Jul' Maroh

Jul' Maroh Lensen jaio zen, 1985ean. Ez-bitar gisa identifikatu aurretik, Julie zuen izena.[8]

Roubaixeko ESAATen (École supérieure des arts appliqués et du textile) Arte Aplikatuetako lizentziatura lortu zuen.[9] Horren ostean, 18 urte bete zituenean, Maroh Bruselara joan zen bizitzera ikasken jarraitzeko. Han, Ikusizko Arteetako graduatua (BD aukeran) lortu zuen, Institut Saint-Luc-en, eta Litografia eta Grabatukoa, Académie royale des beaux-arts-en.[9] 19 urterekin egin zituen bere lehen marrazkiak.[10]

2008tik 2010era, Maroh-ek, Djou ezizenarekin, BD blog bat plazaratu zuen.[11][12] 2010ean argitaratu zuen lehen albuma, Le bleu est une couleur chaude, Glénat argitaletxean. Liburu konprometitua da, Clémentine eta Emmaren arteko maitasun istorioa kontatzen duena, baita haien homosexualitateari lotutako zalantzak eta arazo sozialak ere.[13] Garai hartan, protagonista lesbianak zituen komiki arrakastatsu bakanetako bat izan zen.[14] Albumak, besteak beste, publikoaren saria jaso zuen 2011ko Angulemako Komiki Azokan[15], eta nazioarteko album onenaren saria Aljerreko nazioarteko komiki-jaialdian, urte berean.[5][16] Abdellatif Kechiche zuzendariak komikiaren egokitzapena egin zuen La Vie d'Adèle filmean (Urrezko Palma 2013ko Canneseko zinemaldian).[10] Maroh nahiko kritiko ageri da komikiaren egokitzapen zinematografikoarekin; bere ustez, filmak, bereziki sexu-eszenetan, gizonezkoek lesbianismoaz duten begirada heterosexuala islatzen du.[17][18][19]

2014. urtean, Maroh-ek, Maya Mihindou komikigile eta kazetariarekin batera, CAPC - Bordeleko Arte Garaikidearen Museoaren bilduma iraunkorreko hainbat obra aurkeztu zituen, Procession, une histoire dans l'exposition izenburuko erakusketan.[20]

2015ean, Maroh eta Lisa Mandel komikigintzaren munduko 50 bat emakumezko profesionalekin harremanetan jarri ziren, eta Collectif des créatrices de bande dessinée contre le sexisme taldea sortu zuten[10], komikiaren lanbidean emakumeak jasaten dituen sexismoaren eta marjinazioaren aurkako protesta-mugimendua.[10] 2024ko martxoan, taldeak 299 sinatzaile biltzen zituen.[21]

2017an, Marohek Corps sonores argitaratu zuen. Albumean “identitate-aukera guztietako eta adin guztietako pertsonen” arteko harremanak deskribatzen dira, eta irakurle frantsesari Quebeceko errealitate soziokulturala ezagutarazten saiatzen da.[22]

2016ko urtarrilaren 28an, Angulemako Komiki Azokaren amaieran, Fleur Pellerin Kultura ministroak iragarri zuen Maroh Chevalier des Arts et des Lettres izendatua izango zela[23]; komikigileak, baina, uko egin zion izendapenari.[24]

DC Comics argitaletxe estatubatuarrak, 2020ko ekainean, Maroh-ek marraztutako eta Alex Sanchezek idatzitako You Brought Me the Ocean albuma argitaratu zuen.[25] Komikian Aqualad pertsonaia agertzen da, argitaletxean sortutako superheroi gay-etako bat.[26] 2022an, HBOk jakinarazi zuen liburuaren egokitzapena garatzen ari dela Charlize Theronek ekoitzitako telesail bat egiteko.[27][28]

2021ean, Jul' Maroh-ek, Coline Guérin-en gidoiarekin, 1976an emakumeek Plogoffeko zentral nuklearraren proiektuaren aurka egin zuten borrokari[29] buruzko Les victorieuses de Plogoff komikia argitaratu zuen La Déferlante aldizkariaren lehen alean.[30][31]

2023an, Maroh-ek Hacker la peau argitaratu zuen Sabrina Calvoren gidoiarekin.[32] Zientzia-fikziozko[oh 1] eleberri grafiko honek hirukote poliamante batek bortizkeriaz beteriko gau batean bizi izandako istorioa kontatzen du.[10][33][34] Trans identitateari buruzko kontakizun honetan, hiru pertsonaiek aurre egin behar diote eskuin muturrak emaniko estatu-kolpe bati.[10]

Urte berean, Humanoïds Associés argitaletxeak galdeginik, Les disparitions d'Imbolc thriller magikoaren gidoia idatzi zuen. Komikia Fées des Sixties bildumaren lehen liburukia da, eta Giulio Macaionek marraztuta dago eta Fabs Nocerak kolore emanda.[35]

2010eko hamarkadan, Maroh-ek lesbiana, queer eta feministatzat jotzen zuen bere burua.[36][37] Jaiotzean emakume-generoa esleitu zioten, baina geroago, trantsizio bat egin zuen. Horren ostean, 2020an, bere genero identitate ez-binarioa jakitera eman zuen[38][oh 2], eta haren erreferentzia egiteko frantsesezko 'iel' izenordaina[oh 3] erabiltzea eskatu zuen.[38][39][40]