Luzaide

Luzaidek tradizio bikoitza du bere izenean, erromantze bat eta euskara beste bat, erabat desberdinak direnak. Historikoki, Valcarlos erromantze izena bakarrik izan da ofiziala, eta euskarazko izena eremu ez-ofizialetara baztertuta geratu da. Hala ere, 1989ko urtarrilaren 31tik aurrera bi toponimoak koofizialak izatera pasa ziren.

Euskal izenak, Luzaide, "bide luzea" esan nahi du, luza ("luzea") eta ide (bide = "bide"). Jean-Baptiste Orpustan euskal filologo ustez, lekuizenak Nafarroa Behereko artzainek ibarra zeharkatzen ari zirenean beren artaldeekin egin behar izaten zuten ibilbide luzeari egiten dio erreferentzia, ibarran populazio-gune egonkor bat ezarri aurretik.

Udalerriaren erromantze izena, Valcarlos edo la Val de Carlos, Karlaundiaren irudiarekin, Errolanen kantuarekin eta Orreagako gudu mitikoarekin lotu izan da tradizioz. XII. mendean lurralde hauek zeharkatu zituen Aymeric Picaud erromes frantziarrak testu bat utzi zuen idatzita Luzaideri buruz Codex Calixtinusen. Haren arabera, ibarrak erromantze izena eman zion herriari, lehen la Val de Carlos (Karlosen ibarra; Karlos = Karlaundi = Karlomagno) baitzen, han kanpatu baitzen Karlomagno bere armadekin, Errolan Orreagan hil zenean.

Luzaideko armarriak honako blasoi hau du:[5]

Luzaideko banderak Luzaideko armarria dauka hondo gorri ilun baten gainean. Armarria, gainean kasket bat eta bi aldeetan lanbrekinak dituela irudikatzen da.

Udalerria Pirinioen iparraldeko isurialdean dago. Egoera horrek, orografia gorabeheratsu baten erdian, Ibañetaren oinean eta altuera handiko mendiz inguraturik, Iruñarekin komunikatzea zailtzen du, errepide bihurgunetsu eta korapilatsu batean barrena egiten baitira. Klima epela eta hotza da. Luzaiden prezipitazio nabarmenak daude, Nafarroako gainerako zonalde piriniar ozeanikoan bezala. Hilabeterik lehorrenean ere euri asko egiten du. Hemengo klima Cfb gisa sailkatzen da Köppen-Geiger sistemaren bidez. Urteko batez besteko tenperatura 10,7°C da. Urtebetean, prezipitazioa 1 577 milimetrokoa da.

Luzaiden dagoen itsasoaren mailatik 320 metrora Nafarroako Gobernuak 1974an jarritako estazio meteorologikoa dago.[6]

Datu klimatikoak (Luzaide, 1974-2020)
Hila	Urt	Ots	Mar	Api	Mai	Eka	Uzt	Abu	Ira	Urr	Aza	Abe	Urtekoa
Erregistraturiko tenperatura maximoa (°C)	24.0	26.0	29.0	32.0	35.0	39.0	39.0	40.0	36.0	33.0	25.0	24.0	40.0
Batez besteko tenperatura maximoa (°C)	11.1	12.0	14.5	16.1	19.8	22.7	24.7	25.0	23.0	19.3	14.2	11.7	17.8
Batez besteko tenperatura (ºC)	7.2	7.8	9.9	11.3	14.8	17.6	19.6	19.8	17.6	14.7	10.2	8.0	13.2
Batez besteko tenperatura minimoa (°C)	3.4	3.6	5.2	6.5	9.8	12.6	14.6	14.7	12.1	10.0	6.2	4.3	8.6
Erregistraturiko tenperatura minimoa (°C)	-13.0	-9.0	-8.0	-2.0	1.0	4.0	7.0	5.0	3.0	-2.0	-7.0	-8.0	-13.0
Batez besteko prezipitazioa (mm)	159.8	146.5	145.5	171.0	123.9	85.6	72.5	93.9	103.2	136.7	188.6	160.2	1577.4
Prezipitazio maximoa 24 ordutan (mm)	78.6	83.5	93.1	65.4	63.7	68.0	62.0	56.5	87.9	98.7	92.3	75.0	98.7
Prezipitazio egunak (≥ 1 mm)	14.6	13.9	14.7	17.7	17.5	15.3	13.6	14.4	12.8	15.2	15.4	15.3	180.2
Elur egunak (≥ 1 mm)	1.4	2.1	1.0	0.5	0.0	0.0	0.0	0.0	0.0	0.0	0.3	0.9	6.2
Iturria: Frantziako klimatologia zerbitzua[7]

Errolanen heriotza Orregako guduan

Arabiarrek Nafarroaren gehiena 717 konkistatzean, ez zuten interes berezirik izan Orreaga eta inguruko lautadarekin, beharbada, bertan elikagaien edo bestelako materialen ekoizpenak garrantzirik ez zuelako. Karlaundi Iruñeari erasota, Pirinioetatik pasatzen ari zela, baskoiek eraso jo zuten, eta haren iloba Errolan, Bretainiako Marmako dukea, hil zuten. Orreagako gudua esaten zaio horri. Esaten denez, Karlaundi Luzaideko ibarran zegoen bitartean, Errolan Ibañetan hiltzen zen. Horregatik, ibarrak Vallis Caroli ("Karlaundiren ibarra") izena hartu zuen, eta la Val de Carlos izan zen nafar erromantzez eta Valcarlos gaztelaniaz.[8]

814. urtetik aurrera Compostelako Donejakue erromesak jasotzen hasi zen, apostoluaren hilobiaren aurkikuntzaren ostean. XII. mendearen lehen erdian bultzada handia izan zuen bertarako erromesaldiak. Aspaldi horretatik Orreaga Done Jakue bidearen Nafarroako lehenengo puntu nagusia da Ipar Euskal Herria eta Frantziatik etorrita, Luzaide bidez, eta horren lekuko dira Orreagako kolegiata bera eta inguruko eraikinak, erromesak arduratzeko sortuak hein handi batean.

Luzaidek hainbat establezimendu izan zituen bidaiariei eta erromesei arreta emateko, hala nola Irauzketa (Donibane Irauzketa), Donejakue Bidearen ekialdeko ertzean kokatua, elizaren aurrean, Leireko monasterioaren mende 1271 arte eta ondoren Orreagakoa. Honen ondoan Kapairon edo Txapiron izenaen aterpetxea egon zen. Gaindola auzoan, Luzaideko kanpaiko aterpetxea. XIII. mendetik aurrera, Giltzapetukoa buruzko dokumentazio ugari dago. Azkenik, Zaldi Zuriaren ostatu-etxeak, Migel Santxitz Aurizperrik 1342an eraikiak. Azken hori izan ezik, denak Orreagako kolegiataren mende egon ziren.[9]

Karlos III.a Nafarroakoa

Mugan zegoenez (Gaskoiniarekin muga egiten zuen XI. mendera arte), Luzaidek Erdi Aroan, pasabidea defendatzen zuen dorre bat izan zuen, Etxegaztelu izenekoa, eta Zangozako merindadeko errege-gazteluen nominan Guarda bezala agertzen zena. Dokumentazioak ondorengo alkateak erregistratzen ditu. 1280an Lope Martinez Uritzek zuen haren ardura; 1290 eta 1316 bitartean Gartzea Lopitz Leiunek. 1318an Martin Nasek hartu zuen haren lekua, eta 1325ean Martin Enekoitz Urtsuak. XIV. mendearen erdialdean Beñat Lüküze alkaidea zen, 1360an Gilen Arnalt Irunberrik ordezkatu zuena, hurrengo urtean Gaillart Lüküze ordezkatu zuena. Pellot Lüküze izan zen haren oinordekoa, eta 1374an Migel Etxautzek ordezkatu zuen alkatetzan. Hurrengo urteetan Gartzea Nas 1378an agertzen da. Martin Larramendi (1380), Juan Oliver Mitxelko, Zaldi Zuriaren etxeko jauna 1381an. 1388an, Karlos III.a Noblea nafar erregeak Juan Oliver berretsi zuen bere postuan. 1393an Martin Etxaitzek hartu zuen haren lekua, eta 1419an Arnaut Etxaitzek. Zuria andreak 1437an Juan Peretze Ureta izendatu zuen, eta haren ondorengoa izan zen 1450ean Pero Gartzea Uhalde. Urte horretan bertan, Lüküzeko jaunaren tropek gaztelua okupatu eta suntsitu zuten.[10]

IX eta XI. mendeen artean Leireko monasterioak Luzaiden izan zituen jabetzak. 1271n Orreagako kolegiatari saldu zizkioten; 1406an, koroak, era berean, Luzaideko lurraldean zituzten jabetzak prioreari eman zizkion. XIV. mendearen erdialdean, Baionako apezpikutzak Luzaideko elizaren gaineko eskubideak argudiatu zituen, baina horretarako izendatutako arbitraje-batzordeak ukatu egin zituen. Hala ere, 1566ra arte egon zen baionarren orbitan, non Pio V.ak Iruñeko apezpikutzari esleitu zion, Baionakotik bereiziz, Nafarroa Beherean eragin kalbinistaren ondorioz. Hala eta guztiz ere, Baionako autoritatearen interferentziak eta eragina berreskuratzeko saiakerak XX. mendearen hasierara arte luzatu ziren.

Karlos III.ak 1406an Erroibarreko bizkonderria sortu zuenean, hainbat errenta eta jabetza esleitu zizkion eraketarako, horien artean Koroak Luzaiden zituenak, XVI. mendearen erdialdera arte Erroibarko alkatearen jurisdikziopean egon zena, Etxegazteluko mugako gaztelua mantentzeaz arduratzen zena. Gainera, urte honetako errege ediktu baten bidez, Bortuz Bestaldeko Lurraldetik banandu zen, eta Zangozako Merindadearekin bat egin.[11]

Nafarroen arteko muga Pekotxeta auzoan

Fernando Katolikoak Nafarroa konkistatu ondoren, Luzaideren historia bere mugako izaera berriak baldintzatuko du, bere lurraldea eta eskubideak murrizten ikusiz. Luzaidek, ordea, komunikaziorako bide nagusitik kanpo iraun zuen, errege-bidea Donibane Garazitik Garaziko gainetatik baitzihoan, Altobiskar ingurutik, zuzenean Ibañetara jaisteko. Egoera horrek arazo ugari sortu zizkion, esate baterako, muga-zergen ondorioetarako inportatzaile eta esportatzailetzat hartutako biztanleak izatea, eta 1883-1884 urteetan zabaldu zen mendatea Arnegiko mugarekin lotzen duen errepidea.

Banaketa motelagoa izan zen elizaren jurisdikzioan. Hasiera batean, Luzaideko eliza Baionako elizbarrutikoa izaten jarraitu zuen, eta jendea Azoletatik Ibañetaraino eta Eiheralarreko bidetik Baigorriko gailurretaraino hartzen jarraitu zuen, Arnegi eta Ondarrola auzoak barne, horietako lehena baxenabartar zibilagatik zelarik, geroago frantziarra, 1856ko muga askoz ere berantiarragoaren ondorioz bigarrena izango zen bezala. Jurisdikzio-arazo horretatik kanpo, muga hispanofrantsesa ezartzeak beste ondorio batzuk ekarriko lizkioke Luzaideri, batez ere bere lurraldea eta eskubideak murriztea, Ondarrolaren kasuan bezala, Frantziari atxikita geratu baitzen.

1521ean Nafarroa birkonkistatzen saiatu eta 4 urtera, 1525ean, Auritzen sorginkeria-prozesu bat izan zen, Balanza lizentziadunak parte hartu zuelarik. Luzaideko eta Orreagako auzipetuak ziren. Luzaidekoak Graciana de Esnoz, María del Caballo Blanco, María la Abadesa, Graciana de Ceztau, Martin delako bat eta bertzeren bat ziren. Beharrezko ikerketak egin ondoren, ez zen sorginkeria-jardueren aztarnarik aurkitu. Akusatuek, bestalde, ezkutuko hainbat jardunbidetan aritu zirela adierazi zuten. Hasteko, enkarterriei ondasun guztiak bahitu zitzaizkien. Ez da behin betiko epaia ezagutzen, baina jasota dago 8 sorgin erre zirela.[12]

Florentzio Idoate Iragik Nafarroako historiaren txokoak bere liburuan aipatzen du Luzaideko ibarrak (Luzaide bakarrik) 1723an Nafarroako Foru Aldundiari 1720ko izurritearen ondorioz egindako gastuengatiko konpentsazioa eskatu ziola. Luzaidarrek azaldu zuten beren pertsonekin mugan ezarritako osasun-kordoian parte hartu zutela, eta, gainera, abeltzainen konpainia bati eutsi ziotela, guztira 6 000 erreal gastatuz. Hala ere, Nafarroako Gorteek ez zuten aintzat hartu erreklamazio hori.

1793ko ekainaren hasieran, Luzaidarrek Altobizkarreko bidea irekitzeko eskaintza egin zuten, Ventura Caro jeneral espainiarraren tropek zeharkatu eta Château-Pignon postu estrategikora iritsi ahal izan zezaten. 1794ko apirilean, Luzaidek su hartu eta arpilatua izan zen, Alduden postutik tropa konbentzionalen erasoaldietan. XVIII. mendearen amaieran burdinola bat, batan bat eta irin-errota bat zituen. Beren etxe gehienak ia erabat hondatuta zeuden Konbentzioaren gerraren barruko gertakari hartaz geroztik.[13]

N-135 errepidea, Luzaide eta Orreaga artean

1834-1835eko udal-erreformekin, Luzaideko "ibar eta hiribilduaren" administrazio-batasuna mantendu zen arren, udal-agintaritza araubide komunaren arabera arautu zen orduz geroztik. Ordura arte, erregeordeak hiribilduak proposatuta izendatutako alkate batek eta herritarrek aukeratutako errejidoreek administratzen zuten.

XIX. mendearen erdialdean, bestalde, Done Jakue eliza parroko batez eta onuradun batez baliatzen zen, biak Orreagako kabildoa edo erregea hornitzeaz, hutsik geratzen zen hilabetearen arabera. Eskola bat zegoen, urtean 2 880 erreal zituena, eta ferrazko hiru bide Donibane, Orreaga, Banka eta Aldude herrietara joateko. Arrullandetako burdin meategia ustiatzen ari ziren, Orbaizetako ola hornitzen zuena, eta bi iltze fabrika, bat ondua eta hiru errota zeuden. XIX. mendearen bigarren erdialdean, Ibañetatik herrira jaisten zen errepidearen eraikuntzak nabarmen aldatu zituen komunikazioak. 1920. urte aldera, egunero autobusak zeuden Agoitzera alde batetik eta Donibane Garazira bestetik, eta herria Espainiar eta Frantziar Estatuen arteko sarbidearen aldaketa horren ondorioz bihurtu zen.[9]

Ordurako, hiru irin-errotez gain, bi iltze-fabriketako batekoak eta ondutakoetakoak, txokolate-fabrika bat eta establezimendu hidroterapiko bat zeuden; Familia Santuaren komentua eta bi eskola zeuden.

Luzaideko elizaren ondoan ospitale-etxe bat zegoen, Konpostelarako erromesentzat atseden hartzen zuena Orreagako ospitale nagusira iritsi aurretik. Orreagarena zen. 1601ean, Orreagako Andre Mariaren Errege Etxeko priorraren eta kabildoaren eta Luzaideko Ibarreko Kontseiluaren artean auzi bat zegoela jasotzen da, azken hori ospitale-etxe horretaz jabetu zelako.

1999ko hauteskundeak arte, zinegotziak bi alderdi ezberdinetakoak izan ziren beti (1991 izan ezik, non guztiak Nekazari Independenteak alderdikoak ziren, eta 1987 eta 1995, non alderdi gehiago egon ziren). 2003. urtean anomalia bat gertatu zen, ez baitzen zerrendarik aurkeztu alkate gisa. Horrela, Juanjo Camino Camino kudeaketa-batzordeko zinegotziburua izendatu zen hurrengo hauteskundeetara arte.

2007ko hauteskundeetarako bi zerrenda aurkeztu ziren: Luzaidegatik (5/7) eta Nafarroa Bai (2/7); 2011n zerrenda bakarra izan zen (Luzaidegatik). Hala ere, 2015ean berriro gertatu zen anomalia: ez zegoen hautagairik. Fernando Alzón Aldabe, Luzaidegatik zerrendako alkate ohia, izendatu zuten kudeaketa-batzordeko zinegotziburua. 2019an, hirugarren aldiz gertatu zen. Kasu honetan Nicolás Camino Caminondo izan zen zinegotziburua.

Hauek dira Nafarroako Parlamenturako hauteskundeen azken bi deialdiak:

Udalaren egoitza eta udaletxea Elizaldea auzoan dago.

Luzaideko Udala zinegotzik eta alkateak osatzen dute, demokratikoki hautatuak. Alkatea Nicolás Camino Caminondo da, kudeaketa-batzordeak izendatua. Zinegotziak 4 daude:[15]

• Jose Luis Hualde Iroz
• Jose Luis Jaurena Ainziburu
• Salvador Bidegain Ibarra
• Fernando Arretxe Caminondo

1979tik, Luzaidek 7 alkate izan ditu:

Luis Luziano Bonapartek, 1869an, Luzaide sailkatu zituen, behe-nafarrera euskalkian, Baigorri, Arberoa eta Ortzaize ibarretan hitz egiten zena.[17]

Koldo Zuazok, 2010ean, Luzaidek nafar-lapurtera euskalkian sailkatu zuen.[18]

Luzaideko bolantak dantzan

Luzaideko folklorearen ikur nagusia bolantak dira, ikusgarri eta dotore jantzitako dantzariak alegia, Pazko Igandean agerraldia egiten dutenak. Festa honen jatorria inauterietatik dator, eta egindako dantzek "bolant-iantzak" izena hartzen dute, jauziak, kalapita-iantzak eta makilarienak barne.

Pertsonaia artean ziratepekoak, gorriak, zapuriak, makilariak eta bolantak eurak dira, eta hauen guzien atzetik "atxo ta tupinak" joaten dira.

Jantziei dagokienez, txapel gorria, espartinak, atorra zuria eta kotoizko prakak, urrezko eskubandak, kaskabiloak eta zinta hori eta gorriak eramaten dituzte bolantek.

Luzaideko plater tipiko batzuk honako hauek dira:[19]

• katalabrox: bizkotxo ezin hobea, kono formakoa. Beheko suaren txingarretan egiten zen, mantso-mantso, eta geruzak eransten zitzaizkion, kono forma eman arte. Egun berezietan egiten zen, gaurregun ez da prestatzen.
• marrakuku: marrakukuaren osagairik garrantzizkoena taloa da (arto-hirinez egindako opila, gatz pixka batekin). Opilaren gainean gazta jarri eta borobildu.
• oilo betea: etxeko oiloa, aratxerenharagi xehetuaz eta bestelako osagaiz betea. Barrubetea prestatzen da eta oiloaren barnean sartu.
• tripa salda: gaur egun plater hau ia desagertu da luzaidarren mahaietatik, hala ere zenbait etxetan oraindik ere prestatzen jarraitzen dute. Beharrezkoa da urin aunitz duen ardi bat.

• Luzaideko bolantak, Pazko igandean
• Done Jakueren jaiak: uztailaren azken asteburuan

Done Jakue Apostoluaren eliza eta Erromesaren monumentua

• Done Jakue Apostoluaren eliza, XVIII. mendeko kristiau eliza.
• Erromesaren monumentua, Jorge Oteizak eraikitako eskultura.
• Batasuneko zubia, Luzaide ibaiaren gaineko zubia.
• Batasuneko zubiko etxea, XX. mendeko etxe tradizionala.
• Arretxe pilotalekua, pilotalekua, 1980. urtean inauguratuta.
• Populus Baskonia monumentua, 2023an inauguratuta.

• Luzaideko ibarra, Luzaide ibaiak osatutako ibarra.