiten dio farmako hidrofilikoen administrazioari, hala nola antibiotiko betalaktamikoei, ampizilinari kasu. Beraz, sendagai horiek pisuan oinarritutako dosi handiagoetan ematen dira edo haurren dosifikazio-tarteak doituta, gorputz-konposizioan dagoen funtsezko diferentzia hori kontuan hartzeko.

Haurtxoek eta jaioberriek ere proteina plasmatiko gutxiago dituzte. Beraz, proteinekin lotura handia duten farmakoek proteinekin lotzeko aukera gutxiago dituzte, eta horrek banaketa handiagoa eragiten du.

Farmakoaren metabolismoa, nagusiki, gibeleko entzimen bidez gertatzen da, eta garapenaren etapa espezifiko batean eragiten zaien entzima espezifikoen arabera alda daiteke. I. eta II. faseetako entzimek heltze- eta garapen-tasa desberdinak dituzte, beren ekintza-mekanismo espezifikoaren arabera (adibidez, oxidazioa, hidrolisia, azetilazioa, metilazioa, etab.). Entzima-gaitasuna, argitzea eta erdi bizitzea haurren eta helduen arteko desberdintasun metabolikoak eragiten dituzten faktoreak dira. Drogen metabolismoa desberdina izan daiteke pediatriako biztanleen artean, jaioberriak haur txikietatik bereiziz.

Farmakoa gibelaren eta giltzurrunen bidez deuseztatzen da batez ere. Haurtxoen eta haur txikien kasuan, giltzurrunen tamaina erlatiboak gernuaren bidez ezabatzen diren medikamentuen giltzurrun-argitzea areagotzen du. Jaioberrietan eta bularreko haur goiztiarretan, beren giltzurrunak umotzeko motelagoak dira, eta, beraz, ez dira gai erabat garatutako giltzurrunak adina droga deuseztatzeko. Horrek nahi ez diren sendagaiak pilatzea eragin dezake; beraz, garrantzitsua da kontuan hartzea dosi txikiagoak eta dosifikazio-tarte handiagoak daudela populazio horrentzat. Giltzurrun-funtzioari modu negatiboan eragiten dioten gaixotasunek ere eragin bera izan dezakete, eta, beraz, antzeko kontsiderazioak justifikatu.

Testuinguruaren araberakoa da, ospitalean soilik oinarritutako pediatretatik hasi eta lehen mailako arretako pediatriara.

Denbora asko ematen da prebentziozko zaintzan, eta immunizazioa eta haur osasuntsuen kontrolak ematen dira osasun-zentroko adin-talde guztietan.

Nerabeen medikuntzan inplikatzen diren pediatrek denbora gehiago ematen dute aholkatzen medikuntzan baino.

Zentro batzuetan, biztanleriaren erritmoari egokitzeko, arratsaldeko eta asteburuetako txandak hasten dira. Guardia-deiak lan-testuinguruaren araberakoak dira asko, baina, arau gisa, kezkatutako gurasoei zor zaizkie, presako patologiari baino gehiago.

Adibide gisa, Asturiasko Unibertsitate Ospitale Nagusiko pediatriako egoiliarren lanaldi tipikoa jartzen dugu.

• Sailaren eguneroko saio klinikoa lanaldiaren hasieran.
• Solairutik pasatzea.
• Alta-txostenak idaztea
• Kontsultetara joatea
• Larrialdietan laguntzea.

• Espainiako Pediatria Elkartea.
• Espainiako Lehen Mailako Arretako Pediatria Elkartea
• Asturias, Kantabria eta Gaztela eta Leongo Pediatria Elkartea.
• Madrid eta Castilla-La Manchako Pediatria sozietatea
• Elkarte zientifikoa

• Haurren Eskubideei buruzko Hitzarmena.
• Hebiatria, 11 eta 14 urte bitarteko pertsonak aztertzen dituen medikuntzaren adarra.
• Haurren heriotza-tasa.