Marguerite Vogt

Marguerite Maria Vogt (Berlin, Alemania, 1913ko otsailaren 13a – La Jolla, Kalifornia, AEB, 2007ko uztailaren 6a) alemaniar minbiziaren biologo eta birologoa izan zen. Poliomielitisari eta minbiziari buruz Azterketa Biologikoen Salk Institutuan egindako ikerketarengatik nabarmendu zen.[1]

 

Marguerite Vogt
Bizitza
JaiotzaBerlin, 1913ko otsailaren 13a
Herrialdea Alemania
 Ameriketako Estatu Batuak
HeriotzaLa Jolla, 2007ko uztailaren 6a (94 urte)
Familia
AitaOskar Vogt
AmaCécile Vogt-Mugnier
Anai-arrebak
Hezkuntza
HeziketaBerlingo Humboldt Unibertsitatea
Hizkuntzakfrantsesa
alemana
ingelesa
Jarduerak
Jarduerakbirologoa eta onkologoa
Enplegatzailea(k)Kaliforniako Teknologia Institutua
Marguerite Vogt eta Marthe ahizpen dokumentua

Biografia

Cécile Vogt-Mugnier frantziarraren eta Oskar Vogt alemanaren alaba gazteena izan zen. Haren gurasoak neurozientifiko nabarmenak ziren, eta giro zientifiko bizian hazi zen. Marthe Vogt, ahizpa nagusia, neurofarmakologoa izan zen, Royal Societyko kidea eta Cambridgeko irakaslea.[2]

Marguerite Vogtek medikuntza titulua lortu zuen Berlingo Unibertsitatean, 1937an.[3]

Lan ibilbidea

Familia Bigarren Mundu Gerran bizi izan zen Oihan Beltzean, Neustadteko institutu pribatu batean. Drosophila garatzeko lan handia egin zuen. Eraztun-guruinari eta mutante homeotikoei buruzko 30 artikulu baino gehiago argitaratu zituen. 1950ean Marthe Vogt Kaliforniako Teknologia Institutura joan zen Max Delbruckekin lan egitera.[4] Hari esker ezagutu zuen Renato Dulbecco, biologiako dibisioko fakultateko junior bat, eta elkarrekin, Vogt eta Dulbeccok poliobirusak lantzeko metodoak landu zituzten.[5] In vitro birusa arrakastaz landu zuten lehenak izan ziren eta plakatan purifikatu ahal izan zuten, txertoak ekoizteko funtsezko urratsa. Vogtek zelulak lantzeko zituen gaitasun teknikoak funtsezkoak izan ziren lan horretarako.[6]

Hori artikulu klasiko bat izan zen. Geroago, minbizia sortzen duten birusei erreparatu zieten, poliomaren birusarekin hasita. Birus hori landu eta bere latentzia aztertu ahal izan zuten, eta hori beste azterketa batean azaldu zen. Dulbecco 1963an errekrutatu zuten Estudio Biologikoen Salk Instituturako, eta Vogt harekin elkartu zen bere taldeko ikertzaile gisa. Tumoreak sortzen dituzten birusei buruz lanean jarraitu zuten. Hala ere, haren interesak desberdinak ziren, eta, 1973an, Vogt ikerketa-irakasle izendatu zuten, minbiziaren jatorriarekiko interesarekin jarraitzeko aukera eman zion lanpostu independentea.

Zientzia ekarpenak

Minbizi-zeluletako hilezkortasuna eta prozesu horretan telomeroek duten eginkizuna aztertu zituen. 1998an argitaratu zuen azken artikulua.[7]

Marguerite Vogtek ekarpen esanguratsuak egin zituen zientzialari gisa hainbat arlotan, hala nola Drosophila garatzeko genetista gisa, Renato Dulbecco Nobel saridunarekin lan egiten zuen birologo gisa eta eraldaketa biralaren eta zelularraren ikertzaile gisa. Gazte zientzialari askoren aholkulari eta kide ere izan zen, besteak beste etorkizuneko zenbait Nobel saridun.

Bere lanak ez zuen inoiz sari garrantzitsurik jaso, bere dedikazioagatik nabarmendu zen eta bere laborategian jardun zuen 80 urte bete zituen arte.

Kaliforniako La Jolla etxean hil zen, 94 urterekin, 2007ko uztailaren 6an.[8]

Erreferentziak
  1. «Marguerite_Vogt» www.bionity.com.
  2. «Cover Legend» International Journal of Cancer 129 (5): vi–vi. 2011-09-01  doi:10.1002/ijc.27346. ISSN 0020-7136..
  3. Angier, Natalie. (2001-04-10). SCIENTIST AT WORK -- Marguerite Vogt; A Lifetime Later, Still in Love With the Lab. ISSN 0362-4331..
  4. «Marguerite Vogt» www.uky.edu.
  5. Interview with Renato Dulbecco: Caltech Oral History. January 2001.
  6. Dulbecco, Renato. (2001-01-01). «Interview with Renato Dulbecco» resolver.caltech.edu.
  7. Vogt, Marguerite; Dulbecco, Renato. (1960-03). «VIRUS-CELL INTERACTION WITH A TUMOR-PRODUCING VIRUS» Proceedings of the National Academy of Sciences 46 (3): 365–370.  doi:10.1073/pnas.46.3.365. ISSN 0027-8424..
  8. «"Longtime Salk Researcher Marguerite Vogt Dies"» web.archive.org 2007-09-09.

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.