Josefina Díaz de Artigas

Josefina Díaz González edo Pepita Díaz (Argentina, 1891 – Madril, 1976) argentinar antzerki-aktorea izan zen, Espainian bizi zena. Antzerkiko dama handienetako bat izan zen, mendearen lehen herenean, Margarita Xirgu eta Rosario Pinoren garaikoa.[1][2]

 

Josefina Díaz de Artigas

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakJosefina Díaz González
JaiotzaArgentina, 1891
Herrialdea Argentina
 Espainia
HeriotzaMadril, 1976 (84/85 urte)
Hobiratze lekuaLa Almudenaren hilerria
Familia
Anai-arrebak
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakaktorea
Izengoitia(k)Josefina Díaz de Artigas eta Pepita Díaz
IMDB: nm0246616 Edit the value on Wikidata

Biografia

Concepción González eta Manuel Díaz de la Haza aktoreen alaba eta Manuel Díaz González aktorearen arreba.

Ibilbidea

María Guerrero eta Fernando Díaz de Mendoza konpainietan trebatu zen, eta, besteak beste, Luis Fernández Ardavínen La dama de armiño (1922) eta Oscar Wilderen El abanico de Lady Windermere (1920) estreinatu zituen. 1924tik aurrera hasi zen nabarmentzen, Jacinto Benaventeren Lecciones de buen amor estreinatu eta Álvarez Quintero anaien El genio alegre interpretatu zuenean. Urtebete geroago, autore horiek harengan konfiantza izan zuten La boda de Quinita Flores filma estreinatzeko.

Josefina Díaz eta Santiago Artigas senarra Reina Victoria antzokian Álvarez Quintero anaien La boda de Quinita Flores lanaren estreinaldian, 1926ko urtarrila.

Bere senarrarekin, Santiago Artigasekin, konpainia propioa osatu zuen, eta, besteak beste, Eduardo Marquinaren Fruto bendito, (1927), Manuel eta Antonio Machadoren Juan de Mañara (1927) eta atzerriko autoreen lanak estreinatu zituen, hala nola Henrik Ibsenen Casa de Muñecas (1929), eta Ladislas Fodor Atrévete, Susana (1929).

1930eko hamarkadaren hasieran, Manuel Colladorekin elkartu zen profesionalki, eta, beste edozein interpretazioren gainetik, Federico García Lorcaren Bodas de sangre filmaren estreinaldia nabarmendu zen, Amelia de la Torrek ere parte hartu zuela. Nuestra Natacha (1935) eta Prohibido suicidarse en primavera (1937) estreinaldiak ere aipa daitezke, biak Alejandro Casonarenak.[2]

Hego amerikara

Espainiako Gerra Zibilaren hasieran, Hego Amerikara joan zen, eta han 1939ra arteko bira egin zuen. Amerikan zegoela, 1951n Montevideoko Arte Dramatikoaren Eskolako irakasle izendatu zuten, eta lan horretan 1954 arte egon zen.

Espainiara itzultzean, José Tamayok eskaturik, Arthur Milleren La muerte de un viajante (1952) estreinatu zuen, eta, ondoren, 1970eko hamarkadara arte, Anton Txekhoven El jardín de los cerezos (1960) José Luis Alonsok zuzendua, Lillian Hellmanen La calumnia (1961), Juan José Alonso Millánen Carmelo Chejoven edo Valle- Inclánen Ligazón (1966).[2]

Zineman

Zineman ez zuen lan askorik egin, izenburu gutxi batzuetara murrizten da bere lana. Honako hauek nabarmentzen dira: Eusebio Fernández Ardavínen Un bandido en la sierra (1927), Santiago Artigas, Manuel Dicenta eta Emilio Mesejorekin batera; Luis César Amadoriren Un trono para Cristy (1960); La prima Angélica (1974) eta Cría cuervos, biak Carlos Saurarenak. [3]

1976ko abenduan hil zen Madrilen.[4]

Filmografia
  • El bandido de la sierra (1927)
  • Milagro de amor (1946)
  • Rosa de América (1946)
  • El gran amor de Bécquer (1946)
  • Não Me Digas Adeus (1947)
  • La prima Angélica (1974)
  • Retrato de familia (1976)
  • Cría cuervos (1976)

Erreferentziak
  1. «Margarida Xirgu» margaritaxirgu.es (Noiz kontsultatua: 2022-11-13).
  2. «JOSEFINA DIAZ DE ARTIGAS : definición de JOSEFINA DIAZ DE ARTIGAS y sinónimos de JOSEFINA DIAZ DE ARTIGAS (español)» diccionario.sensagent.com (Noiz kontsultatua: 2022-11-13).
  3. «Josefina Díaz de Artigas» IMDb (Noiz kontsultatua: 2022-11-13).
  4. «Josefina Díaz ha muerto» ABC: 59. 1976-12-22 ISSN 1136-0143..

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.