Paflagonia

Paflagonia[1] (antzinako grezieraz: Παφλαγονία, Paphlagonia) Anatoliako erdi-iparraldeko antzinako lurralde bat zen, Itsaso Beltzaren kostaldean, Bitinia eta Pontoren artean zegoena, eta, Galaziatik, Bitiniar Olinpoaren ekialderanzko luzapen baten bidez banandua. Estrabonen arabera, Partenius ibaiak eratzen zuen lurraldearen mendebaldeko muga, eta ekialdean amaitzen zen, Kizil-Irmak ibaiaren ondoan. Hiri nagusiak Sinope, Gangra, Aurisos eta Amastris ziren.

Paflagonia
Motaeskualde historiko eta area (en) Itzuli
Geografia
Map
Koordenatuak41°36′N 35°00′E
Leku geografikoaAnatolia

Historia

K.a. VII. mendearen inguruan, greziarrek koloniak sortu zituzten Paflagoniako itsasertzean. K.a. 546. urtean Persiar Inperioaren mende geratu zen. Alexandro Handiak menderatu zuen K.a. IV. mendean, eta haren ondorengo Seleuko I.a hil zenean, erreinu burujabe izan zen. K.a. I. mendean, liskarrak izan zituen Pontoko erreinuarekin, eta K.a. 72. urtean erromatarrek hartu zuten; hasieran Bitiniako probintzian sartu zuten lurraldea, eta gero Galaziakoan. Behe Inperioaren garaian, erromatar probintzia bilakatu zen Paflagonia.

Erreferentziak

Kanpo estekak

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.