Makrino

Makrino
	; Irudi gehiago
; Erromatar enperadorea
Antzinako Erromako senataria
Praetorian prefect (en)
Bizitza
Jaiotza	Cherchell, 164
Herrialdea	Antzinako Erroma
Heriotza	Kapadozia, 218 (53/54 urte)
Heriotza modua	giza hilketa; heriotza zigorra
Familia
Ezkontidea(k)	Nonia Zeltsa
Seme-alabak	ikusi Diadumeniano;
Leinua	Severar leinu
Jarduerak
Jarduerak	politikaria eta abokatua
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Antzinako Erromako erlijioa

Makrino (latinez: Marcus Opellius Macrinus; 165 – 218) erromatar enperadorea izan zen 14 hilabetez, 217tik hil zen arte. Mauretania probintzian jaio zen lehen erromatar enperadorea izan zen.

Estreinako urteak

Equites mailako familia batean jaio zen. Jatorrizko Mauretania probintzian hezia, Makrino Erromako klase politikora iritsi ahal zen, abokatu trebeko entzutea lortu zuen-eta.

Septimio Severoren agintaldian burokrata garrantzitsua bilakatu zen. Karakalak Pretoriar Goardiako prefektua izendatu zuen. Equites mailako batek jaso ahal zuen posturik altuena. Makrino zerbitzari leiala izan zen harik eta, iturrien arabera, iragarle batek Karakalaren ondorengoa izanen zela jakinarazi zion arte. Etsai politikoak hiltzeko Karakalaren joera zela-kausa, Makrino bere burua arriskuan ikusten hasi zen.

217ko udaberrian, Karakala ekialdean zegoen, Partiarren kontrako gerra prestatu nahian. Makrino eta Pretoriar Goardiako beste batzuk enperadorearekin zeuden. Carrhaeko guduaren lekutik hurbil zegoen Selene tenplu bat bisitatzera joan zen Karakala, bizkartzainak lagun. Zer gertatu zen ez dago garbirik, baina Makrinoren arabera bizkartzain batek Karakala hil zuen. Apirilaren 11n, enperadorea izendatu zuen bere burua. Antonino izena ere hartu zuen, Antoniar leinuarekin bat egiteko asmotan.

Agintean

Equites mailakoa bazen ere, Senatuak berretsi zuen Makrinoren izendapena.

Kanpoko politikan, Makrinok bakea borroka baino hobesten zuen. Daziako matxinadak bertan behera geratu ziren Karakalak bahitutakoak Makrinok bueltarazi zituenean. Armeniako tronuan Tiridates onartu zuen. Partiarrekin, halere, ez zegoen hitzarmenik egiterik. Nisbis hiriaren ondoan erromatarrak garaituta atera ziren 217ko udan.

Gerran aritzeko gogo ezak eta partiarren kontrako porrotak ez zuten oso eragin baikorrik soldaduengan. Gainera, Karakalak luzatu zizkien pribilegioak murrizten hasi zen Makrino. Esaterako, errekluten soldatak beteranoenak baino txikiagoak ziren.

Erroman ere ez zeun ospe onik lortu. Boterea hartutakoan ez zen hiruburua joan. Gainera, udaren bukaeran ekaitza batek suteak eta uholdeak eragin zituen. Makrinoren gizonek ezin izan zituzten kalteak berehala konpondu.

Erorialdia

Nahigabea Severar leinukoek areagotzen zuten, batik bat Karakalaren izebak, Julia Mesak, eta honen alabek, Julia Soemiasek eta Julia Mameak.

Makrinok jauregi inperialetik bota zituen. Nolanahi ere, Siriako etxetik, severiar emakume horiek konspirazioa sortu zuten beste severar bat tronuan kokatzeko. Julia Soemiasen semea, Heliogabalo, hautatu zuten Karakalaren ondoregoa izateko.

Maiatzaren 18an, Siriako legio batek enperadore izendatu zuen Heliogabalo. Makrinoren armada garaitu zuten severarrek, eta Makrinok mozorroturik egin behar izan zuen ihes. Erromara zihoazela atzeman eta hil zuten.

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Makrino

Datuak: Q1752
Multimedia: Macrinus / Q1752

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

Erromatar eta bizantziar enperadoreak
Printzerria 27 BC – 235 AD	Augusto Tiberio Kaligula Klaudio Neron Galba Oton Vitelio Vespasiano Tito Domiziano Nerva Trajano Hadriano Antonino Pio Marko Aurelio eta Luzio Vero Komodo Pertinax Didio Juliano (Peszenio Nigro) (Klodio Albino) Septimio Severo Karakala eta Geta Makrino eta Diadumeniano Heliogabalo Alexandro Severo
Krisialdia 235–284	Maximino Trax Gordiano I.a eta Gordiano II.a Pupieno eta Balbino Gordiano III.a Filipo Arabiarra eta Filipo II.a Dezio eta Herenio Etrusko Hostiliano Treboniano Galo eta Volusiano Emiliano Valeriano Galieno, Salonino eta Valeriano II.a Klaudio Gotiko Kintilo Aureliano Tazito Floriano Probo Karo Karino eta Numeriano Galietako enperadoreak: Postumo (Leliano) Mario Viktorino (Domiziano II.a) Tetriko I.a eta Tetriko II.a
Dominatua 284–395	Diokeziano (inperio osoa) Diokeziano (ekialdea) eta Maximiano (mendebaldea) Diokeziano (ekialdea) eta Maximiano (mendebaldea) eta Galerio (ekialdea) eta Konstantzio Kloro (West) Galerio (ekialdea) eta Konstantzio Kloro (mendebaldea) eta Severo II.a (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Galerio (ekialdea) eta Severo II.a (mendebaldea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Galerio (ekialdea) eta Maxentzio (mendebaldea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Galerio (ekialdea) eta Lizinio (mendebaldea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Maxentzio (bakarrik) Lizinio (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) eta Konstantino I.a Handia (bere burua aldarrikatua) eta Valerio Valente Lizinio (ekialdea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Lizinio II.a, Konstantino II.a eta Krispo (Martiniano) Konstantino I.a Handia (inperio osoa) eta Krispo Konstantino II.a Konstante Magnentzio eta Dezentzio Konstantzio II.a eta Vetranio Juliano Apostata Joviano Valentiniano I.a Valente Graziano Valentiniano II.a Magno Maximo eta Flavio Viktor Teodosio I.a Handia (Flavio Eugenio)
Mendebaldeko Inperioa 395–480	Honorio (Konstantino III.a eta Konstantzio II.a) Konstantzio III.a Joan, mendebaldeko usurpatzailea Ravenan Valentiniano III.a Petronio Maximo eta Paladio Avito Maioriano, Libio Severo, Antemio eta Olibrio Glizerio Julio Nepote (de iure) Romulo Augustulo (usurpatzailea)
Ekialdeko/ Bizantziar Inperioa 395–1204	Arkadio Teodosio II.a Pulkeria Martziano Leon I.a Leon II.a Zenon I.a (1. agintaldia) Basilisko eta Marko Zenon I.a (2. agintaldia) Anastasio I.a Justino I.a Justiniano I.a Justino II.a Tiberio II.a Maurizio eta Teodosio Fokas Heraklio Konstantino III.a Heraklonas Konstante II.a Konstantino IV.a eta Heraklio, Tiberio eta Justiniano II.a Justiniano II.a (1. agindaldia) Leontzio Tiberio III.a Justiniano II.a (2. agintaldia) eta Tiberio Filipiko Anastasio II.a Teodosio III.a Leon Isauriarra Konstantino V.a Artabasdo Leon IV.a Khazariarra Konstantino VI.a Irene Nizeforo I.a Estaurazio Mikel I.a Rangabe eta Teofilakto Leon V.a Armeniarra eta Konstantino Mikel II.a Teofilo Mikel III.a Basilio Mazedoniarra Leon VI.a Jakituna Alexandro Bizantziokoa Konstantino VII.a Porfirogeneta Erroman I.a Lakapetarra eta Kristobal, Eztebe eta Konstantino Erroman II.a Nizeforo II.a Fokas Joan I.a Tzimiskes Basilio II.a Konstantino VIII.a Zoe (1. agindaldia) eta Erroman III.a Zoe (1. agindaldia) eta Mikel IV.a Mikel V.a Zoe (2. agindaldia) eta Teodora Zoe (2. agindaldia) eta Konstantino Monomako Konstantino Monomako (bakarrik) Teodora Mikel VI.a Isaak I.a Komneno Konstantino X.a Dukas Erroman IV.a Diogenes Mikel VII.a Dukas eta Androniko, Konstantios eta Konstantino Nizeforo III.a Botaniates Alexio I.a Komneno Joan II.a Komneno eta Alexio Komneno Emanuel I.a Komneno Alexio II.a Komneno Androniko I.a Komneno Isaak II.a Angelo Alexio III.a Angelo Alexio IV.a Angelo Nikolas Kanabos, usurpatzailea Alexio V.a Dukas
Nizeako Inperioa 1204–1261	Konstantino Laskaris Teodoro I.a Laskaris Joan III.a Dukas Vatatzes Teodoro II.a Laskaris Joan IV.a Dukas Laskaris
Ekialdeko/ Bizantziar Inperioa 1261–1453	Mikel VIII.a Paleologo Androniko II.a Paleologo eta Mikel IX.a Paleologo Androniko III.a Paleologo Joan V.a Paleologo Joan VI.a Kantakuzeno eta Joan V.a Paleologo eta Mateo Kantakuzeno Joan V.a Paleologo Androniko IV.a Paleologo Joan VII.a Paleologo Androniko V.a Paleologo Emanuel II.a Paleologo Joan VIII.a Paleologo Konstantino XI.a Paleologo
Letra etzanean usurpatzaile edo enperadorekideak.