Janari-soberakin
Soberakinak[1] janari batetik jaten ez diren hondakin jangarriak dira, mahaikide guztiek amaitzen dutenean. Hondarrak[2], kondarrak[3] edo hondakinak[4] ere esaten zaie. Jangarritzat jotzen ez diren hondarrak (fruta eta barazki batzuen hezurrak eta larruak, esaterako) ez dira soberakintzat hartzen, zabortzat baizik. Sukaldean prozesatu ondoren azkenean kontsumitzailearengana ateratzen ez diren elikagaiak ere soberakintzat jo daitezke. Plater berrietan erabiltzen jakitea, batzuetan, sukaldaritzako liburuetan aztertzen da.[5]
Erabilera
Soberakinen patua janaria non egin den, mahaikideen zaletasunak eta ohitura sozialak dira. Etxeko soberakinak maiz gordetzen dira geroago hartzeko, eta hori ingurune pribatuak eta hozkailuak, ontzi hermetikoak eta horiek mantentzen laguntzen duten gainerako erraztasunak baimentzen dute. Soberakin batzuk hozkailutik zuzenean jan daitezke; beste batzuk, berriz, labean berotu daitezke, mikrouhin-labean edo ohiko labean, edo osagai gehigarriekin nahastu eta plater berriak prestatzeko prestatu, kroketak eta sandwichak kasu.
Soberakinak dituzten errezetak nahiko arruntak dira mundu osoko sukaldean, eta asko hozkailuak eta haien kontserbazioa errazten zuten ontzi hermetikoak existitu aurretik sortuak izan ziren. Gainerakoan jangaitzak diren hezurretako mantenugaiak harrapatzeaz gain, saldak oinarri bikaina dira janari bat osatzeko berez txikiegiak diren soberakin zatiak gehitzeko. Kazolak, paellak, arroz frijituak eta pizzak ere helburu horretarako erabil daitezke, baita soberakinak erabiltzeko modu bezala ere.
Erreferentziak
- «Soberakin». Euskaltzaindiaren Hiztegia. (Noiz kontsultatua: 2023-03-03.)
- «Hondar». Euskaltzaindiaren Hiztegia. (Noiz kontsultatua: 2023-03-03.)
- «Kondar». Euskaltzaindiaren Hiztegia. (Noiz kontsultatua: 2023-03-03.)
- «Hondakin». Euskaltzaindiaren Hiztegia. (Noiz kontsultatua: 2023-03-03.)
- Muro, Angel.. (1997). El practicón. (2a. ed. argitaraldia) Tusquets ISBN 84-7223-813-X. PMC 37293739. (Noiz kontsultatua: 2020-01-01).