Maria Rosa Fugazot

15 urterekin antzerkian hasi zen lanean, lehenik komedian, eta gero hainbat generotan, hala nola draman, errebista delakoan, showetan eta abarretan. Eddie Pequenino orkestrako abeslaria izan zen, eta Frank Sinatra Jr.-i lagundu zion. Tony Dorsey orkestran zela. 1966an, Fernando Ayalaren Las locas del conventillo filmean paper txiki bat egin zuen zineman, eta 1967an Hugo eta Gerardo Sofovichen Operación Ja-Já taldean sartu zen, besteak beste, Fidel Pintos, Vicente La Russa, Juan Carlos Altavista eta César komiko handiaakmondoan zituela.[6]

Gero, telebistako zikloen eta filmetan Alberto Olmedo, Jorge Porcel, Susana Gimenez eta Julio de Grazia protagonistekin jardun zuen, esaterako Alberto eta Susana eta Los caballeros de la cama, Mi novia el..., El rey de los exhortos lanetan. Laurogeiko hamarkadan Sofovich anaiek zuzendutako zikloetan aritu zen, adibidez, Jorge Porcelekin La peluquería de don Mateo lanean. Chúmbale eta El día que me amen filmetan ere hartu zuen parte.

1989an, Las comedias de Darío Vittori lanean, komiko handiaren ondoan, Roberta interpretatu zuen «De profesión: mano derecha» atalean, Pachi Armas, Maria Fiorentino, Maria Jose Demare eta Carlos Menarekin batera.

Antzerkian parte hartu zuen, hala nola, El jardín de los cerezos, Espíritu travieso, La pulga en la oreja, Locos de verano, Así es la vida, No hay que llorar, Los muchachos de antes no usaban gomina, Nenucha, la envenenadora de Montserrat, Chicago, Alicia Maravilla, Zorba, el griego, Porteñas, Flores de acero, El champán las pone mimosas, Pobres pero casi honradas, Nosotras que nos queremos tanto, Las chicas del calendario, Venecia, Danza de verano, Sor-presas; Telebista zikloetan ere bai, esaterako, Apasionada, El humor es más fuerte, El día que me quieras, Mamitas, El nieto de don Mateo, Culpables, Kachorra, Tiempo final.

2000ko hamarkadan arrakasta handiko zikloetan aritu zen, hala nola Durmiendo con mi jefe, Los Roldán eta Amas de casa desesperadas. 2008an, Pablo Sofovichen Ningún amor es perfecto filmean egin zuen azken emanaldia. Eta 2011n eta 2012an paper garrantzitsuak izan zituen El puntero eta Sos mi hombre filmetan, hurrenez hurren.

2012an Javier Caumont semearen Así es mi amor albumean parte hartu zuen. Semearekin batera, «Si a veces hablo de tí» abestu zuen. 2013. urtean abesti horrek Kaliforniako (AmeriketakoEstatu Batuak) Nazioarteko Kanta Jaialdian Bikaintasun Diploma irabazi zuen.[7]

2014. urtean bere gain hartu zuen lehen aktore zen Norma Ponsek hutsik utzi zuen rola, Federico García Lorcaren La casa de Bernarda Alba. Lan horrek aktore dramatiko nagusi bihurtu zituen biak.

2017an, René Bertrand semearekin eszenatokia partekatu zuen Citas graves komedian. Antzerki-lan horrek denboraldiko komedia onenaren saria jaso zuen Villa Carlos Pazen.

2020. urtearen hasieran, Julio Chávez eta Alejandra Flechnerrekin batera, Después de nosotros lana estreinatu zuen Daniel Baronek zuzenduta, Buenos Aires hiriko plazan.