Jose Zapirain
Jose edo Joxe Zapirain Aranburu (Errenteria, Gipuzkoa, 1873ko azaroaren 4a - 1957ko urtarrilaren 27a) euskal bertsolari eta idazlea izan zen.
Jose Zapirain | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Errenteria, 1873ko azaroaren 4a |
Herrialdea | Gipuzkoa, Euskal Herria |
Heriotza | Errenteria, 1957ko urtarrilaren 27a (83 urte) |
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | gaztelania |
Jarduerak | |
Jarduerak | idazlea eta bertsolaria |
Biografia
Oraindik gaztea zela geratu zen alargun. Emaztea, 1919ko otsailean gripearen pandemian hil zitzaion, bederatzigarren semeaz erditu berritan. Gerra garaian Zapirain familiak oso egoera gogorrak ezagutu zituen: faxistek Joxe eta bost seme preso hartu zituzten. Horietako bi (Jose Ramon eta Antonio) Donostian fusilatu zituzten. 1942an, beste seme bat (Saturnino) lan istripu batean galdu zuen.
Sarri, bere bizitza dohakabeari buruz ondu zituen bertsoak. Antonio Zavalak bildu zituen Juan Kruz eta Joxe Zapirainen bertsoak eta Zapirain anaiak (1975) izenburupean argitaratu zituen. Joxe Zapirainen bertso sail ezagunenak hauek dira: 1914ko gerra, Bein mundutikan faltatzen danak, Alarguna, Len amar lagun giñan etxian, Biyotza penaz betia, Saturnino il zanian, Inpernua. Salbador Zapirain "Ataño" idazleak Joxe Zapirain bere aitaren bizitza kontatu zuen Txantxangorri kantaria (1979) izeneko eleberrian.
Lanak
Bilduma
- Zapirain anaiak (1975, Auspoa)
Erreferentziak
- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
Kanpo estekak
Artikulu hau euskal idazle bati buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |