Lepantoko gudua

Lepantoko gudua[2] berebiziko garrantzia izan zuen itsas gudua izan zen, 1571ko urriaren 7an gertatu zena Lepantoko golkoan, Naupakto hiriaren parean (modu erratuan Lepanto deitua), Peloponeso eta Epiro artean kokatua, Grezia kontinentalean.

Lepantoko gudua
Otomandar-veneziar gerra (1570–1573)
"Lepantoko gudua" H. Letter, Itsas Museo Nazionala, Greenwich/Londres.
Data1571ko urriaren 7a
LekuaPatrasko golkoa
Koordenatuak38°12′N 21°18′E
EmaitzaLiga Santuaren garaipena
Gudulariak
Liga Santua:

Espainiar Inperioa
Veneziako Errepublika
Aita Santuen Lurraldea
Genovako Errepublika
Savoiako dukerria

Maltako Ordena		 Otomandar Inperioa
Buruzagiak
Joan Austriakoa
Álvaro de Bazán
Luis de Requesens
Sebastiano Venier
Paolo Orsini
Marcantonio Colonna		 Ali Pasha†
Uluç Ali Reis
Indarra
208 itsasontzi
  • 202 galera,
  • 6 galeote
22.840 soldadu
1.334 kanoi (est.)

251 itsasontzi

  • 206 galera
  • 45 galeote
31.490 soldadu
741 kanoi
Galerak
7.500 erori
17 itsasontzi galdu		 20.000 erori edo hildako[1]
137 itsasontzi galdu
50 itsasontzi hondaratu
10.000 kristau esklabo aske

Gudu honetan turkiar otomandarrek kristau koalizio baten aurka borrokatu zuten, Liga Santua deitua, Espainiako Erresumak, Veneziako Errepublikak, Genovako Errepublikak, Maltako Ordenak, Savoiako Dukerriak eta Aita Santuen Lurraldeak osatutakoa. Kristauak garaile irten ziren, soilik 30 galera turkiar salbatu zirelarik. Honela, turkiarren espansionismoa geldiarazi zen mendebaldeko Mediterraneo itsasoan zehar. Gudu honetan Miguel de Cervantesek parte hartu zuen, zauritua izan zena, bere ezkerreko eskuaren mugikortasuna galduz, honen ondorioz "Lepantoko besomotza" ezizena jaso zuelarik. Idazle honek, gudu hartan borrokatu izanaz oso harro zegoena iraganeko mendeek ikusi zuten eta datozenek ikusiko duten aldirik gailen eta gogoangarriena bezala adierazi zuen.

Aurrekariak

Liga Santuaren aurrekariak

1570ean lasaitasunezko zenbait urteren ondoren, turkiarrek espantsio bat hasi zuten Mediterraneo Ekialdeko zenbait veneziar portu erasoz. Zipre 300 ontzirekin eraso eta Nikosia setiatu zuten.

Veneziak potentzia kristauei laguntza eskatu zien, baina soilik Pio V.a aita santuak erantzun zien. Aita Santuak Espainiako erregea ere konbentzitu ahal izan zuen lagun zezan, eta turkiarren aurka borrokatzeko armada bat osatu zen. Armada hau Sudako portuan bildu zen, Kretako Kandia uhartean.

  • Veneziaren aldetik 136 galera, 11 galeaza eta 14 ontzi zeuden, Jeronimo Zanne, Antonio de Canale eta Jacobo Celsiren agindupean.
  • Aita Santuaren armada Marco Antonio Colonnaren agindupeko 12 galeraz osatua zegoen.
  • Filipe II.a Espainiakoak Joan Andrea Doriak (hildako Andrea Doriaren iloba zena) zuzendutako 50 galera eman zituen, Colonnaren aginduetara jarri behar zuena.

Erreferentziak
  1. Geoffrey Parker, The Military Revolution, p. 88
  2. EIMA: Eskola-liburuetako onomastikaren, gertaera historikoen eta artelanen izenak. Zerrendak

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.