Lactobacillus delbrueckii
Lactobacillus delbrueckii subspecies bulgaricus (Lactobacillus bulgaricus, 1984 arte) jogurta egiteko erabiltzen den laktobakterioetako bat da. Bakterio mota hori beste elikagai hartzitu batzuetan aurki daiteke, hala nola gaztan.[1] Stamen Grigorov bulgariar doktoreak identifikatu zuen lehenbizikoz 1905ean, eta horregatik deitu zioten gerora Lactobacillus bulgaricus.
Lactobacillus delbrueckii | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Bacillati |
Filuma | Bacillota |
Klasea | Bacilli |
Ordena | Lactobacillales |
Familia | Lactobacillaceae |
Generoa | Lactobacillus |
Espeziea | Lactobacillus delbrueckii [[|]] |
Datu orokorrak | |
Gram tindaketa | Grampositibo |
Propietateak
Bakterio hori gutxi erabili da elikagaien industrian, elikagaien industria-prozesuetako tenperatura altu samarretan (25º - 35º) eragiteko gaitasun txikia duelako eta L. delbrueckiiren anduiak bizirik mantentzea zaila delako.[2][3] Morfologikoki, hodi gram-positiboa da, eta luzea eta haritsua izan daiteke. Gainera, ez du mugikortasunik eta ez du esporarik sortzen. Nutrizio-eskakizun konplexuak ditu, besteak beste, edozein azukre hartzitzeko ezintasuna, laktosa izan ezik. Azidofilotzat edo azidofilotzat hartzen da, pH nahiko baxua behar duelako (5.4-4.6 inguru) hazkunde optimorako.
Bakterioak laktosa azido laktikora hartzitzen du, eta horrek hobeto gordetzen du elikagaia. Esnekiei dagokienez, laktosarekiko intolerantzia duten pertsonak toleranteagoak dira.
Erreferentziak
- Richard Kenneth Robinson, A. Y. Tamime, (1991), "Feta and Related Cheeses", Springer, ISBN 0-7476-0077-5
- Grigoroff, Stamen, (1905), "Étude sur une lait fermenté comestible. Le “Kissélo mléko” de Bulgarie". Revue Médicale de la Suisse Romande. Genéve. Georg&G., Libraires-Éditeurs. Librairie de L’Université
- Keith H. Steinkraus, (2001), "Industrialization of Indigenous Fermented Foods", CRC, ISBN 0-8247-4784-4