Nancy Cartwright (aktorea)

Daws Butler Cartwrighten aholkularia izan zen, eta bere karrera ahots-aktore gisa garatzen lagundu zion.[8]

UCLAra joan zenean (ez zuen talde finkorik diskurtso publikoen lehiaketetan parte hartzeko), Cartwrightek Butlerrekin jarraitu zuen ahots-aktore gisa entrenatzen.[9] Gogoratu zuenez, "igandero autobus bat hartzen dut hogei minutuz Beverly Hills-eraino, ordubeteko lezioa hartu eta lau ordu han pasatzeko. Lau seme zituen, baina alabarik ez, eta familiako haurtxoa bainintzen sentitzen nintzen".[8] Butlerrek ahots aktore batzuk eta Hanna-Barbera animazio-estudioko zuzendariak aurkeztu zizkion. Gordon Hunt zuzendaria ezagutu ondoren, Ricky Ricón telesailean Gloria roleko paper errepikaria egiteko proba egiteko eskatu zion. Libretoa jaso zuen, eta gero Hunt-ekin lan egin zuen beste proiektu askotan. 1980ko amaieran, Cartwrightek kontratu bat sinatu zuen talentu-agentzia batekin, eta paper nagusia lortu zuen In Trouble izeneko egoera-komediarako pilotu batean. Cartwrightek honelaxe deskribatu zuen saioa: "Ahazteko modukoa, baina nire aktore-karrera bultzatu zuen benetan".[10] 1981ean graduatu zen UCLAn, antzerki-titulu batekin.[11] Udan, Jonathan Winters-ekin lan egin zuen Cartwrightek, Gambierreko (Ohio) Kenyon College-ko inprobisazio-enpresa batean.[10]

Los Angelesera itzulita, Cartwrightek Marian Rose White telebistako filmean lortu zuen paper nagusia. Janet Maslinek, The New York Times-en kritika batek, honelaxe deskribatu zuen: "Aktore zintzoa, baldarra eta apur bat begiokerra da, eta haren naturaltasunak asko lagundu dio filmari".[12] Begiokerra ez zela zioen gutun bat bidali zion Cartwrightek, eta argazki bat ere jarri zion.[13] Geroago, Ethel-en papererako proba egin zuen Cartwrightek. Ethel marrazki bizidunen mundu batean harrapatuta geratu zen hirugarren segmentuan Twilight Zone: The Movie. Han, Joe Dante zuzendaria ezagutu zuen, eta, geroago, honelaxe deskribatu zuen Cartwright: "Karikaturen benetako zalea da, eta, curriculuma begiratu eta Daws Butler izena ikusi ondoren, Dawsen eta animazioaren inguruko pasadizoak kontatzen hasi ginen. Hogei minutu inguru igaro ondoren, esan zuen, "zure historia pertsonala kontuan hartuta, ikusten dut ezin izango dudala paper honetarako beste inor hartu".[14] Film luze bateko lehen papera izan zen.[14] Segmentua The Twilight Zone telesailean oinarritu zen, bereziki It's a Good Life atalean, zeinak parodia bat izan baitzuen Simpsondarren telesail bizidunaren Treehouse of Horror II (1992) atalean.[15]

Besteak beste, Pound Puppies, Popeye and Son, Snorks, My Little Pony, Saturday Supercade eta The Chipmunk Adventure (1987) telesailetan eta programetan jarraitu zuen Cartwrightek.[16] Talde batean sartu zen eta filmetan paper txikiak zituzten pertsonaien ahotsak grabatzen hasi zen, nahiz eta gehienetan soinua ezabatu eta elkarrizketen zatiak baino ez zitezkeen entzun. Zenbait filmetan paper txikiak egin zituen, besteak beste, El clan del oso cavernario (1986), Silverado (1985), Sixteen Candles (1984), Back to the Future Part II (1989) eta The Color Purple (1985).[17] Aipagarriena Nork engainatu zuen Roger Rabbit? filma izan zen (1988),zapata "murgildu" gisa azidoan. "Bere lehen heriotza-eszena pantailan" bezala deskribatu zuen, eta gogor lan egin zuen eszenaren emozioa transmititzeko.[17]

1985ean, Cynthia paperaren proba egin zuen umorezko Cheers telesailerako. Proban bere lerroa esan eta set-a utzi zuen. Cartwright-ek desberdina izateko aukera aprobetxatzea erabaki zuen, eta oinez jarraitu zuen, eraikina ere utzita eta etxera joanda. Ekoizleak nahastuta agertu ziren, baina papera lortu zuen.[17] Aktore gisa esperientzia handiagoa izateko, Cartwright Milton Katselasen klaseetara joaten hasi zen. Berak gomendatu zion La strada azter zezala, 1956ko film italiarra, Giulietta Masina protagonista zuena eta Federico Fellinik zuzendua. Hasteko, filmeko "imajina daitezkeen eszena guztiak" interpretatu zituen bere gelan, eta hilabete batzuk eman zituen antzerki-egokitzapen bat egiteko eskubideak lortzen.[18] Italiara joan zen Fellini ezagutzeko eta baimena eskatzeko asmoz. Inoiz elkar ezagutu ez zuten arren, Cartwrightek bidaiaren egunkari bat idatzi zuen eta geroago Felliniren billa izeneko lana idatzi zuen, hein batean, bere bidaian oinarritua.[18] Lana Peter Kjenaas-ekin batera idatzi zuen, eta 1995ean Los Angelesen Drama-logue delakoa interpretatu ondoren, Cartwright-ek sari bat irabazi zuen. 1998ko elkarrizketa batean, film luzea bihurtzeko asmoa adierazi zuen.[19]

Cartwright, 2007ko urrian.

1987az geroztik, Bart Simpsonen eta Simpsondarrak serieko beste pertsonaia batzuen ahotsa izan da Cartwright. Hasieran, Lisaren pertsonaiarentzat aurkeztu zen, baina laster esan zioten bere ahotsa Bartentzat egokiagoa izan zitekeela; beraz, Matt Groeningek rol hori probatzeko aukera eman zion, eta, irakurtzen entzun ondoren, lana eman zion.[20] Cartwright zen entrenamenduko eta ahots-hezkuntzako ikasketa formalak zituen ahots-taldeko kide bakarra. Barten "Cómete mis shorts" muletilla Cartwright-en gehitua izan zen libretoetako batean, eta eskolako iraganeko gertakari bati buruzkoa da.[21] Cartwrightek beste pertsonaia batzuei ere jarri die ahotsa: Nelson Muntz, Todd Flanders, Ralph Wiggum, Kearney eta beste ikasle batzuk.

1998 arte, Cartwrightek 30.000 dolarreko ordainsaria jasotzen zuen denboraldi bakoitzeko. Garai hartan, berak eta Simpsondarren pertsonaia nagusietako beste bost aktorek liskarra izan zuten Foxekin, eta beste aktore batzuek ordezkateko mehatxua egin zieten. Azterketa ahots berrientzako castinga prestatzera iritsi zen. Hala ere, aldea konpondu zen, eta 1998tik 2004ra bitartean $125.000 euroko ordainsaria jaso zuten denboraldi bakoitzeko. 2004an, ahots-aktoreek berriro mehatxatu zuten beren lana gelditzeko, eta denboraldi bakoitzeko $360.000 ordaintzeko eskatu zuten.[22] Hilabeteko epean ebatzi zen greba, eta Cartwright-ek denboraldi bakoitzeko $400.000 euroko ordainketa jaso zuen.[23][24]

Simpsondarren lanaz gain, beste hainbat pertsonaiaren ahotsa ere izan da serie bizidunetan: Kim Possible, Rugrats Crecidos, Los sustitutos, Richie Rich, La Troopa Goofy, Animaniacs, Pinky and the Brain, Nire pony txikia, The Critic, God, The Devil and Bob, Mike, Lu eta Og, Pound Puppies, The Snorks, Galaxy High, baita Chuck Jonesen azken lana ere, Timberwolf.[25]

Cartwright telesail eta film ugaritan ere agertu da, hala nola Fame, Empty Nest, Cheers, El príncipe del rap, Twilight Zone: The Movie, Flesh + Blood, eta Godzilla. Gainera, Marian Rose White filmeko aktore nagusia izan zen. Cartwrightek 24 izeneko telesaileko seigarren denboraldiko atalean Jeannie Tyler, Chloe, O'Brianek Morris O'Brianen geroko AA dela pentsatzen duena (denboraldi berean Kiefer Sutherland eta Mary Lynn Rajskub izan ziren Jack Bauer eta Chloe O'Brian bezalako paperak antzeztu zituzten Simpsontarren "24 Minutes" atalean).

Cartwright Putt-Putt-en ahotsa ere bada haurrentzako ordenagailu interaktibo jokoan. South Parkerako emakumezkoen ahotsak egitera gonbidatu bazuten ere, hark uko egin zion eskaintzari, eta adierazi zuen libretoa iraingarria zela bere estandarrentzat; azkenik, Maria Kay Bergmanek hartu zuen papera.

"My Life as 10 years boy" ("Nire bizitza 10 urteko mutil gisa") autobiografiari esker, Simpsondarren serieko kontuak ezagutzeko aukera dago. Liburu hau Edinburgh Festival Fringen aurkeztu zuten 2004. urtean.[25] Lanak ez zuen harrera ona izan.[26]

2009ko urtarrilean, eztabaida piztu zuen Cartwrightek telefono-iragarki bat grabatzean, Bart Simpsonen bikoizketa ahotsarekin egin zuen, eta Los Angelesen hainbat eta hainbat zientzialari elkartuko zirela gogorarazi zien herritarrei. Itxura guztien arabera, legezko arazoak izan zitzakeen; izan ere, sektorean ohikoena da pertsonaiaren ahotsa Twentieth Century Fox produkzio-etxearen eskubideen mende egotea. Simpsondarren produktore exekutiboak, Al Jeanek, atsekabeari buruzko arrastoren bat eman zuen, eta honako hau adierazi zuen: "Simpsondarrek ez dute inoiz babestu, ez dute babesten, erlijiorik, filosofiarik edo sinesmen sakonagorik Butterfinger barratxoek (txokolatina batek) baino."