K
K edo ka euskal alfabetoko hamaikagarren letra da. K (larriz) eta k (xehez) idazten da.
- Artikulu hau letrari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «K (argipen)».
Euskal alfabetoa | |
---|---|
A a • B b • C c • (Ç ç)1 • D d E e • F f • G g • H h • I i • J j K k • L l • M m • N n • Ñ ñ • O o P p • Q q • R r • S s • T t • U u V v • W w • X x • Y y • Z z | |
Digramak: dd • tt • ts • tx • tz | |
Beste irudikapen batzuk | |
Bandera | |
Braille | ⠅ |
ASL | |
Kodeak | morse kodea: -.- NATO alfabeto fonetikoa: Kilo Braille ASCII (en) : K |
1ç letra, c letraren aldaera da euskal alfabetoan. |
Erabilera idatzia historian
Euskara
K letra gaur egun euskaraz ezagutzen dugun soinua adierazteko aspalditik erabili izan da. Euskarazko lehen testuetan soinu hori adierazteko ⟨c⟩, ⟨qu⟩, ⟨k⟩, ⟨q⟩ eta ⟨ch⟩ erabiltzen baziren ere, 1783. urtean Martin Duhalde ⟨ke⟩ eta ⟨ki⟩ sistematikoki idazten hasi zen, ⟨c⟩rekin batera beste kasuetarako. Handik urte batzuetara, 1827.ean, Darrigolek soinu hori beti ⟨k⟩ idaztea erabaki zuen beste letren ordez[1].
Erreferentziak
- Zuazo, Koldo. (2005). Euskara batua. Ezina ekinez egina. Elkar ISBN 84-9783-316-3..
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.