Kode
Kodea edozein zeinu interpretatzeko gida da. Gure esperientziatik eta gizarteko iritzik hartzen ditugun ideiak dira gero erabiliko ditugunak edozein zeinu interpretatzerako orduan. Kontzeptu hau oso erabilia da semiotika arloan. Kodeari esker irakurketa denotatiboa eta konotatiboa egin dezakegu. Irakurketa denotatiboa zeinuaren ezaugarrietan fijatzean datza, modu objektiboan. Irakurketa konnotatiboak ordea zentzu subjetiboagoa du. Iritzia du garrantzia gehiago.
Kode motak
Kode sozialak
- Hizkuntza berbala (fonologikoa, sintaktikoa, lexikoa, prosodikoa eta azpikode paralinguistikoak)
- Gorputz hizkera (kontaktua, gertutasuna, itxura, keinua, begirada, buru mugimenduak, jarrera...)
- Kontsumogaien kodeak (moda, kotxeak...)
- Portaera kodeak (protokoloa, ritualak, jolasak, rol jokoak...)
Kode testualak
- Kode zientifikoak
- Kode estetikoak arteetan (poesia, antzerkia, pintura, eskultura, musika…)
- Genero, erretorika eta estilo kodeak: narratiboak (trama, pertsonai, ekintza, dialogoa, lokalizazio, eta abar), argumentalak...
- Hedabideen kodeak: argazkia, telebista, zinema, irratia, sare sozialak...
Interpretazio kodeak
- Pertzepzioaren kodeak ("pertzepzioa errepresentazioa da izatez" Derrida)
- Kode ideologikoak: ideologiaren arabera egiten diren kodetze/deskodetzeak
Kodeketa
Kodeketa teknikak konputagailu-sare arloan transmisioaren ezaugarriak hobetzeko igorlean eta hargailuan seinale digitalari arauak ezartzeari deritzo.
Seinale eta datu digitalak oinarri bandan gordinik igorri beharrean, seinaleari abantailaren bat eransten dion kodetze teknika bat erabiltzea komeni da. Esate baterako Manchester diferentzialak, seinaleari sinkronismoa eransten dio.
Zertarako arauak jarri seinaleari? Bada, hauek lortzeko:
- Sinkronismoa ezartzeko: Bit bat beste bit-etik bereizteko. Erloju seinale aparte bat jar daiteke baina kostua handitzen eta abiadura moteltzen da. Beste aukera sinkronismoa seinale berean kode baten bitartez eranstea da.
- Erroreak atzemateko
- Zaratatik eta interferentzietatik babesteko
