Myroslava Sopilka

Myroslava Sopilka, izen erreala Yulia Semenivna Mysko-Pastushenko (Vynnyky, Austria-Hungaria, 1897ko abuztuaren 29a – Kyiv, Ukraina, 1937ko azaroaren 28a) poeta eta eleberrigile ukrainarra izan zen.

 

Myroslava Sopilka

Bizitza
JaiotzaVynnyky, 1897ko abuztuaren 29a
Herrialdea Austria-Hungariako Inperioa
Mendebaldeko Ukrainako Herri Errepublika
HeriotzaKiev, 1937ko azaroaren 28a (40 urte)
Hobiratze lekuaLukianivske Cemetery (en) Itzuli
Heriotza moduaberezkoa ez den heriotza
Hezkuntza
Hizkuntzakukrainera
poloniera
Jarduerak
Jarduerakpoeta eta idazlea
KidetzaHorno (en) Itzuli
Q687912 Itzuli
Izengoitia(k)Мирослава Сопілка

Biografia

Vynnykyn jaio zen, Leopolisko oblasten, 1897an, bost seme-alabetako nekazari familia batean.[1][2]

Bere lanak 1928an argitaratu ziren lehen aldiz Vikna, Syaivo eta zenbait egunkaritan.[3] 1930aren amaieran, bere senarrarekin eta bi seme-alabekin Sobietar Batasuneko Ukrainara joan zen bizitzera, lehenik Kamianets-Podilskyi hirira, non bertako historiaren museoan lan egin zuen.[4] 1932an, Kharkivera joan zen bizitzera.[5] Mendebaldeko Ukrainako literatur erakundeko kide izan zen.[6] 1931n Esku langileak poema liburua argitaratu zuen. Sineskerien hiri abegikorra eleberria ere argitaratu zuen.

1929ko maiatzaren 12an, Myroslava Sopilka Gorno literatur taldearen sortzaileetako bat izan zen - berarekin zeuden Vasyl Bobynskyi, Andriy Voloshchak, Oleksandr Gavrylyuk, Yaroslav Galan, Petro Kozlanyuk, Yaroslav Kondra, Nina Matulivna eta Stepan Tudor.[3]

1937ko irailaren 30ean, Myroslava Sopilka atxilotu zuten bere senar Mykhailo Pastushenkorekin batera, Poloniako inteligentziarentzat espiatzea leporatuta.[2] Galdeketetan, ez bera, ez senarra, ez ziren ezertaz konprometitu, eta ikerketaren salaketa guztiak baztertu zituzten.[2] Eta, hala ere, 1937ko azaroaren 22an, SESBeko Barne Arazoetarako Herri Komisariotzaren (NKVD) bilera berezi batek fusilatua izatera kondenatu zuen poeta. Epaia azaroaren 28an exekutatu zen Kyiven.[5] Litekeena da haren gorpua Lukyaniv hilerrian lurperatzea.[7] Luzaroan, ez zen ezer jakin bere patuari buruz. 1942ko azaroaren 18an erbestean hil zela uste zen ofizialki.

Aintzatespenak
  • Hil ondoren birgaitu zuten.[2]
  • Vynnyky hiriko kale batek bere izena darama.
  • 1973an, hautatutako lanen bilduma bat argitaratu zen, Do sontsi͡a izenburuarekin.[8]

Erreferentziak
  1. (Ukraineraz) «ТЕНДІТНА СОПІЛКА» Газета "Подолянин" 2018-04-27 (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
  2. ««…З ПОРОГА СМЕРТІ… Письменники України – жертви сталінських репресій»» web.archive.org 2010-12-01 (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
  3. Квітка, Віталій. (2021-11-22). «“Віяла крил” Мирослави Сопілки» Український інтерес (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
  4. «ЦЕНТРАЛЬНИЙ ДЕРЖАВНИЙ АРХІВ-МУЗЕЙ ЛІТЕРАТУРИ І МИСТЕЦТВА УКРАЇНИ : Путівник (2014)» resource.history.org.ua (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
  5. (Ukraineraz) «Обірвана мелодія Мирослави Сопілки: до 125-ліття від дня народження поетки» armyinform.com.ua (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
  6. ««"Західна Україна"»» web.archive.org (Словник літературознавчих термінів) 2009-12-20 (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
  7. (Ukraineraz) «В 1955 году был издан указ, согласно которому спецслужбы сообщали членам семей расстрелянных, что их родственники были приговорены к 10 годам лагере и умерли там от язвы желудка» fakty.ua (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).
  8. «Holdings: Do sont͡si͡a :» catalog.lib.uchicago.edu (Noiz kontsultatua: 2022-10-14).

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.