Josefa de Óbidos

1626. urte inguruan, Portugal eta Espainia bateratuta zeudenean, Baltasar Gómez Figueira, Óbidoarra jaiotzez eta familia aberats bateko bigarren semea, Sibiliara joan zen karrera militarrean sartzeko asmoarekin, baina azkenean Francisco Herrera Zaharra margolariaren lantegian bizitzea lortu zuen. Bertan, margolanak egiteaz eta oihalak prestatzeaz arduratu zen.

Sibilian Catalina de Ayala Camachorekin ezkondu zen, eta zazpi seme-alaba jaio ziren ezkontza hartatik, tartean Josefa izeneko neska bat. Josefa, San Vicente eliztian bataiatu zuten 1630eko otsailaren 20an, Francisco de Herrera Zaharra aita ponteko zela. [1] Senar-emazteak Portugala itzuli ziren independentzia nazionalaren berreskurapenaren ondorioz, baina Josefak sei urtez Sibilian geratu zen bere aitonarekin, eta, horrela, erti munduarekin harremanetan jartzeko aukera izan zuen. Modu autodidaktikoan margotzen ikasten hasi zen, eta hasieratik gaitasun handia erakutsi zuen.

Hamalau urterekin Óbidosen kokatu zen gurasoekin. Hamasei urte zituela, Coimbrako Santa Ana komentuan sartu zen. Hiru urte geroago, Coimbrako Unibertsitateko Estatutuen argiaraldi baterako irarlan batzuk egiteko mandatua jaso zuen. Irarlan haiei esker ospea lortu zuen.

Pazkoa Arkumea, 1660-1670, olioa margo-oihal gainean (88 x 116 cm), Eskualdeko Museoa, Évora .

1653an komentua utzi zuen, arrazoi ezezagunak direla-eta, aitaren etxera itzuli zen. Bere garaiko emakume batentzat guztiz ohikoa ez zen arren, margolari izatea erabaki zuen. Komentu eta elizetako aginduak laster iritsi zitzaizkion. Haren lanak ikus daitezke, esaterako, Alcobaçako monasterioan edo Lisboako Jeronimotarren monasterioan. Erretratuak egiteko eskaerak ere jaso zituen, eta hala margotu zituen, besteak beste, errege-sendiarenak.

Obidosen ehun lan baino ez dira iritsi gaur egunera. Horien artean nabarmentzekoak dira "Hilabeteak" izeneko saila osatzen duten loreen eta izadi hilen margolanak. Ekoizpenean, bai estilistikoki, bai gai aldetik, Zurbaranen eragin nabarmena nabaritzen da.

Obidosen hil zen 1684an, 50 urte zituela. Herri honetako San Pedro elizan lurperatu zuten.

• Víctor Serraoren artikulua Josefa de Óbidosi (portugaleraz).
• De Óbidos, Josefa; National Museum of Women in the Arts (1997). Ministério da Cultura, Gabinete das Relações Internacionais, ed. Sakratua eta profanoa: Portugaleteko Josefa de Óbidos . ISBN   9789727580057 .