Marketin

American Marketing Association elkartearen definizioaren bilakaera:

• 1989: Marketina, prezioa, banaketa, eskaintza eta ideia, ondasun eta zerbitzuak planifikatzeko eta burutzeko prozesua da, gizabanako eta enpresen helburuak asebete daitezen  trukeak eginez.
• 2003: Marketina,  izaera antolatzailea du eta, sortzeko, komunikatzeko, kontsumitzaileei baloreak  banatzeko eta bezeroen arteko harremana kudeatzeko erabiltzen den prozesu multzoa da.
• 2009: Marketina,  erakunde multzoen eta bezeroen artean balioa duten eskaerak  partekatzeko,sortzeko, banatzeko, komunikatzeko prozesua da.

Denbora tarte honetan, marketinaren definizioak jaso duen aldaketa nabarmenena,  trukeari ematen zaion garrantzia handiagotzen joan dela izan da.

Santesmases-ek (1996) eskaintzen duen kontzeptuak, aurrez aipatu den trukearen garrantzia indartzen du:

Bi norabideko prozesu honen eginkizuna, bi aldeen gogobetetzea asetzea da. Prozesu honek garrantzi handia dauka ez bakarrik marketin kontzeptuan, baizik eta hezkuntza-prozesuan .Hezkuntza-prozesuan  funtzio sinple bat izateari uzten dio eta hezkuntzaren osagai garrantzitsuenetarikoa bilakatzen da (sozietatearen hezkuntzan, enpresetan batez ere). Azken finean, balioa eskaintzen duten esperientzien banaketa ezinbestekoa da marketinean.

Marketin kontzeptua negozio-eredu gisa garatzen da gaur egun, era honetan, zehaztasun gehiagorekin ikusi daiteke enpresa ingurunea marketin-estrategia integral eta eraginkorragoak garatuz.

Zenbait tresna erabili daitezke pentsamendu prozesu hau errazten dituztenak, hala nola  marka, banaketa, balio proposamen desberdinak eta merkatu segmentuak.

Tresna hauen artean, Santiago Restrepo-ren “Busines life” eredua edo Alexander Osterwalder-en “Business Model Canvas” eredua aurki ditzakegu.

• Marketin ugaria (1940-1950). Biztanleri osoan zentratzen da bereizketarik egin gabe (komunikabideen garapena).
• Segmentuen marketina (1960). Emakumeen askapenaren, gazteen mugimenduaren eta abarren ondorioz aldaketak aurkezten dituzte eta taldeetara gehiago zuzenduta daude.
• Marketin nitxoa (1980). Krisi finantzarioa hasten da. Segmentu horiek "merkatu-nitxoaren" azpitik jarraitzen dute.
• Marketin pertsonalizatua (1990). Datu-basean aurrerapen teknologikoak, kontsumitzaileen portaeraren behaketa.

Marketinaren helburu nagusia, bezeroa erosketa punturaino eramatean datza. Honetaz aparte, marketinak badu beste azpi-helburu bat, izan ere, bi alderdien (eroslea eta saltzailea)  baloreen trukea ahalbidetzen du. Bi alderdien trukearen ondorioz bien arteko onurarako. Philip Kotlerrek dioenez, «beste pertsona baten produktua lortzeko egintza» gisa ulertzen da trukea. Trukea sorrarazteko honako bost puntu hauek eman behar dira:

1. Gutxienez bi alderdi egon behar dute.
2. Alderdi bakoitzak, bestearentzat balorea duen zerbait izan behar du.
3. Alderdi bakoitzak komunikatu eta entrega egiteko ahalmena izan behar du.
4. Alderdi bakoitzak aske izan behar du eskaintza onartu edo baztertzeko.
5. Alderdi bakoitzak salerosketa egokia dela uste beharko du.

Arrazoi batengatik, alderdiren bat trukea egiterako orduan gustura geratzen ez bada, trukea berriro ez gertatzeko saihestu egingo du. Helburutzat , “Ondasun eta zerbitzuak ahalik eta eragin handienarekin merkaturatzea” du, gaur egun marketinak gizakiaren beharrak asetzera, azpimarratu behar da gaur egun marketinak gizakiaren beharrak asetzea  baino gehiago da, ongi sentitzen lagunduko dieten ondasunak eta zerbitzuak eskainiz, adibidez, oinarrizko beharra izango litzateke lo egitea .Hau dela eta, marketinak ohazal sorta zabala eskaini eta saltzen digu, ohazalarentzat ezaugarri ezberdineko oinarrizko produktuak, honek guztiak ongi sentitzeko desira sorraraziz.

Eragin zientifikoko diziplina gisa, marketina printzipio, metodologia eta tekniken bidez merkatua bereganatzean datza, printzipio,metodologia eta tekniken bidez merkatua bereganatzean datza, horretarako erakundearen helburuak lortu eta kontsumitzaile edo bezeroen beharrak eta nahiak asez.

Merkatua erakunde baten barne komertzializatzen diren edo marketinaren kudeaketaren norabidea da. Hau da, erreminta eta estrategia ezberdinen bitartez bezeroa fidelizatzen saiatzen da; kontsumitzailearen buruan produktu bat edo marka bat eta abar jartzen ditu aukera nagusia izan eta azken erabiltzaileari iristeko gai izanez; marketinak, beraz, bezeroaren edo kontsumitzailearen beharretatik abiatzen da, erakundearen marketina edo marketin-funtzioa diseinatu, antolatu, exekutatu eta kontrolatzeko.

Marketinaren  zehaztapenak, funtzio bati edota antolaketaren arlo funtzionalari egiten dio erreferentzia: marketin arloa, arlo komertziala, marketin saila eta abar. Enpresa batek epe motz edo luzean, merkatuan nabaritua izateko egiten duen guztia marketin  kontzeptua finkatzeko beste era bat izan daiteke.

Kontsumitzaileek, enpresa baten produktuei buruzko  ikuspegi eta iritzi positiboa edukitzea nahi badute, saltzen duten produktua, ezartzen dioten prezioa, bezeroekin duten erlazio mota, hornitzaileekin duten erlazioa, bertan lan egiten duten langileekin duten erlazioa, egiten dituzten publizitate-kanpainak eta hauek daukaten eragina eta abar eduki behar dute kontuan. Izan ere, kontzeptu hauek guztiak marketin kontzeptuaren barne aurkitu ditzakegu.

Oso zaila izango litzateke gaur egungo bizitza ulertzea marketina gure egunerokoan ez balitz existituko. Askotan, gure eguneroko arazoei irtenbidea, era askotako publizitatean agertzen den produktuetan aurki dezakegu.

Egia da, askotan, enpresek saltzen dizkiguten produktuak “zabor produktuak” kalifikatuak daudela, baina beste askotan, gure egunerokoa arintzen dizkiguten produktuak eskaintzen dizkigute eta hauei esker, enpresek lortzen dituzten mozkinak handitu ditzakete.

Bezeroen beharrak ezagutzea eta hauek asetzeko produktuak edota zerbitzuak sortzea da marketinaren helburua.

Marketin mix («lau P-ak»)

Marketin mixa (ingelesez marketing mix) enpresak merkatuan ezarrita dauden estrategiak eta helburuak lortzeko erabiltzen dituen erremintak dira. Erreminta hauek merkatuko lau P-ak bezala ezagunak dira.

Egile askok ez dute nahasketa osatzen duten elementuekin bat egiten. Adibidez Philip Kotler eta Gary Armstrongek marketinak lau aldagai (cf.[4][5]) dituela diote; Hala eta guztiz ere, azken 10 egileek[6] "P" tradizionalak (Prezioak, Banaketak ["Place" ingelesez], Kokapenak eta Produktuak) aldatzen dituzten egitura teorikoak hartu dituzte kontuan, pertsonak eta prozesuak bezalako aldagaiak kontuan hartuta, administrazio-alderdi osoak dituztela, baina marketinaren erabakien aldagaiak izanik.

• Produktua: Merkatuan lortu daitekeen eta behar bat asetzen duen edozein ondasun, zerbitzu, ideia, pertsona, leku edota erakunde. Produktu politikaren barne 4 osagai aurki ditzakegu:

1. Produktu-zorroa.
2. Produktuen desberdintasunak.
3. Marka.
4. Aurkezpena.

«lau P-ak».

• Prezioa: balioa duen eta produktu edo zerbitzuaren truke ematen dena. Beharra asetzean lortzen den asetasun mailaren gain ezartzen da.
  • Epe motzean eta enpresak beharrari azkar erantzuteko egoeran ezartzen den elementua da.
  • Beste elementuek gastuak sortzen dituzten eran, prezioak, sarrerak edukitzea eragiten du.
  • Prezioa ezartzeko, ondorengoak kontuan eduki beharko ditu erakunde batek:
    • Produkzio gastuak, banaketa gastuak…
    • Lortu nahi duten marjina
    • Inguruko elementuak: lehiaketarekin zerikusia duten elementuak batez ere.
    • Erakundeak hartu nahi dituen marketin estrategiak.
    • Hasieran ezarri diren helburuak.

• Banaketa, ((Ingelesez) Place): produktua bezeroarengana behar bezala iristeko erabiltzen da. Banaketa politikak lau osagai ditu:

1. Banaketa kanalak: Produktuak hornitzailearengandik kontsumitzailearengana mugitzeko prozesuan parte hartzen duten eragileak dira.
2. Banaketa plana. Kontsumitzaileei produktuak nola iritsiko zaien eta prozesuan parte  hartuko duten eragileak (handizkariak, txikizkariak)zeintzuk izango diren erabakitzen laguntzen  duen sistema bat ezartzean datza.
3. Banaketa fisikoa. Garraiobide motak, stock maila, biltegiak, fabriken kokapena eta erabilitako eragileak.

• Komunikazioa: ((Ingelesez) Promotion): komunikazioak mezu bat zabaldu nahi du helburu den biztanleriarengandik erantzun bat lortzeko. Komunikazioaren helburu nagusiak hauek dira:
  • Produktuaren ezaugarriak jakinaraztea.
  • Produktuaren onurak jakinarazte.
  • Marka / produktua erostea.

Komunikazioa ez da soilik publizitatea. Marketing mixeko komunikazioa osatzen duten tresnak honako hauek dira.

• • Publizitatea.
  • Harreman publikoak.
  • Salmenta pertsonala.
  • Salmenta sustapena.
  • Zuzeneko marketina.
  • Merchandising.
  • Babeslea.

• Pertsonak: Enpresak bezeroak artatzen lan egiten duten langileak ditu. Hauen gogobetetzea enpresarengandik jasotzen duten zerbitzu onaren edo txarraren araberakoa izanik.

• Prozesuak: Prozesuak behar bezala egituratu behar dira,( zerbitzu bati buruz edo produktu bat sortzeari buruz hitz egiten dugunean),eta hain zuzen ere horretaz arduratzen da logistika. Logistikaren antolaketa egoki bati esker kostuak murrizten eta irabaziak handitzen lagundu dezaketelarik.

• Aurkezpena: Ingurumena.

• Bezeroak: produktuak eta zerbitzuak behar den lekuan badaude, bezeroek azkarrago aurkituko dituzte.

• Enpresako langileak: askotan, enpresako langileak gustura egotea marketinaren kontzeptuaren barruan dagoela ahazten dute erakundeek, eta kontzeptu hau oso garrantzitsua da, gehienbat bezeroei zerbitzu bat eskaintzen badiote, horregatik, langileak gustura badaude, bezeroak gustura egotea askoz errazagoa izango da. Langileak gustura ez badaude, bezeroen beharrak ez dira era egokian aseko eta horrek, bezeroak galtzeko arriskua areagotuko dio enpresari. Bezeroak galtzen badira, enpresaren sarrerak gutxiagotzeko arriskua egongo da.

• Akziodunak: enpresaren arriskua hartzen dute eta beraien esfortzua saritzea espero dute.

• Gizartea: gizartearentzat ona izan behar du erakunde batek; horregatik, gizarte-ongizateari laguntzen dioten erakundeak behar dira.

Lau talde hauen beharrak asetzera bideratuak egon behar dute erakunde batek egindako marketin estrategia guztiak, era honetan,erakunde batek merkatu estrategia egokia duela esan daiteke.

Kotlerren prozesua

Prozesuak hainbat fase ditu:

Historian eta merkataritzaren testuinguruan, negozioaren orientazio edo hurbilketa desberdinak sortu dira. Ikuspegi hauek oraindik ere badaude industria eta merkatu batzuetan, nahiz eta gaur egun marketina geroz eta bideratuagoa dagoen merkatura eta bezeroetara.

• Ekoizpen orientazioa: Kontsumitzaileek nahiago izaten dituzte produktu erabilgarriak eta kostu baxukoak. Merkatu potentzial handia dago, eskaintza eskasa eta segmentu ezezagunekin. Salmenta erraza da, baina marketinaren rola oraindik ere mugatuta dago.

• Produktuen orientazioa: Merkatu berri, edo eskaintza bakarreko enpresetan (monopolioa) gertatzen da. Enpresa ez da salmentagatik kezkatzen ziurtatuta dituelako. Jarduera komertziala produkzio prozesua eta produktuaren kalitatea hobetzera soilik mugatuz.

• Salmenten orientazioa: merkatua hedapenean dagoenean eta zenbait enpresa domeinuagatik lehian ari direnean, ahalegina salmentetara bideratzen da. Produktu berri bat izategatik, kontsumitzailea ez da oso zorrotza eta prezioan oinarritzen da batez ere.

• Merkatuaren orientazioa: Behin merkatua finkatuta eta kontsumitzaileek produktua ongi ezagututa, merkaturatzearen ikuspuntua aldatu egiten da. Enpresek erosle potentzialen gustuak ezagutu nahi dituzte produktuak beharretara egokitzeko eta ondorioz, ekoizpena dibertsifikatzen da.

• Marka orientazioa: merkatu lehiakorretan, markek merkatuaren prozesuetan zeregin nagusia dute. Merkatuek eskaintza soberakin gehiegi dutenean, enpresek segmentu merkatuak kontsumitzaileen bizimodu desberdinetara egokitzen dituzten produktuak aurkezten dituzte. Hau pertzepzioen borroka da. Eremu honetan jarduteko gai den erreminta enpresarial bakarra marka da. Marken arabera, produktuen eta zerbitzuen aldeko jarrera positiboak hautematea bideratzen dute, modu horretan, erosketa-erabakiak eragiten dituzte kontsumitzaileak bizitza positiboagoaren desira izateko.

Gizarte-arloko merkaturatzea edo erantzukizun sozialerako orientazioa (merkaturatze arduratsua): azkenean, merkatua guztiz ezarrita dagoenean, enpresek ez dituzte beren kontsumitzaileen beharrak asetzen, baizik eta gizartearen helburu desiragarriak lortzeko, hala nola ekimenak ingurumen, justizia soziala, kulturala, eta abar.

Merkatura zuzendutako marketinaren ondoren, egile batzuk marketin sozialerako orientazioa aukeratzen dute, beste batzuek aldaketa paradigmatikoa adierazten dute. Horietaz gain, beste orientazio hauek ere sortu dira: marketin soziala, marketin erlazionala (Alet, Barroso eta Martin), 1x1 marketina (Rogers eta Peppers), warketina, marketing holistikoa (Kotler), besteak beste.

• Marketin soziala  edo erantzukizun sozialerako orientazioa: azkenean, merkatua guztiz ezarrita dagoenean, enpresek ez dituzte bakarrik beraien kontsumitzaileen beharrak asetzen, gizartearen helburu orokorrak betetzea ere bilatzen dituzte, hala nola ingurumen ekimenak, justizia soziala,kulturala, eta abar.

• Harreman marketina: bezero guztiekin harreman egonkor eta iraunkorra ezartzeko garrantzia adierazten du, bezeroak merkatu bateko edo gehiagoko kide gisa definitzen ditu, hala nola: barne-merkatua , hornitzaileen merkatua, inbertsio-merkatua eta abar.
• Marketin holistikoa (Kotler, 2006): marketin integratua, barne-marketina , marketin arduratsua eta marketin erlazionala osatzen duten orientazioa da.

• Dayketing (egun eta marketinaren fusioa da): eguneroko gertaeretatik (iraganekoak, gaur egungoak edo etorkizunekoak) etekin handiena lortzeko erabiltzen den marketin tresna bat da.Gainera helburu komertzial ezberdinak ditu.

• Neuromarketina: Neurozientziaren azken aurrerapenen aplikazioan datza .

• Erakarpen-marketina: (Inbound Marketing ingelesez) Iragarkiak eta bezeroak erakartzeko helburuarekin marketin sozialeko, SEO eta edukien marketinaren teknikak modu koordinatuan erabiltzean datza, publizitate espazioa erosi beharrean helburu hori lortzeko. Marketineko harreman kualifikatuak (MQL), erregistroak(LEADS) eta web orriko bisitak handitzen ditu.

• Ciber-marketina: marketinaren kontzeptua interneten erabiltzea da honen helburua.

• Kaleko marketina: street marketing deritzo ingelesez. Kalean edota leku komertzialetan erabiltzen diren promozioak, publizitate-kanpainak eta abar daude kontzeptu honetan barneratuta.

• Marketinaren zuzenbidea: zuzenbideari erreferentzia egiten dion eta zerbitzu-marketin barruan agertzen den kontzeptu berria da. Alde batetik, bezeroaren arretari bideratua dagoen filosofia  antzematen da, eta beste aldetik, errentagarritasuna handitu nahi duen tresna bezala antzematen da. Kudeaketa-tresnen barruan, DAFO (Ahultasun, aukera, mehatxu eta sendotasun) analisiak, bezero-zorroen analisiak,  segmentazioak eta posizionamendua aurki ditzakegu. Estatu Batuetan Ameriketako Estatu Batuetan , 1970. urtean John Bates-en eta Van O’Steen-en eskutik eman zen diziplina izan zen. Beraiei esker, letradunen zerbitzuei publizitatea ematea lortu zen.

Gaur egun, marketinaren zuzenbideak eboluzionatzen jarraitzen du eta egoera berriei egokitzen doa.

Philip Kotlerrek hamar adierazpen egiten ditu merkatuan sartzen direnean edo produktu berriak abiarazten dituzten enpresen akats nagusiei buruz, eta akats horiek nola konpondu daitezkeen azaltzen du. Akatsak hauek dira:

1. Enpresa ez dago kontsumitzailearen merkatura nahikoa zuzenduta: enpresek ez dute beren ahalegina kontsumitzaile talde jakin bati erantzuteko bideratzen, merkatuaren segmentu guztiei zuzendutako arrakasta handiagoa lortzeko asmoa dutelako eta ez dituzte kontuan hartzen erosle ezberdinen behar eta desirak. Hori dela eta, enpresak lehentasunak eduki behar ditu segmentuak aukeratzerako orduan, segmentu bakoitzerako saltzaile edo merkatu-kudeatzaile espezializatuak izan behar dituzte.
2. Enpresak ez ditu bere bezero potentzialak ongi ezagutzen: enpresek sarritan ahaztu egiten dute zein garrantzitsua den merkatuaren azterketa eguneratua izatea, bezeroen behar, jokabide eta pentsamendu guztien berri jakiteko, horregatik askotan maiz kexatzen dira kontsumitzaileak, eta honek salmentak murrizten ditu Ondorioz, hasieran planteatutako emaitzak ez dira betetzen. Hau dela eta, enpresek hobeto ikertu behar dituzte bezeroak  inkestak, elkarrizketak eta bestelako ikerketa metodoak erabiliz. Beharrak, pertzepzioak, lehentasunak eta kultura definitu eta produktuen zein itxurari lehentasuna eman behar zaion jakiteko.
3. Enpresak hobeto definitu eta kontrolatu behar ditu lehiakideak: enpresek gertuko lehiakideei arreta jartzen diete mehatxu bat sor dezaketen urrunekoak alde batera utziz. Era berean, haiei buruzko informazio gutxi dute, eta horrek kontsumitzaileen hobespenekin lotutako zenbait ondorio aurreikustea saihesten du. Hau dela eta, beharrezkoa da enpresek pertsona eta bulegoak esleitzea konpetentziak nola pentsatu eta jokatzen duten analisiak egiteko. Era berean, produktuen prezioa lehiakideen antzekoa izan beharko da, posizionamendu ezberdinen  mailari dagokion prezio eta baloreak kontuan izanda.
4. Enpresak ez du ondo kudeatu bere stakeholders-ekin duen harremana: produktu baten diseinuan, ekoizpenean eta banaketarekin loturiko (erlazionaturiko) pertsona guztiekin harreman onak izatea suposatzen du. Horrek langileak beraien lanarekin pozik egotea, kalitate oneneko produktuak eskaintzen dituzten hornitzaileak izatea, konpainiaren produktuei lehentasunezko arreta eskaintzen dituzten banatzaileak izatea eta enpresen ekintzen bidez lortutako emaitza onengatik inbertitzaileak motibatuta edukitzea suposatzen du
5. Enpresa ez da ona aukera berrien kudeaketan: enpresaren berrikuntza ezak enpresak aukera berri askotan inbertitzen duela eta  horietatik lortzen dituzten emaitzak etsigarriak direla erakusten du. Aukera berri horiek huts egin dezakete ideia bat kudeatzeko prozesuan, honek kontzeptuaren garapena, egiaztapena, eredua, negozioaren plangintza eta abar barneratzen ditu. Kotlerrek langile eta beste kolaboratzaileen artean ideia-fluxu  berriak sortzeko sistema bat diseinatzea proposatzen du. Sistema horrek ideia berri horiei balio handia ematen die, eta proposatzaileei daukaten meritua aitortzen zaie.
6. Enpresaren marketinaren plangintzaren prozesua eskasa da. Marketin-estrategia  batzuek helburu argiak dituzte, baina ez dira komenigarriak edo erabiltzen diren taktikak ez dira koherenteak estrategiarekin. Enpresa askok ez dituzte beraien merkatu-planak eguneratzen eta horrek ez dizkie uzten gertakizun batzuk kontuan  hartzen, horregatik, egoeraren analisi bat proposatu behar da non enpresaren indarguneak, ahulguneak, aukerak, mehatxuak, alderdi garrantzitsuak, helburuak, estrategia, aurrekontua eta kontrola definitzen diren.
7. Enpresak eskaintzen dituen produktu eta zerbitzuen politikak indartu behar dira: enpresak lortzen dituen irabazien portzentu baten eragileak, eskaintzen dituzten produktu eta zerbitzuen esku dago. Horregatik, zenbait erakundek eskaintzen dituzten produktu/zerbitzuei dohainik izango diren zerbitzu edo produktu gehigarriak eskaintzen dituzte eta portaera honek, zenbait kasutan, galerak handitzera eraman dezake. Galera hauei aurre egin ahal izateko, gaizki saltzen diren produktuak hobetzeko edota merkatutik kentzeko behar diren estrategiak diseinatu beharko dituzte.
8. Markaren sorkuntza eta komunikazio ahulak enpresan: gerta daiteke enpresak ez ezagutzea garrantzitsuak izan daitezkeen bezeroak edota zein den merkatu egokiena edota ideia okerrak edukitzea beraiei buruz, eta egoera honek, enpresaren marketinaren inguruan jaitsiera garrantzitsua izatera bultza diezaioke. Egoera hauek kontuan hartu behar dira markaren sorkuntza egokia egin ahal izateko eta era honetan, bezeroak enpresaren gain balio positiboa ezar diezaioten.
9. Enpresak ez du antolakuntza eraginkorra izango duen marketina aurrera eramateko ahalmena: egoera honetan dagoen enpresa batek, marketin-sailean  dituen zuzendariak duen eraginkortasuna baxua duela pentsatzera eramango du eta egoera honek, enpresa barruan dagoen komunikazio falta dagoela suposatzera eraman gaitzake. Horregatik, marketin-saila   eguneratua izatea garrantzitsua da, eta horretarako, trebetasun maila hobeagotzea garrantzitsua izango da, erlazio hobeak sortzea.
10. Enpresak ez du teknologia osotasunean erabiltzen: interneten erabilera nahikoa ez dela esan nahi du, komunikazio-sistema   garrantzitsuen bihurtu den tresna bat, eta gaur egungo enpresa askok beren produktuak sustatzeko eta batez ere bezeroekin harreman hurbilagoak izateko. Gainera, zenbait enpresek enpresak ez du merkatuaren automatizazioa aplikatzen, horregatik bezeroen galderei erantzuteko eta enpresaren izenean erabakiak hartzeko baimena ematen diete.

Kotlerrek zerbitzu bat, trukea egiterako orduan bezero eta hornitzailearen arteko egintza, ahalegin eta egoerei esker sortzen den erlazio multzo ukiezin gisa definitzen du. Erlazio onen emaitza ez baita jabetza transferitzea.

Zerbitzuen ezaugarriak:

• Ukiezinak: ezin dira gorde, ezta ikusi ere.
• Aldagaiak: estandarizatzea zaila da eta ezin da beti produktu bera eman.
• Banaezinak: produkzioa eta kontsumoa aldi berean exekutatzen dira.
• Galkorrak: denbora jakin bat bakarrik irauten dute eta ezin dira berrerabili.

Marketin berdea, marketin ekologikoa edota ingurune-merkatua bezala ezagutzen da. Merkatu sozialaren zati bat kontsideratzen da eta inguruneari begiratzen dion esfortzuak egitean datza.

Merkatu mota hau, bezeroen ikuspegia nola aldatu den erakusten digun adierazlea da eta ikuspegi hauen ondorioz, bezero berdeak edota  ingurumen-kontsumitzaileak sortu dira. Bezero hauek, gaur egungo merkatuan dauden produktuen kostuari begiratzen diote, baina ez bakarrik produkzio eta salmenta-kostuei , ingurumenari lotuta doazen kostuei baizik.

Bezero hauek, ingurumenari laguntzen dioten produktuak erosi nahi dituzte ingurumena zaintzen laguntzeko.

Gaur egun ematen den marketin berdea, ez da beti era zuzenean erabiltzen “greenwashing” deritzon terminologia ematen da zenbait kasutan. Termino hau, produktu bat ekologikoa dela esaten denean baina iruzurra denean erabiltzen da. Horrek bezeroengan mesfidantza sortu du, eta ondorioz iruzurra diren publizitateak ekiditeko erakundeak sortu dira.

1. Euskaltzaindia: Hiztegi Batua.
2. (Ingelesez) «Definition of Marketing» www.ama.org (Noiz kontsultatua: 2018-04-24).
3. (Gaztelaniaz) «Valor y Precio ® ¿Conoces la Diferencia?» OtraEmpresa 2017-04-26 (Noiz kontsultatua: 2018-04-24).
4. Wayback Machine. 2012-04-17 (Noiz kontsultatua: 2018-04-24).
5. (Gaztelaniaz) Kotler, Philip; Armstrong, Gary. (2003). Fundamentos de marketing. Pearson Educación ISBN 9789702604006. (Noiz kontsultatua: 2018-04-24).
6. (Gaztelaniaz) «Las 8 P’s del Marketing Mix evolución de las 4 P’s del Marketing» Mejora Tu Empresa 2015-09-03 (Noiz kontsultatua: 2018-04-24).
7. Introducción a la administración de empresas. (6a ed. argitaraldia) Thomson Civitas 2008 ISBN 9788447028672. PMC 434236584..