Joaquina Dorado Pita

Joaquina Dorado Pita (Coruñan, 1917ko ekainaren 25a – Bartzelona, 2017ko martxoaren 14a) [1] ekintzaile anarkosindikalista, errepublikanoa eta antifrankista izan zen.

Joaquina Dorado Pita
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakJoaquina Dorado Pita
JaiotzaCoruña, 1917ko ekainaren 25a
Herrialdea Galizia
HeriotzaBartzelona, 2017ko martxoaren 14a (99 urte)
Familia
Bikotekidea(k)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakaktibista eta politikaria
Mugimenduaanarkismoa

Biografia

Familia Bartzelonara joan zen 1934an. Han tapizatzaile-bernizatzaile lanbidea ikasi zuen, eta CNTren zuraren eta dekorazioaren sindikatuan afiliatu zen; 1936an, El Poble-sec Gazte Askatzaileen defentsa-batzordean parte hartu zuen.[2] Maiatzeko ekintzetan, Luz y Cultura taldeko kide gisa, estalinismoaren aurka agertu zen. Manuel Hernández zuraren sindikatuko presidentearen idazkaria izan zen, eta 1937an ordezkatu zuen, buruzagi lanetan hasi zenean. Bartzelonan, Joaquinak Liberto Sarrau ezagutu eta betiko izan zuen lagun.

1939an Frantziara erbesteratu eta Briançon eremuan sartu zuten, Italiako mugatik hurbil. Handik ihes egin eta klandestinitatera igaro zen. Montpellierren jarri zen eta gero Tolosan, Zuraren Sindikatua berreraikitzen lan egin zuen hirian. 1943an, atxilotu eta Portet sur Garonneko Récébidouxen eremuan sartu zuten, eta handik ere ihes egitea lortu zuen.

Bigarren Mundu Gerra amaitu ondoren, Liberto Sarraurekin eta Raúl Carballeirarekin, Ruta argitalpen libertarioa zuen “maiatzaren 3a” talde anarkistan parte hartu zuen. 1946an, Erresistentziako Mugimendu Libertarioko (MLR) kide gisa, ezkutuan sartu zen Espainian, eta ekintza antifrankista ugaritan parte hartu zuen. Sarrau lankidearekin batera atxilotu zuten eta Polo komisarioak 18 egunez torturatu zuen Bartzelonako Layetana bideko komisarian. 1948ko martxoaren 15ean, Les Cortseko emakumeen kartzelan sartu zen, Rosa Mateu, Francesca Avellanet, Antonia Martínez eta beste batzuekin batera. Hamabost urteko kartzela-zigorra ezarri zioten matxinada militarrarengatik. 1949an, baldintzapeko askatasuna eman zioten, baina 1952an berriro atxilotu zuten, eta 12 urteko kartzela-zigorra ezarri zioten; Les Cortseko espetxean zegoela, larri gaixotu zen eta giltzurrun bat kendu behar izan zioten. Zigorra jostun lanak eginez murriztu zuen. Askatasuna, 1954an lortu zuen.[3]

1956. urtean, Quico Sabater gerrillari anarkosindikalistarekin batera, Frantziara igaro zen. Ekainaren 30ean asilo politikoaren estatutua lortu zuen, eta Liberto Sarrau lankidearekin bildu zen, hamar urte kartzelan eman baitzituen. Parisen jarri ziren bizitzen, Frankismoaren aurka borrokatzeko helburuarekin, eta Frantziako Lan Konfederazio Nazionalean ere militartuta (CNTF).

1978an Espainiara itzuli zen Bonaventura Durrutiri omenaldia egiteko, eta 1992an Bartzelonan jarri zen behin betiko. 2002. urtean, lankidea hil ondoren, artxiboak Amsterdameko International Institut Of Social Historyri eman zizkion.

Aintzatespenak
  • 2004an, CNTk antolatutako borrokalari antifrankisten omenaldian parte hartu zuen.
  • 2007an Galiziako[4] Juntaren omenaldia jaso zuen.

Erreferentziak
  1. De Vargas Golarons, Ricard. (19 de marzo de 2017). «Fallece un referente de la lucha anarquista. Joaquina Dorado, la insobornable» El Periódico.
  2. «Joaquina Dorado, revolucionaria del Poble Sec» Quaderns per la memòria revolucionaria (Anarquista Poble Sec).
  3. Joaquina Dorado Pita (A Coruña, 1917). .
  4. «Homenaje en San Simón a los gallegos exiliados por el franquismo» Galiciaé 12 de julio de 2008.

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.