Miluca Sanz

Milagrosa Sanz Rueda, ezagunagoa Miluca Sanz izenez (Segovia, Gaztela eta Leon, 1956ko azaroaren 27a) segoviar artista eta musikaria da. Bere pintura eta collageak eraikitzeko irudiak eta objektuak biltzen dituen artista garaikide espainiarra da.[1] 1980ko hamarkadako pop musika-taldeko kidea izan zen, Las Chinas izeneko emakume hutsez osatua.[2]

 

Miluca Sanz

Bizitza
JaiotzaSegovia, 1956ko azaroaren 27a (67 urte)
Herrialdea Espainia
Lehen hizkuntzagaztelania
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakmusikaria
KidetzaLas Chinas (en) Itzuli
milucasanz.com
Discogs: 2351246 Edit the value on Wikidata
Las Chinas musika-taldea

Biografia

Ikasketak

Artearen Historian lizentziatu zen, Madrilgo Unibertsitate Konplutentsean.[3] “Arte eta Sorkuntzako Ikerketako masterra” Madrilgo Unibertsitate Konplutentseko Arte Ederren Fakultatean, “Diarios, fechas y calendarios/Egunkariak, datak eta egutegiak” gaiari buruzko TFM batekin amaitua. Doktorego-ikastaroak egin ondoren, “EL calendario como representación simbólica y estructura poética/ Egutegia irudikapen sinboliko eta egitura poetiko gisa” izeneko doktorego-tesia prestatu zuen[4]

Musikari ibilbidea

80ko hamarkadan, Las Chinas izeneko pop talde espainiarreko kide izan zen, erabat emakumez osatutako taldea. Talde horrekin kontzertuak eman zituzten Espainia osoan, eta Sanz taldeko teklista izan zen. Garai hartan, Luis Gómez-Escolar (bikotekidearekin) batera, Rara Avis diskoetxea sortu zuen, besteak beste, Objetivo Birmania, Kikí d'Akí eta Los Elegantes taldeen bakunak sortu zituena.[5]

Margolari ibilbidea


Erakusketa ugari egin ditu, bere lanari buruz hauxe esan zuen:

Nire lana collagearekin eta egunerokoarekin lotuta egon da beti, eta, azkenaldian, bata zein bestea EGUNKARIETAN lotzen ditut, baina ez egunkari pertsonal gisa ulertuta (nahiz eta Fellinik dioen bezala: “Ezer ez da autobiografikoa eta dena autobiografikoa da”), baizik eta munduko egunkari gisa….denbora artearen irakasgai moduan erabiliz, errealitatera hurbiltzeko, hura behatzeko eta ulertzeko bitarteko gisa. Haien bidez beste bizitza batzuk bizitzeko aukera ematen duten asmatutako egunkariak dira.

AVAM Madrilgo artisten elkartearen jardueren artean, Matadero de Madriden 2013. urtean “Diario enterrado en el Sáhara/ Saharan lurperatutako egunkaria” proiektua sortzeko eta garatzeko prozesua aurkeztu zuen.[6]

Erakusketak

80ko hamarkadatik, erakusketa ugari egin ditu erakunde eta arte-galerietan. Egunkariak gai errepikaria da bere lanean, ikuspuntu desberdinetatik eta literaturaren eta plastikaren adierazpide desberdinetatik.

Banakakoak

Diario de otros, Diario de una foto, Diario de primavera, verano, otoño, invierno, La sonrisa de los caracoles, El mundo no es lugar, La montaña abandonada, El silencio en la pintura, Colección Primavera-verano, Casi exposición, "Piedras, diarios y demás naturalezas" Madrilgo hiltegian 2018an. urtean.[7][8]

Kolektiboak:

Hainbat erakusketa kolektibotan parte hartu du, besteak besteː Viajes con el Marqués, Gabinete Verne, El papel de la movida, Se alquila Mercado, Cruzados, La Movida, "Se alquila", cuerpo, Los colores de la música, Lo prohibido, Primer abierto de Cruce, Museo portátil, Salón refractario, La cueva de ali-baba, Glam zelestial eta 2020an Madrilgo Conde Duque Zentroan Letanía de Madrid izeneko erakusketa, haur liburuei eskainitako erakusketa. [9]

Bibliografia

Alberto Ávila Salazar:

  • “El tiempo recobrado de Miluca Sanz” (Expos. “Udaberriko, udako, udazkeneko eta neguko egunkariak”. Valverde gunea, 2010)

Juan Manuel Bonet:

  • “Para una pintora sin nombre” (Cat. expo “El silencio en la pintura” Sen Galería , 2001)
  • “Nuevos cuentos de Miluca Sanz” (ABC Cultural, 1995ko maiatza)
  • “Fragmentos para Miluca” (Colección Udaberri-uda-Verano” Gal. Moriarty, 1988)

Miguel Cereceda:

  • “Jugar a ver: la luz de otra manera” (Katalogoa expo. “Jugar a ver” Gal. Cruce, 1995)

José Ramón Danvila:

  • “El rigor de los cuentos” (El Punto de las Artes V- 95)
  • “La experiencia diaria” (Guía del Ocio, 92ko azaroa)
  • “Miluca Sanz: recomponiendo el día a día” (El Punto de las artes, 1992ko abendua)
  • “Miluca Sanz, pintura y modernidad” (Guía del Ocio, 88ko apirila)
  • “Miluca Sanz, entre la moda y la pintura” (El Punto d las Artes, 88ko apirila)

Diegoren izarra:

  • “Paisajes para un estado de ánimo” (Catálogo exposición “El mundo no es un lugar” Gal. Sen, 2004)
  • “Una casi-exposición casi-privada” (“Casi-exposición” Katalogoa, Canivet Gunean. -06)

Horacio Fernández Martínez:

  • “Todo escueto” (Cat.“La sonrisa de los caracoles” Gal. El Caballo Troya, 1995ko apirila).
  • “El diario de Miluca Sanz” (Metrópoli, 1992ko abendua).

Miguel Fernández Cid:

  • “Miluca Sanz“ (Diario 16, 1988ko apirila).

Jose Luis Gallero:

  • “Poemas” (Cat. “La montaña abandonada” Gal. Almazen de la Nave, 1993ko urria).
  • “Un año con Miluca Sanz” (ABC Cultural, 1992ko azaroa).
  • “Lo que dura una canción” (Libro-cat. “Piedras, diarios y demás naturalezas”, Matadero Madrid, 2018ko maiatza)

Javier Hontoria:

  • “Sanz Rueda” (El Cultural de El Mundo, 2001eko urtarrila)

Javier Maderuelo:

  • “Al final, la pintura” (Babelia, 2001eko urtarrila)

José María Parreño:

  • “Diario de un crítico” (Cat. Expo “Diario de otros” G. Espacio Valverde 2013)

Laura Revuelta:

  • “Un instante de paz”, ABCCultural, 2001eko urtarrila

Quico Rivas

  • “La trenza de los días” (“Un año y un día” Gal. El caballo de Troya, 1992ko azaroa).

Javier Rubio Nomblot:

  • “De lo aleatorio” (ABC Cultural 13- XI- 04)
  • “Sanz Rueda: imágenes de la soledad” (El punto de las artes, 2001eko urtarrila)

Roberto Salas:

  • “El collagario Milucense” (Presentación expo “Mini-Diario” Vuelapluma, 2014)

Argitalpenak

Argitalpen-arloan, collage-liburuak ditu, hala nola "Diario de cualquiera" (Vuelapluma argitaletxea eta "Diario gastado" (Libroz argitaletxea); Ediciones del Sur (Granada), Sen Galeria (Madril) eta CAI (Zaragoza) serigrafiekin. Saharan lurperatutako egunkaria, Madrilgo hiltegian 2013. urtean aurkeztua.[6]

Masquelibros azokaren hainbat ediziotan parte hartu du; azoka horretan, xede-liburuaren eta haren elementuen inguruan sortutako arte-proiektu guztiak sartzen dira.[10]

Gainera, ilustrazioak egiten ditu hainbat argitalpenetan, hala nola "El País, "El Europa", "Marie Claire", "Clandestino" edo "Condado de Niebla". Collage digitalak ere egin ditu Guggenheim Museorako (Bilbo) eta Thyssenerako (Madril); "La Nardo", "Kikí d'Akí", "Rara Avis"; disko-azalak: "Acid Spain".[11]  

Erreferentziak
  1. ARTEINFORMADO. (20140603). «Miluca Sanz Rueda. Artista» ARTEINFORMADO.
  2. Hipersónica. (2013-09-20). «Las Chinas — Amor en frío. Grabaciones completas 1980–1982: por fin recuperadas» Hipersónica.
  3. Miluca Sanz. .
  4. «Facultad de Bellas Artes» bellasartes.ucm.es.
  5. Lacasa, Blanca. (2020-05-25). “Soy un sastre, no un genio”: habla, por fin, Luis Gómez-Escolar, el creador de las letras favoritas de España. ISSN 1134-6582..
  6. «ENCUENTROS CON ARTISTAS» Matadero Madrid.
  7. «La Ventana del Arte - Matadero Madrid - Exposición Miluca Sanz 2018, Piedras. Diarios... Y demás Naturalezas» www.laventanadelarte.es.
  8. Malasaña, Somos. (2010-04-06). «Exposición de Miluca Sanz» ElDiario.es.
  9. Malasaña, Somos. (2020-09-17). «Letanía de Madrid: libros de artista en el Museo de Arte Contemporáneo» ElDiario.es.
  10. Miluca Sanz y el collage | Libros de artista. .
  11. Ilustración de Miluca Sanz. 2012-02-05 ISSN 1134-6582..

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.