Lina Huarte-Mendikoa

Madrilen hasi zuen Linak bere formakuntza musikala, Eladio Chao eta Carlota Dahmenen eskutik, gero Milanen hobetu zuena Mercedes Llopart soprano kataluniarrarekin.[3] Madrilen zela, Verdiren La Traviata abestuz, nazioarteko kantu lehiaketa bat irabazi zuen, ezagutzera ematen lagundu ziona. Debuta 1952an egin zuen, Iruñean, bere publikoaren aurrean arrakasta handiz Pucciniren La Bohéme opera eszenifikatuz, Mimiren paperean.[1]

Handik gutxira Sevillan taularatutako La Traviatan, Violetteren papera kantatu zuen, senarra zuen Esteban Astarloa baritono bizkaitarrarekin batera.[4][5] 1947an Madrilen ezagutu zuten elkar eta 1950eko azaroan ezkondu ziren, kapitaleko Sorkundearen elizan. Ignacio semea 1955ean jaio zen eta Esteban 1966an; sehaskan zirela, ama Linak sarritan abestu zien Montsalvatgeren lo-kanta, bere ahots gozoz.

Jiran zirenean umeok amama eta izebaren kargu laga beharretan, Estatu osoa muturretik muturrera zeharkatzen, konpainia eta lantalde ezberdinekin lanean, ahotsa zaindu beharrean eta haren menpe beti, familiarengandik urrun... lan esijentea zen kantore bikotearena. Etxean gero ahotsa kolokatzeko eta berotzeko etengabeko musika-eskalak egiten beti.[6] Estatu eta Hego Amerikako hiri ugaritara bidaiatuz, zartzuela generoaren enbaxadore bihurtuta, Linak eta Estebanek sarritan abestu zuten elkarrekin, XX. mendeko 50. eta 60. hamarkadetako abeslari bikote esanguratsuena osatuz. Bion akorduan geratu zen betiko Argentina eta Uruguain zehar hiru hilabetez egin zuten jira artistikoa.[6]

1956an, berriztatu ostean zabaldu berri zen Zartzuela antzokian, Jose Tamayok zuzendutako konpanian aritu zen Lina, Doña Francisquitaren protagonista papera Ana Maria Olaria sopranoarekin tartekatuz. Gerora hauxe izan zen bere paper maitatuenetakoa.[4]

1957an, Moreno Torroba maisuaren Maria Manuela lana taularatu uen Zartzuelan bertan. Urte berean, Gasteizko Jesus Guridi Kontserbatorioaren inauguraziorako, gazteiztarraren El caserío lana aurkeztu zuten.[1]

1959an, Domingo Viladomatek zuzendutako Gayarre filmean hartu zuen parte, Adelina Patti sopranoari ahotsa emanez eta Alfredo Kraus tenore protagonistarekin Lucia di Lammermoor duoa abestuz.[3] Bi abeslarion arteko adiskidetasuna orduantxe jaio zen betiko. Oscar Salvochen Julián Gayarre. La voz del paraíso liburuko hitzaurrea idatzi zuen, ilusio handiz, eta 2015an Iruñeko Errege Antzokian egindako aurkezpenean ere parte hartu zuen.[7][8][9]

60ko hamarkada hasieran, Cesar Mendoza Lassalleren konpainiaren parte zela, hainbat lan eszenifikatu eta abestu zituen, beraietako asko Espainiar Estatuan zehar ezagutzera eman zituztenak.

Linak gazterik hartu zuen erretiroa eszenatokietatik eta erakusteari ekin zion, bere ikasleetako bat familiaren laguna zen Patricia Kraus abeslaria [10][11] izan zelarik.[4]

2017ko azaroaren 9an Madrilen zendu zen, 89 urteko zela. Hil aurreko asteetan bere zartzuela gogokoenak ikusi eta entzuten eman zuen denbora, gogorapenez beteta.[9]