Judas Makabearra

Judas, Makabearra ezizenez ezaguna, bere aita hilzorian zela, k.a. 167. urtean Antioko IV.a Epifanesen aurka matxinatutako gerrillaren buruzagi izendatu zuten. K.a. 166. urtetik K.a. 160. urtean hil zen arte egon zen agintean. Fede handia zuen Jainkoaren laguntza zela uste zuenarekiko, kausaren onberatasunagatik. Bere operazio militarrak Israelen etsaien alde agertutako herri askori eraso eta su emanez hasi zituen, eta indar armatu erregularrak bere jazarpenari amaiera emateko bidali zituztenean, gudu-zelaian ez zuen zalantzarik izan haiei aurre egiteko. K.a. 166 eta 165 urteen artean, Lisias, Gorgias eta Apolonio jeneralen seleukotar indarrak garaitu zituen Emaus, Bet Horon eta Bet Zurko guduetan. Seleukotar tropak, beraz, Antiokiara atzeratu ziren, eta horrek Jerusalemgo tenplurako bidea ireki zuen. Honek Antioko IV.a Epifanesek, Jerusalemgo Tenplua Zeus jainko pagano greziarrari eskainitako beste bat bihurtu zuenak, judaismoarekiko jazarpena amaitzea ahalbidetu zuen. K.a. 164ko udazkenean bere aita hil zenean, Antioko V.a Eupatorrek juduek beren legearen arabera bizitzeko zuten eskubidea berretsi zuen.

Hanukkah festa juduak k.a. 164ko abenduaren 14an erritualki garbitutako tenpluaren inaugurazioa ospatzen du. Baina, erlijio-askatasuna lortu bazuen ere, Judas Makabearrak independentzia politikoa lortu nahi zuen, eta seleukotar boterearen aurkako gatazka aurrera jarraitu zuen. Judas Makabearra erromatarrekin aliatu zen seleukotarren aurka, Erromara ordezkaritza bat bidaliz Errepublikaren eta herri juduaren arteko akordio bat sinatzeko. Gainera, Idumearen mugan tenplua eta Bethsur gotorlekua gotortu zituen. Jazarritako juduen deiaren ondoren, Idumean eraso garaileak egin eta Akrako gotorlekua setiatu zuen, eta baandar eta ammondarren lurraldeetara espedizioak egin zituen. Simon Makabearra bere anaiak espedizio bat egin zuen Akkoko harresietara, Judas Galaadetik Bosrara joan zen bitartean. Bi eskualde horietako juduak Jerusalemera eraman zituzten segurtasun handiagoa izateko.

Bitartean, Gorgiasen seleukotar armadak juduen espedizio-indar bat garaitu zuen Jamniatik gertu. Judas Idumearen aurkako gerrara joan zen, Hebron hartu zuen eta gero Marissa. Filistiar hiriei ere eraso zien, Axdod tartean. Adasako guduan, Nikanor jenerala aurre egin eta hil zuen. Burua eta eskuineko eskua moztu zizkion, eta Jerusalemera eraman zituzten. Heriotza honen urteurrena, "Nikanor Eguna" bezala ezagutzen dena, Adarreko 13an, juduentzako festa eguna izan zen Jerusalemgo Tenplua erori zen arte. Judas K.a. 160. urtean hil zen, Demetrio I.a Soter erregearen seleukotar tropen aurkako Elasako guduan, Bakides jeneralaren gidaritzapean zeudenak. Jonatan eta Simon anaiek Modi'inen lurperatu zuten, Judeako mendietan, eta asmondar leinua sortu zuten.[3]