Klorometano
Klorometanoa edo metil kloruroa CH3Cl formulako konposatu organokloratua da. Usain ahuleko gas kolorge eta sukoia da[1].
Klorometano | |
---|---|
Formula kimikoa | CH3Cl |
SMILES kanonikoa | 2D eredua |
MolView | 3D eredua |
Konposizioa | karbono |
Mota | Monohalomethane (en) eta chloroalkane (en) |
Ezaugarriak | |
Disolbagarritasuna | 0,5 g/100 g (ur, 20 °C) |
Momentu dipolarra | 1,892 D |
Fusio-puntua | −98 °C −97,7 °C |
Irakite-puntua | −24 °C (760 Torr) −24,09 °C (101,325 kPa) |
Entropia molar estandarra | 234,6 J/(mol K) |
Fusio-entalpia | 1,892 D |
Lurrun-presioa | 5 atm (20 °C) |
Masa molekularra | 49,992 Da |
Erabilera | |
Rola | developmental toxicant (en) , male reproductive toxicant (en) eta occupational carcinogen (en) |
Arriskuak | |
NFPA 704 | 4
2
0
|
Lehergarritasunaren beheko muga | 8,1 vol% |
Lehergarritasunaren goiko muga | 17,4 vol% |
Autoignizio tenperatura | 625 °C |
Denboran ponderatutako esposizio muga | 207 mg/m³ (8 h, Ameriketako Estatu Batuak) |
Gehienezko esposizio muga | 621 mg/m³ (Ameriketako Estatu Batuak) |
Esposizioaren goiko muga | 0 mg/m³ (baliorik ez) 414 mg/m³ (Ameriketako Estatu Batuak) |
Flash-puntua | −46 °C |
IDLH | 4.140 mg/m³ |
Berokuntza globalerako gaitasuna | 15 |
Eragin dezake | chloromethane exposure (en) |
Identifikatzaileak | |
InChlKey | NEHMKBQYUWJMIP-UHFFFAOYSA-N |
CAS zenbakia | 74-87-3 |
ChemSpider | 6087 |
PubChem | 6327 |
Reaxys | 1696839 |
Gmelin | 36014 |
ChEBI | 24898 |
ChEMBL | CHEMBL117545 |
NBE zenbakia | 1063 |
RTECS zenbakia | PA6300000 |
ZVG | 11220 |
DSSTox zenbakia | PA6300000 |
EC zenbakia | 200-817-4 |
ECHA | 100.000.744 |
MeSH | D008737 |
RxNorm | 1305751 |
UNII | A6R43525YO |
KEGG | C19446 |
PDB Ligand | 0QE |
ASHRAE | 40 |
Erreaktibo oso erabilia den arren industria kimikoan, ez da normalean erabiltzen agertzen kontsumitzaileentzako produktuetan.
Klorometanoa atmosferan aurki daiteke iturria naturala edo industriala izan daitekeelarik. Halaber izarrarteko espazioan ere detektatu izan da klorometanoa[2].
Ekoizpena
Modu natural batean sortzen da metil kloruroa ozeanoetan, eguzki-argiak itsas aparreko materia organikoari eta kloroari eragiten dienean.
Dena dela, industrian baliatzen den klorometanoa sintetikoa da. Bi bide nagusi daude.
Metanoletik abiatuta da sintetiza daiteke. Zink kloruroa (ZnCl2) katalizatzaile gisa usatuz hidrogeno kloruroa burbuilarazten da metanoletan. Katalizatzailea alumina (Al2O3) bada, azido klorhidrikoa eta metanola nahasten dira 350 ºC-tan[3].
Metil kloruroa sintetizatzeko metanoa zuzenean klora daiteke. Erradikal askeen bidezko erreakzio bat da, non kloro erradikalak termikoki, fotokimikoki edo katalizatzaileen bidez ekoizten diren. Normalena erreakzioa termikoki abiaraztea da. Produktu kloratuen nahaste bat sintetizatzen da: klorometanoa, diklorometanoa, kloroformoa eta karbono tetrakloruroa. Destilatuz banatzen dira[3][4].
Erabilera
Klorometanoa hoztaile moduan erabili izan da, baina erabilera hori baztertu egin da toxikoa eta sukoia delako. Beruna duen gasolinarentzako aditiboak prestatzeko erabili izan da ere.
Egun industria kimikoan herbizidak, polimeroak eta silikonak prestatzeko usatzen da eskuarki.
Adibidez, metil kloruroa dimetildiklorosiloxanoa sintetizatzeko erabiltzen da, Müller-Rochow sintesian. Dimetildiklorosiloxanoa silikonen sintesian aitzindari lanak egiten ditu.
Klorometanoa Wurtz-Fittig erreakzioan eta Friedel-Crafts erreakzioetan alkilbentzenoak ekoizteko baliatzen da zeintzuk aminen metilazioan usatzen diren[3].
Erreferentziak
- «METHYL CHLORIDE | Occupational Safety and Health Administration» www.osha.gov (Noiz kontsultatua: 2022-02-20).
- (Ingelesez) Fayolle, Edith C.; Öberg, Karin I.; Jørgensen, Jes K.; Altwegg, Kathrin; Calcutt, Hannah; Müller, Holger S. P.; Rubin, Martin; van der Wiel, Matthijs H. D. et al.. (2017-10). «Protostellar and cometary detections of organohalogens» Nature Astronomy 1 (10): 703–708. doi: . ISSN 2397-3366. (Noiz kontsultatua: 2022-02-20).
- (Ingelesez) Rossberg, Manfred; Lendle, Wilhelm; Pfleiderer, Gerhard; Tögel, Adolf; Dreher, Eberhard-Ludwig; Langer, Ernst; Rassaerts, Heinz; Kleinschmidt, Peter et al.. (2006). «Chlorinated Hydrocarbons» Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry (John Wiley & Sons, Ltd) doi: . ISBN 978-3-527-30673-2. (Noiz kontsultatua: 2022-02-20).
- Mijangos, Fernando et als. (1996). Kimika orokorra. UEU, 619 or. ISBN 84-86967-71-6..