Kike Turmix

Debako familiarekin lotura estua zuen. Aita, Isidro Vitoria, Debako danborradako danbor nagusia izan zen; Txema Vitoria anaia matematikaria eta pailazoa zuen;[2] eta beste anaia apaiza eta Derioko Apaizgaitegiko nagusia izan zen. Bere lehen musika taldea ere bertan izan zuen, "Dessakato" izenekoa.[3]

Gaztetandik Bilbon bizi izan zen. Debako zentral nuklearraren proiektuaren aurka aritu zen[3] eta POUM alderdian militatu zuen; gero punk mugimenduan sartu zen.[4] Bere lehen taldea "Kike Turmix y los Pasapurés" izan zen; baina 1981an N-634 taldea osatu zuen. 1982an Madrilera joan zenean, N-634 taldeak bilduma pare batean parte hartu zuen: “¿Punk? ¿Qué Punk?” ('Soy un loco anarquista, soy un loco antifascista' eta 'Masacre en Beirut' kantuekin) eta “Navidades Radioactivas” (DRO) ('Manzana sobre manzana' kantuarekin).[5][6]

N-634 taldeak iraupen gutxi izan zuen, baina Turmixek garage-rock giroan ospea lortu zuen, Malasaña auzoko tabernetan musika jartzen,[5] edo sustatzaile bezala.[1] Movida Madrileñaren sasoian “Los 20 Lácteos” fanzinea argitaratu zuen,[5] eta La Edad de Oro TB saioarekin kolaboratu zuen. Bere kontaktu ugariei esker, kontzertu asko lotu zituen: Hot Pants (Manu Chaoren lehen taldea) ekarri zituen Madrilera, eta Eskandinabiako rock talde mugimendua “deskubritu” zuen (Nomads, Hellacopters, Turbonegro, Backyard Babies...). Sustatze-lanetaz gain, bere enpresak (Safety Pins) talde askoren diskak ere argitaratu zituen,[1] Marga emaztearen parte hartze esanguratsuarekin.[5]

1988an, The Pleasure Fuckers taldearekin eskenatokietara itzuli zen; Europa eta Amerika osoan kontzertuak ematen ibili ziren, eta sei disko grabatu zituzten, 1999an desegin arte.[5]

Madrilgo undergroundaren ikur bihurtua, Matador (1986) edo ISI/DISI (2004) bezalako pelikuletan kameoak egin zituen. 2000 inguruan Ruta 66 aldizkariarekin kolaboratu zuen.[1]

Kike Turmix (eskuinean) 2001ean Deban, Euskal Diaspora Taldeko kide batzuekin.

Bizimodua Madrilen izan arren, Euskal Herriarekin harremana mantendu zuen, bai familiarekin baita musika munduan ere: RIP eta Eskorbuto taldeei disko konpartitua grabatzea ahalbidetu zien (Zona Especial Norte, 1984);[7][8] eta Eskorbutokoak lege antiterrorista pean atxilotuak izan zirenean, haien aldeko gestioetan aritu zen.[9] Bere euskaltasuna agerian eramateko zalea zen;[10] eta Euskal Diaspora Taldeko partaide aktiboa izan zen.

Azken urteetan, osasun arazoei estuasun ekonomikoak gehitu zitzaizkion; azkenik, garapen bizkorreko are-minbizi batek heriotza ekarri zion, 48 urte zituela.[1]