Luisa Esteso

Luisa Esteso (Valentzia, 1906ko martxoaren 9a – Madril, 1986ko martxoaren 7a) valentziar aktore komikoa, vedette, kupletista eta enpresaburua izan zen, eta Argentinan egin zuen ibilbidearen zati bat.

Luisa Esteso

Bizitza
JaiotzaValentzia, 1906ko martxoaren 9a
Herrialdea Espainia
HeriotzaMadril, 1986ko martxoaren 6a (79 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakvedettea, cuplé singer (en) Itzuli, aktorea eta enpresaburua
Izengoitia(k)Luisita Esteso
IMDB: nm0261683 Spotify: 0OOsy9XHrRuNra41hVovpT Musicbrainz: 6df76aa1-a002-4ccd-8272-69309e39ddff Edit the value on Wikidata

Biografia

XX. mendearen hasierako Espainiako kupletista ospetsua izan zen, eta Espainiako zein Argentinako antzerkian parte hartu zuen. Luisita (Luisa) Esteso umorista ezaguna izan zen, Fernando Esteso umorista espainiarraren lehengusina zen, Polonia Herreroren (La Cibeles izenaz ezagunagoa) eta Luis Esteso López de Haro aktore eta umoristaren alaba. Zortzi urte zituela egin zuen debuta. Batez ere kuplea landu zuen, baina karikatureskoa.

Paloma Esteso alaba ere aktorea izan zen, eta Espainian agertokia partekatu zuen harekin.

2011/10/25ean, Murtziako Artxibo Historiko Probintzialean, Murtziako Probintzia Auzitegiko 740/1926 prozesu judiziala deskribatu zen. Horren arabera, urte horretan Cartagenako tren-geltoki batean lapurtu zioten, eta 215/1926 sumarioa eman zioten.[1]

Heriotza

1970eko hamarkadaren erdialdean, jarduera eszenikoa utzi eta 1986ko martxoaren 7an hil zen Madrilen, berezko arrazoiengatik, laurogei urte bete baino bi egun lehenago.[2]

Lan ibilbidea

Debuta

Dantzaria izan zen bere gurasoek lan egiten zuten Antzerki Nobiziatuan, La Niña de los Peines musikari espainiarra gaixotu zen egun batean, lehen aldiz kantatu zuen Cartagenako Zinema Distiratsuan, amak jantzita, España Torera eta La Vicaria interpretatuz. Heliet ahizpa arrakastatsuek zotzak jotzen irakatsi zioten, eta amak, berriz, krispetak.

Ospea

Garaiko prentsan garai hartako beste kupletista eta aktore ezagun batzuekin konparatzen zen, hala nola Aurora Purificación Mañanós Jauffret (La Goya) eta Raquel Mellerrekin. Parisko Folies Bergère-n lan egin zuen.

Luisitak Murtzia, Levante eta Andaluzia bisitatu zituen aitarekin batera. Aitak txisteak kontatzen zituen bitartean, Pilar Calvo dantzariarekin kantatzen zuen.

Oso ezaguna egin zen Pedro Jara Carrilloren Sangre y arena kuplea kantatzean.

Enpresaburu

1928an, aita, Luisa, hil ondoren, haren konpainiako buru izan zen, eta eskualdeko birekin jarraitu zuen. Carmen Amaya dantzari mitikoa aurkeztu zuen Madrileko antzokian.

Argentinan (1926ko bidaietako batean ezagutu zuen leku hori) 1933ko Maipo Antzokiko denboraldi batean egin zuen lan, eta Pepe Arias, Libertad Lamarque, Pedro Quartucci, Alicia Vignoli, Alicia Barrié eta Alicia Spleizer dantzari koreografoarekin aritu zen.[3]

Espainiako artisten elkartearen sorrera

1931ko ekainaren 9an, Espainiako hiriburuko Madrid kafetegian, UGTko sindikalista, Pretel jauna, Pompoff pailazoa, Arsenio Becerra "Cepero" kantautoreak eta Angelillo, Amalia Molina, Laura Pinillos, Luisita Esteso abeslaria bilduta, "Asociación de artistas españoles" sortzea erabaki zen. Luisitak behin eta berriz esan zuen debekatu ebehar zela kabaretetan artistak txandakatzea, kontratuak eta kotizazioak betetzen ez zituzten enpresaburuen salaketa kolektiboa, lanbidea eta gizarte-laguntzak duintzea, etab. Bileraren arrakastaren ondorioz, Carmen Sevilla, Encarnita Marzal, Rosita Fontanar, Estrellita Castro, Niña de los Peines, Balder, Ramper (Ramón Álvarez Escudero) eta Rafael Arcos elkartu ziren, mila artistatik gora bildu arte.

Filmografia
  • 1935: Don Quintín el amargao.
  • 1953: Segundo López, aventurero urbano.
  • 1976: El secreto inconfesable de un chico bien.

Antzerkia
  • 1925: La casa del señor cura.
  • 1926: La tonta Tomasa
  • 1933: Arriba los corazones, dirigida por Luis César Amadori.
  • 1933: Viva la rumba.
  • 1933: Las sonrisas del país.
  • 1933: La estrella de Los Ángeles.
  • 1936 Usted tiene ojos de mujer fatal, de Enrique Jardiel Poncela de quien era fiel amiga.
  • 1936: La oca.

Kupleak
  • Sangre y arena.
  • El coco (1929).
  • Hombres y Asaura (1930)
  • Espérame en Sakuska (1932).
  • Godofredo y El pirógeno (1933).
  • Lo mismo que yo (1933).
  • Así la vi pasar.
  • La falda corta.
  • Soldado español.
  • Exquisita.
  • La tonta Tomasa.

Erreferentziak
  1. Vicente Montojo Montojo. (1 de noviembre de 2016). «Rollo 740/1926 de la Audiencia Provincial de Murcia» https://dialnet.unirioja.es/servlet/autor?codigo=109637=.
  2. http://elpais.com/diario/1986/03/07/agenda/510534001_850215.html
  3. Copia archivada. .

Bibliografia
  • Retana, Alvaro (2013). Las Locas de Postín; Los Ambiguos; Lolita Buscadora de Emociones; El Tonto. España: Stockcero. ISBN 978- 1-934768-61-7. 

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.