Juan Negrín

Medikuntza ikasi zuen Leipzigen (Alemania), eta 20 urterekin doktoregoa lortu zuen. 1916an Espainiara itzuli zen, eta unibertsitate irakasle bilakatu zen. 1922an Madrilgo unibertsitateko fisiologia katedra eskuratu zuen. Horrez gain, mundu osoan ospe handia izan zuen eskola bat sortu zuen hiri horretan. Miguel Primo de Riveraren diktaduran PSOEko kide egin zen. 1931tik aurrera diputatua izan zen.

1936an, Espainiako Gerra Zibila hasi eta gero, Fronte Popularraren gobernuak Finantza Ministro izendatu zuen, eta 1937ko maiatzaren 17an, Azañak gobernuburu hautatu zuen, Francisco Largo Caballeroren ordez. Erresuma Batuak eta Frantziak gerran esku hartuko ez zutela agindu zutenez, Negrínek Sobietar Batasunari erosi behar izan zizkion armak eta, ordainetan, Moskura bidali zuen Espainiako Bankuak gordea zuen urrearen erdia. Bestalde, alderdi komunistaren eragina mugatu nahi izan zuen.

Errepublikak gerra galtzear zeukala ikusirik, bake eskaintza bat egin zion Francori; hark, ordea, ez zion onartu. Gerra irabazteko azken ahalegina egin zuen orduan eta alderdi komunistaren laguntzaz Ebroko erasoa prestatu zuen. Francoren gudarosteak Katalunia mendean hartu zuenean Frantziara joan zen, baina handik gutxira itzuli zen. Casado koronelaren matxinadak kargutik kendu zuen.

Frantzian erbesteratu zen eta errepublikak atzerrian zuen gobernuko lehendakaria izaten jarraitu zuen 1945 arte. 1946an PSOEk alderditik bota zuen, sobietar eta komunisten mendekoa zela egotzirik (2008an alderdiak berriz hartu zuen kide gisa)[1]. Parisen hil zen, 1956an.