Olozaga etxea

José Olózaga arotza zen eta Kuban ezagutu zuen Santo Domingoko (Dominikar Errepublika) jaiotzez María Eugenia Velázquez y Objío-rekin ezkondu zen, bere gaztaroan emigratu zuen herrialdea, bere egoera pertsonala hobetzeko asmoarekin. Etxea udan bakarrik bizi zen. María Eugenia operako abeslaria izan zen eta bere izaera, janzkera eta makillajea bitxiak izan ziren XX. Mende hasieran. Horrez gain, gaueko errezitaldiak maiz inprobisatzen zituen etxeko goiko terrazan. "Etxea haunted" edo "sorginen etxea" izenarekin ezagutzen zen. D. José Madrilen hil zen 1918an eta bere emaztea hiru urte geroago. Ondorengo gabe hil zenean, Dominikar Errepublikan eta New Yorken bizi ziren María Eugeniako hainbat anaiek oinordetzan jaso zuten etxea. 1927an Ramón Orendaín y Sarriegik (1932 hil zen) eta María Amann Martínez de las Rivas-ek osatutako ezkontzak eskuratu zuen. Litekeena da urte hauetan zerbitzu eremuaren erreforma gauzatzea eraikinaren sotoan dagoen ermita gaitzeko, etxearen sarrera nagusiaren aurreko terrazaren azpian. 1948an Dª María hil ondoren, oinordekoek Luis Malo de Molina y Soriano jauregia saldu zioten Dolores de la Riva Casanova-rekin ezkonduta, eta momentu honetan Zaguerako fatxadaren aulkia daraman armarria eta aldaketak beste fatxadan egin zituen. Familia honen harreman luze eta berrien ondorioz, egoitza hau Palacio Malo de Molina izenarekin ezagutzen eta izendatzea bultzatu du. Azkenean, 1982an, ezkontzako bost seme-alabek eraikina Getxoko Udalari saldu zioten eta gaur egun 2011. urtean amaitu zen eraikina berritu ostean, Antolamendu, Pertsonal eta Informazio Teknologiak eta euskara arloak dira. etxea erosteko unean aurkeztu zenean, ordea, kanpoko garbiketa eta janzkera egiten hasi zen. Momentu honetatik aurrera fatxadek dituzten ñabardura arrosatsua da eta horrek "Casa Rosada" izenarekin ere ezagutzen du.[2]

Estiloari dagokionez eklektikoa da, eta bertan nahasten dira barroko frantsesaren, klasizismoaren eta arkitektura kolonialaren aldagai desberdinak. Eraikin exentu bat da, oin angeluzuzena du eta silerian eta harri-horman landuta dago; guztia uniformeki nahastuta dago eta arrosa kolorean margotuta. Behe-sotoa eta beheko solairua ditu, eta ixteko estalki lau bat, etxeko teilatu osoa hartzen duten harrizko balaustrada batekin. Kanpoaldean, eraikinak harresi bat du eta inguruan lorategi txiki bat. Behe-sotoak altuera oso bat hartzen du Basagoiti kalean, eta Algortako Etorbideko fatxadan, berriz, beheko solairuak altuera bakarreko altxaera du. Gorputz zentrala dorre baten antzera zertxobait goratuta dago. Sarrera zentralizatu eta dinteldu bat du eta horren gainean Molinaren armarria. Kontrako fatxadan (Basagoiti etor.) harmailadi bikoitza duen sarrera eder bat dago. Ataripe zoragarri batean elkartzen da, eta burdinazko zutabetxoetan oinarritutako puntu erdiko arkuteria hirukoitza du.

• 
  korredorea.
• 
  eguzki izpiak.
• 
  eskailera.
• 
  eskailera.
• 
  ate bateko armarria.
• 
  teilatuko detailea.
• 
  korredorea.
• 
  ispilua.