Lactarius glyciosmus

Lactarius glyciosmus Russulaceae familiako onddo bat da.[1] Ez da jangarria, espezie txikia eta arraroa delako. Ez da ohikoa Euskal Herrian, baina oso hedatua dago Europako iparraldean.

Lactarius glyciosmus
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaRussulales
FamiliaRussulaceae
GeneroaLactarius
Espeziea Lactarius glyciosmus
Fr., 1838
Mikologia
 
orriak himenioan
 
txapel ganbila
 
himenioa dekurrentea da
 
hanka biluzik dago
 
espora kremak dauzka
 
mikorrizak eratzen ditu
 
jangarria da

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Deskribapena

Kapela: 4 eta 6 cm arteko diametrokoa, hasieran ganbila, gero laua eta azkenik apur bat hondoratua erdian, askotan titi txiki batekin. Azala likatsua eguraldi hezearekin; gainerakoan lehorra, pruinaduna eta apur bat zimurtua edo zimeldua. Kolorea gris-beix eta arrosa-lila artean ibiltzen da.

Orriak: Ez oso estu, adnatak edo dekurrenteak, tartekatutako orritxo ugarirekin, krema-laranja koloretik lehoi kolorera doazenak.

Orri adnatak: Oinera iritsi eta harekin bat egiten duten orriak.

Orri dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain, beherantz jarraitzen duten orriak

Hanka: 2-4 x 0,3-0,8 cm-koa, luzea, lehorra, hauskorra, oinarrirantz mehetua eta orrien kolore berekoak.

Haragia: Mehea, hauskorra, hasieran zaporea gozoa, gero garratz samarra, eta kokozko gaileten usain bereizgarria du. Latex-a ez oso ugari, zuria, hasieran zapore gozokoa, gero garratza.[2]

Etimologia: Lactarius terminoa “lac”, “lactis”, esnetik dator; esneari dagokio. Latex-a jariatzen dutelako ebakitzean edo haustean. Glyciosmus epitetoa grekotik dator, "glykys" hitzetik, gozoa esan nahi du, eta "osme" hitzetik usaina esan nahi du. Bere usain bereziagatik.

Jangarritasuna

Ez da jangarria.[3]

Nahasketa arriskua

Erraz identifikatzen da, batez ere kokozko gaileten usain handiagatik, lila tinduak dituen titidun kapelagatik eta urkietan ateratzen delako.

Sasoia eta lekua

Udan eta udazkenean, batez ere urkien eta haltzen azpian.[4]

Banaketa eremua

Europa, Japonia, Errusia, Zeelanda Berria, Kanada eta Ameriketako Estatu Batuak.

Erreferentziak

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza     Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012     Euskalnatura     Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987     Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973     Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Kutxa Fundazioa Sozial eta Kulturala. (1992). Euskal Herriko perretxikoak. Litografía Danona s. coop.ltda, 617 or. ISBN 84-7173-211-4..
  3. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona,, 381 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  4. Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 88 or. ISBN 84-282-0865-4..

Kanpo estekak

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.