Kalevala

Lehen zati honetan kantariak bere buruaren aurkezpena egin eta munduaren sorkuntzari buruz kantatzen du. Segidan, Väinämöinenen jaiotza eta lurrean emaniko lehen pausoak kontatzen dira.

Jarraian Väinämöinen eta Joukahainenen arteko lehiari buruz mintzatzen da kantua. Jokahainenek, Väinämöinen bera baino kantari hobea dela ezin sinetsiz, erronka botatzen dio, baita galdu ere. Bere burua salbatzeko, bere arreba Aino emaztegaitzat eskaintzen dio Väinämöineni, eta honek onartu egiten du. Ainok, ordea, Väinämöinen gorroto du eta bere burua itotzen du itsasoan.

Väinämöinenek, emaztegai bila, Pohjolara lehen bidaia egiten du. Bertako Louhi sorginarekin tratuan ibili ondoren, itzuli, Ilmarinen sanpoa eraikitzeko konbetzitu du eta ondoren hau Pohjolara joatera behartzen du. Sanpoa Louhik eskuratzen du eta ez Ilmarinenek ez Väinämöinenek ez dute emaztegairik lortzen.

Lemminkainenen ama (Gallen Kallelaren irudia). Lemminkainenen gorpua, amak berriro osatu ondoren.

Lemminkäinen Saari irlarantz abiatzen dela kontatzen da, hau ere emaztegai bila. Gaizkiulertu bat medio, Kyllikki emaztegaiak arbuiatu egiten du Lemminkäinen, eta azken hau Pohjolara abiatzen da beste emaztegai baten bila. Amaren aholkuei kasu egin gabe, Louhiren alabetako batekin ezkontzeko asmoa du.

Louhik zenbait froga ezartzen dizkio Lemminkäineni, eta Tuonelan dabilerarik, eraila eta zatikatua suertatzen da. Amak zatiak biltzen ditu Ilmarinenek emaniko erreminta bati esker, eta semea berpiztea lortzen du.

Väinämöinenek Pohjolara joateko itsasontzi bat eraiki nahi du. Tuonelan delarik, harrapatu eta preso hartua da, baina ihes egitea lortzen du. Ondoren, Antero Vipunen erraldoi jakintsua behartzen du hitz magiko batzuk esatera, Väinämöinenek haren magia bereganatzen duelarik. Pohjolara joateko prest delarik, Ilmarinen elkartzen zaio, honek ere Louhiren alaba emaztetzat nahi baitu.

Louhiren alabak Ilmarinen hautatzen du senartzat. Louhik ezinezko frogak betearazten dizkio, baina Ilmarinenek guztiak gainditzen ditu emaztegaiaren laguntzaz. Azkenik, ezteiak ospatzen dituzte. Ezteiak alaitasunez eta oparotasunean burutzen dira, baina Lemminkäinen ez dute gonbidatzen.

Haserre, Lemminkäinen Pohjolara abiatzen da. Bertan Sariolari erronka jotzen dio, borroka egin eta garaitu egiten du. Pohjolatarrek armada biltzen dute mendeku hartzeko, eta Lemminkäinen, amaren aholkua jarraituz, ihes egin eta ezkutatu egiten da. Pohjolatarrek hura aurkitu ez eta haren etxea erretzen dute.

Lemminkäinen Pohjolara itzultzen saiatzen da mendeku gosez, baina Louhiren sorginkeriak medio, ez du hara heltzea lortzen. Itzuli eta etxea berreraikitzen hasten da.

Kullervoren maldizioa (Gallen Kallelaren irudia). Kullervo Ilmarinenen emaztea madarikatzen ageri da.

Untamok bere anaia Kalervoren tribua eraso eta guztiak hiltzen ditu, anaiaren emaztea izan ezik. Honen seme Kullervo jaiotzean, Untamo hura hiltzen saiatzen da, baina haurraren botere harrigarriengatik ez du asmoa gauzatzen. Azkenik, Kullervo Ilmarineni saltzen dio, esklabu gisa. Kullervok Ilmarinenen emaztea hil eta ihes egiten du. Gero, bere familiako kide batzuk bizirik direla jakiten duelarik, haiek omen dauden lekura abiatzen da.

Bidean neska gazte bat ezagutu eta limurtzen du. Kullervok familiako kideak topatzen ditu eta limurtu duen neska arreba duela jakiten du. Neskak, horren berri izatean, bere buruaz beste egiten du. Kullervok Untamoren kontra bideratzen du amorrua, jendea erail eta lurrak hondatuz. Itzuleran, bere familiak beldurraren beldurrez ihes egin duela jakiten du Kullervok. Azkenik, alboraturik eta damuturik, bere buruaz beste egiten du.

Ilmarinen triste da emaztea galdu duelako. Urrezko emakume bat eraikitzen du, baina hotzegia eritzirik, Pohjolako Louhiren alaba gazteena bahitzea erabakitzen du. Asmoa betetzen du Ilmarinenek, baina neskak iraindu eta erasotzen duenez, txori bihurtzen du. Etxera itzuli eta Pohjolak sanpoari esker dituen aberastasunez mintzatzen zaio Väinämöineni.

Sanpoaren defentsa (Gallen Kallelaren irudia). Louhi sorgina Väinämöinen eta haren lagunei erasoan.

Väinämöinen, Ilmarinen eta Lemminkäinen Pohjolara joaten dira sanpoa lapurtzeko asmoz. Bidean akabatzen duten munstro baten baraila erabiltzen dute lehen kantelea (finlandiar musika tresna) egiteko. Sanpoa lapurtu eta ihes egiten dute heroiek, baina Louhik sanpoa berreskuratzeko eraso egiten die eta borrokaldian sanpoa zatikatua eta galdua suertatzen da.

Louhik, sanpoaren galeraz mendekatzeko, izurriteak bidaltzen ditu Kalevalara, sua lapurtzen die eta eguzkia eta ilargia ezkutatzen ditu. Väinämöinenek gaixotasuna sendatu eta Ilmarinenen laguntzaz sua berrezartzen du. Azkenik, heroiek Louhi eguzkia eta ilargia itzultzera behartzen dute.

Marjatta izeneko birjinak haurra edukitzean, Väinämöinenek hau hiltzea proposatzen du. Haurra, hordea, hizketan hasi eta Väinämöineni zuhurgabezia leporatzen dio. Haurra Kalevalako errege izendatzen dute eta Väinämöinen herbesteratua da, bere kantu eta musika tresna soilik utziz.

Kantuaren bukaeran entzuleei eskerrak ematen dizkie kantariak.