Julia Peguero Sanz

Julia Peguero Sanz (Zaragoza, 1880 – Madril, 1978ko abenduaren 4a) maistra eta feminista espainiarra izan zen. 1922an iritsi zen Madrilgo Ateneoko Filosofia ataleko bigarren idazkaritzara, eta 1930ean Miguel de Unamuno erakunde horretako ohorezko bazkide izendatzearen aurka bozkatu zuen bakarra izan zen. Gainera, 1918an, Espainiako Emakumeen Elkarte Nazionalaren sortzaileetako bat izan zen. Elkarte horretan idazkari nagusi izatetik presidente izatera igaro zen 1932an. Emakumezkoen Munduko zuzendari ere izan zen.[1][2][3]

Julia Peguero Sanz
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakJulia Peguero Sanz
JaiotzaZaragoza, 1880
Herrialdea Espainia
HeriotzaMadril, 1978ko abenduaren 4a (97/98 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakirakaslea, politikaria eta margolaria
KidetzaMadrilgo Ateneoa
Espainiako Emakumeen Elkarte Nazionala
Spanish Society of painters and sculptors (en) Itzuli
Genero artistikoapaisaia margolaritza

Ibilbide profesionala

1899an, "Gramatika orokorra, Filologia eta Literatura gaztelarra" eta "Aritmetika, Geometria eta Aljebra" programetako oposiziogile izan zen.[4]

1918ko urriaren 20an, María Espinosa de los Monterosen etxean, Espainiako Emakumeen Elkarte Nazionala sortu zen. Julia Peguero elkarte horren sortzaileetako bat izan zen, eta haren zuzendaritza kide izatera pasatu zen.[1][3]

Madrilgo Ateneoan ekintzaile nabarmena izan zen, eta 1919ko ekainean Musika sailean sartzeko aukeratu zuten.[1][3]

1920. urtean, Julia Peguero Sanz Espainiako Emakumeen Elkarte Nazionaleko Zuzendaritza Batzordeko kidea zen, eta María Espinosa de los Monteros zen presidente; Dolores Velasco de Alamán lehendakariorde, eta idazkari Julia Peguero de Trallero (ohikoa zen moduan, senarraren abizena gehitu zion bereari, une horretan ezkonduta baitzegoen) idazkari. Gainera, honako hauek zeuden: Luisa Salina de Gorostidi idazkariordea; Ana Picar diruzaina; Benita Asas Manterola kontalaria; eta María Valero de Mazas, Isabel Oyarzábal, María Martos, Pilar Gutiérrez, Julia Pérez Baza, Natividad Albertos eta Emilia Pastor batzordekideak.[3]

1921eko martxoaren 25ean, ANME propaganda-organo batez jabetu zen: Mundo Femeninoa, 1936ra arte iraungo zuena, eta 1932tik Julia Peguero, Espainiako Emakumeen Elkarte Nazionaleko laugarren eta azken lehendakaria, María Espinosa de los Monteros (1918-1920), Dolores Velasco de Alamán (1920-1924) eta Benita Asas Manterolaren (1918-1924) ondoren.[3][5]

Julia Peguero ezaguna da, 1930eko martxoaren 28an egindako batzar orokorrean Miguel de Unamuno erakundearen ohorezko bazkide izendatzearen aurka bozkatu zuen ateneista bakarra izan zelako. Izan ere, izendapen horrek kutsu politikoa zuela uste zuen, Unamunoren baliaren benetako onarpena baino gehiago.[6]

1930eko uztailaren 7an hil zen Madrilen Julia Peguero Sanzen senarra, Ceferino Trallero Mateo.[7][8]

1934an, emakumeen alderdi politiko independente bat sortu zuen, Emakumeen Ekintza Politiko Independentea, 1936an Fronte Popularrean lagundu nahi izan zuena, baina ez zuen arrakastarik izan.[9]

Erreferentziak
  1. «Julia Peguero Sanz 1880-1978» www.filosofia.org 2012.
  2. «Julia Peguero de Trallero – Letras desde Mocade» letrasdesdemocade.wordpress.com.
  3. Poveda Sanz, María. (2013). «Mujeres y Segunda Enseñanza en Madrid (1931-1939)» Tesis Doctoral.
  4. «Hemeroteca Digital. Biblioteca Nacional de España» hemerotecadigital.bne.es.
  5. Poveda Sanz, María. (2014). «Mujeres y segunda enseñanza en Madrid (1931-1939)» Tesis doctoral. Universidad Complutense de Madrid.
  6. Muñiz, Alfredo. (29 de marzo de 1930). La dama que votó en contra de Unamuno. , portada or..
  7. «ABC (Madrid) - 16/07/1930, p. 46 - ABC.es Hemeroteca» hemeroteca.abc.es.
  8. «ABC (Madrid) - 05/07/1931, p. 58 - ABC.es Hemeroteca» hemeroteca.abc.es.
  9. VV.AA.. (2007). «El Madrid de las mujeres, avances hacia la visibilización (1833-1931)» Comunidad de Madrid.

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.