Margaret Macdonald Mackintosh

Bere lehenengo lanak Glasgowko eskolan ezagutu zuen eta gero koinatu izan zen Herbert MacNairekin izan ziren. Eskolako zuzendariak kontuan izan zuen MacNairen eta MacDonald-en lanek antzeko estiloa jarraitzen zutela, eta ondorioz, batera erakusten zituzten lanak ikasle erakusketetan, eta horietako batzuk kolaborazioan egindakoak ziren. MacDonald ahizpen estilo lineala eta fina, Aubrey Breadsleyen ahizpengandiko eragina oso argi utziz, makabro eta morboso moduan hartu zuten.

1896an, bere ahizparekin batera haien lehenengo estudioa ireki zuen, MacDonald Sisters Studio. Biek kolaborazioak egiten zituzten, badira haien serie batzuk ere metalean eginak. Horretaz gain, ilustrazio eta pinturen bildumak dauzkate ahizpek. Buffaloko Unibertsitateak bilduma berezi bat egin du William Morrisentzako egin zuten ilustrazio bilduma batekin, The defense of Guinevere.

Margaretek bere ahizparekin lokal baten proiektua egin zuen. Lokal hori, geroago Mackintoshek egingo zituenen modukoa izan zen. Lokal horiek Eskozian zeuden edateko eta sozializatzeko taberna “pub” horietatik ihes egiteko nahian diseinatu zituzten. Emakumeen sozializazioa sustatzeko leku egokiak ziren, alkoholik saltzen ez zutenak, eta jende kultua, jakintsua batzeko aproposak zirenak. Gaur egungo tetegi edo kafetegi modukoak izanziren. Diseinua espazio garbi, argi, “puritanoa”... egiteko beharragatik sortu zen, eta kolore arrosa eta zuria erabili zuten barrualdea egiteko eta sentsazio horiek lortzeko. Lokal horretan menua edo karta ere haiek diseinatu zuten, triptiko formatua erabiliz.[1]

Ahizpek haien senarrak ezagututa eta elkarlanean arituta, “the four” taldea sortu zuten, Eskoziako modernismoan ezinbestekoak direnak, Glasgow estiloan gehien bat. Gizonak arkitektoak ziren bitartean emakumeak grafigintzan aritzen ziren gehien bat.[5]

Margaretek batez ere bere senarrarekin lan egin zuen, izan ere, bera arkitektua zen eta diseinatzen zituen lokalak, kafetegi modukoak, Margaretekin elkarlanean egiten zituen, eta Mardareten eragina eta lana somatzen da. Margaretek kartelak eta menuak diseinatzen zituen. Behin Mackintoshek deklaratu zuen, Margaretek egiten zuen lana “bere” lanaren hiru laurdenak zirela.[5]

Bere senarrarekin egindako lanek erantzun oso ona izan zuten Eskoziako goi mailako gizartean eta XX.mendeko 90ko hamarkadan hainbat lan egin zituzten bion artean, “120 Mains Street”, haien lehenengo etxea; “House of an Art Lover (1901), “Rose Budoir” (1902), erakusketak egiteko espazioa; eta “Room de Luxe at the Willow Tea” (1903). Hauentzako Margaretek igeltsuzko panel handi eta dinamikoak egin zituen.[5]

Lan esanguratsuenak “The May Queen”, berak ere egindako The Wassail panel handira lotzeko egin zuena, “Miss Cranston's Ingram Street Tearooms”-entzat; Oh ye, all ye that walk in Willowood”, “Room de Luxe at the Willow Tea”-eskema dekoratiboaren parte izan zena. Hiru artelan hauek orain Kelvingrove museoan daude ikusgarri, Glasgowen.[1]

Margareten lanak mende berriko erakusketetan aurkeztu ziren Milanen eta Vienan. Lan horiek mundu osoan eduki zuten izena eta arrakasta, Milango Liberty-n eta Vienako mugimendu sezesionistan ere izan zuen eragina, eta horietan ez ezik, hainbat arkitekto eta artista handirengan ere (Klimt, Hoffman eta Olbrich, adibidez).[5]

Nahiz eta inguru eta mende bereko artistek, intelektualek eta arkitektoek bere lana ezagutu eta goraipatu, urteetan zehar historiaren kontakizun patriarkalean galduz joan da emakume honen izena, eta bere senarraren izenaren atzean gelditu izan da.[5]

1921ean bere senarraren lanetan parte hartzeari utzi zion, bere osasun arazoak zirela eta. Urte bat pasa zen enkargurik jaso gabe, beraz Walberswickera joan ziren bizitzera, artisten artean, naturaletik pintatzen zituzten landareen azterketa lanetan aritzera.[5]

Lehen mundu gerraren ondorioz, Londresera bueltatu ziren, Chelseara. [7] Bertan proiektu grafikoetan aritu ziren, oihalen estanpatuetan eta eszenografietan, nahiz eta lan hauek inoiz ez gauzatu. 1923an, Ingalaterra utzi eta oporrak Rosellonen eman zituen. Frantziara joan ziren eta akuarela asko egin zituen 4 urtetan. Hasieran, 1924ko udan bizi izan ziren Colliouren, eta 1925-1926 eta 1926-1927 urteetan Le Commerce hotelean, PortVendresen. Mackintoshek ekialdeko Pirinioetako paisaia askotako akuarelak margotu zituen.[5]

1927an, Charles gaixotu egin zen. Mackintosh senar-emazteak Londresera itzuli ondoren, medikuek mingaineko minbizia diagnostikatzen zioten.

Arreta-protokoloa gorabehera, haren osasuna degradatu egin zen eta pixkanaka hitzaren erabilera galtzen zuen. Ospitalean, Charles Rennie Mackintosh 19286ko abenduaren 10ean hil zen. Margaretek bost urte iraun zuen, 1937ko urtarrilaren 10ean hil zen Londresen. Obra handia utzi zuen, hala kantitatearen aldetik, nola kalitatearen eta izan duen eraginaren aldetik.[7]