Lurrunkortasun

Lurrunkortasuna[1] substantzia batek lurrun-fasera igarotzeko duen joeraren neurri bat da. Era berean, substantzia bat lurruntzeko erraztasunaren neurri gisa definitu da. Tenperatura jakin batean, lurrun-presio handiagoa duten substantziak lurrun-presio txikiagoa duten substantziak baino errazago lurruntzen dira.

Normalean likidoei aplikatzen bazaie ere, lurruntasuna material solidoei aplika dakieke, hala nola izotz lehorrari (karbono dioxido eta amonio kloruro solidoa), solidotik lurrunera zuzenean alda baitaitezke egoera likidotik pasatu gabe. Prozesu horri sublimazioa deritzo.