Olmesartan
Olmesartana[1] hipertentsio arteriala tratatzeko adierazitako angiotensina II hartzaileen antagonista ("sartan") deitutakoen motakoa da. Bere ekintza-mekanismoa muskulu baskularrean 1 motako angiotensinaren (AT1) hartzaileekiko loturan oinarritzen da, eta, beraz, angiotentsina II hormonaren sintesi-ibilbideekiko modu independentean jarduten du, AEBIekin ez bezala. Hartzailea blokeatzean eta ez angiotensina II-ren sintesia, olmesartanak erreninak eragindako atzeraelikadura negatiboa inhibitzen du, eta horrek basokonstrikzioa eta aldosterona hormona askatzea saihesten ditu. Horrek presio arteriala murrizten du basodilatazioa estimulatzean eta erresistentzia periferikoa gutxitzean.
- Oharra: Wikipediak ez du mediku aholkurik ematen. Tratamendua behar duzula uste baduzu, jo ezazu sendagilearengana.Ohar medikoa
Olmesartan | |
---|---|
![]() | |
Formula kimikoa | C24H26N6O3 |
SMILES kanonikoa | 2D eredua |
MolView | 3D eredua |
Mota | konposatu kimiko |
Masa molekularra | 446,207 Da |
Erabilera | |
Konposatu aktiboa | Benicar (en) ![]() |
Tratatzen du | congestive heart failure (en) ![]() |
Interakzioak | lisinopril dihydrate (en) ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Rola | angiotensin II receptor antagonist (en) ![]() ![]() |
Identifikatzaileak | |
InChlKey | VTRAEEWXHOVJFV-UHFFFAOYSA-N |
CAS zenbakia | 144689-24-7 |
ChemSpider | 139674 |
PubChem | 158781 |
Reaxys | 7502669 |
Gmelin | 48416 |
ChEMBL | CHEMBL1516 |
EC zenbakia | 646-413-5 |
ECHA | 100.174.243 |
MeSH | C437965 |
RxNorm | 321064 |
UNII | 8W1IQP3U10 |
NDF-RT | N0000023029 |
KEGG | D01204 |
PDB Ligand | OLM |
Arteria-presio handia, bihotz-hutsegite kongestiboa eta giltzurrun-gaixotasun diabetikoa tratatzeko erabiltzen den farmakooa da. Hipertentsioa tratatzeko lehen lerro gisa erabiltzea arrazoizkotzat jotzen da.
Albo-ondorioak
Ondorio kaltegarri ohikoenak zorabioa, zefalea, beherakoa, arnas traktu altuko infekzioak eta erritmo zirkadianoaren nahasmendua dira.
Miokardio infartua
2006ko lan batek angiotensina IIren hartzailearen antagonistek miokardio-infartua izateko arriskua areagotzeko aukera planteatu zuen, plazebo batekin alderatuta.[2]
Erreferentziak
- Euskalterm: [Farmakoak Hiztegia] [2022]
- Strauss MH, Hall AS.. (2006). «Angiotensin receptor blockers may increase risk of myocardial infarction: unraveling the ARB-MI paradox.» Circulation 8 (114): 838–54. PMID 16923768..
Kanpo estekak
![]() |
Artikulu hau medikuntzari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |