Diplomazia

Diplomazia estatuen edo nazioarteko erakundeen arteko harremanei dagokien politikaren adarra da, bai eta harreman horiek bideratzen dituzten pertsona eta erakundeen multzoa ere[1]. Diplomazia, oro har, nazioarteko negoziazioei dagokio, eta nazioarteko harremanak bideratzean datza. Adar honek antzen dituen gai ohikoenak bakea, gerra, salerosketak, ekonomia eta kultura dira. Diplomazian jarduteko egitekoa duenari diplomazialari esaten zaio[2].

Nazio Batuen Erakundeko egoitza, munduko erakunde diplomatikorik handiena.

Ger van Elk, Symmetry of Diplomacy, 1975, Groninger Museum.

Diplomazia kanpo-politikaren tresna nagusia da, estatu batek munduarekin dituen harremanak bideratzen dituzten helburu eta estrategia zabalagoak ordezkatzen dituena. Nazioarteko itunak, hitzarmenak, aliantzak eta kanpoko politikaren beste erakusgaiak negoziazio eta prozesu diplomatikoen emaitza izan ohi dira. Diplomazialariek estatu baten kanpo-politika egokitzen ere lagun dezakete, gobernamenduko langileei aholkuak emanez.

Metodo, praktika eta printzipio diplomatiko modernoak Europako XVII. mendeko ohituretatik sortu ziren neurri handi batean. Mendearen hasieran, diplomazia profesionalizatu egin zen; munduko estatu burujabe gehienek berretsitako 1961eko harreman diplomatikoei buruzko Vienako Hitzarmenak prozedura, metodo eta jokabide diplomatikoen esparrua eskaintzen du. Diplomazia gehienak egiaztatutako funtzionarioek zuzentzen dituzte, hala nola kontsul eta enbaxadoreak, atzerriko gaietarako bulego zehatz baten bidez. Diplomatikoek misio diplomatikoen bidez egiten dute lan, gehienetan kontsulatuen eta enbaxaden bidez, eta laguntza-langile ugariren mende daude; beraz, zenbaitetan diplomazia hitza langile diplomatiko eta kontsularrei eta atzerri-ministerioko funtzionarioei ezartzen zaie.